Το τέλος της βεβαιότητας

Is the end of the world as we know it? Αυτό το τραγούδι των REM, παίζει συνέχεια μέσα μου το τελευταίο διάστημα. Κρύβεται στο υποσυνείδητο και ξεπηδάει κάθε τόσο, βάζοντας το μυαλό  σε εγρήγορση από την πρώτη στιγμή που ακούω την ιδιόρρυθμη φωνή του Michael Stipe . Αφορμή για να κάνει την εμφάνισή του αυτός ο στίχος, είναι το κάθε τι που αποκαλύπτεται, φανερώνεται και δρομολογείται στη χώρα μας. Σκάνδαλα, πολιτικές αλλαγές, οικονομικά μέτρα, κλείσιμο επιχειρήσεων, όλο αυτό το σκηνικό ευδαιμονίας που γνωρίζαμε, καταρρέει.

Kαθρέφτη, καθρεφτάκι μου, ποιος είναι πιο "ομορφάντρας"?

Κάθε άνθρωπος ζει, εμποτισμένος με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του. Βιώματα, εμπειρίες, απωθημένα και τόσα άλλα ασυνείδητα στοιχεία καθορίζουν την πορεία του. Υιοθετεί μία συμπεριφορά, εκπαιδεύεται από την οικογένεια, την κοινωνία και μαζί με τα κληρονομικά χαρίσματα, άγεται και φέρεται. Στην πορεία, ανακαλύπτονται διάφοροι δρόμοι σκέψης και επιλέγεται ένας, αυτός που προσφέρει περισσότερο ασφάλεια. Όταν αυτός ο δρόμος, φτάνει στο σημείο να οδηγεί σε αδιέξοδο, είναι η στιγμή που αρχίζει το καθρέφτισμα, δηλαδή κάποιος άλλος του αναφέρει τι είναι αυτό που κάνει λάθος. Το καθρέφτισμα, γίνεται πάντα από κάποιον άλλον και όταν αυτός ο άλλος δεν είναι ειδικός, τρομάζει και ακινητοποιεί.