Ευκαιρίες υπάρχουν.

Το πιο προσφιλές θέμα στις συνεδρίες που έχω αυτή την περίοδο, είναι φυσικά το θέμα της κρίσης. Οι δυσκολίες σε επαγγελματικό, προσωπικό και συναισθηματικό τομέα. Η αδυναμία της επένδυσης είναι φανερή σε όλους τους τομείς. Την ίδια ώρα που δεν μπορεί ο άνθρωπος να στηριχτεί σε τίποτα, την ίδια στιγμή που η τρομοκρατία περικυκλώνει το μυαλό , ο καθένας πρέπει να σταθεί στα πόδια του. Και όχι μόνο να σταθεί στα πόδια του αλλά να σηκώσει το κεφάλι και να προχωρήσει. Όσο δύσκολο και να είναι αυτό, τόσο πιο προκλητικό γίνεται στο ξεπέρασμά του.

Δεν πρόκειται να διαβάσετε από εμένα ωραιοποιήσεις και παραμύθια του τύπου "δεν πρέπει να μας παίρνει από κάτω", "στο χέρι μας είναι να μην νιώθουμε έτσι". Aυτά τα άκουγα προχθές από μία γνωστή που πρεσβεύει την προπονητική ζωής και ήθελα να της απαντήσω κατάλληλα. Με πόση ευκολία λέγονται τέτοιες ευχές, χωρίς καμία ουσία. Μόνο κακό μπορούν να προκαλέσουν, χωρίς ουσία, χωρίς νόημα, χωρίς βάθος... Κρατήθηκα γιατί μιλάγαμε μέσω τηλεφώνου και δεν ήθελα να ανοίξω συζήτηση. Τι σημαίνει στο χέρι μας είναι? Από τη μία στιγμή στην άλλη να αλλάξεις διάθεση, ύφος, ψυχολογία και να νιώθεις καλά? Ευτυχώς, μα ευτυχώς επαναλαμβάνω δεν γίνεται. Γιατί διαφορετικά θα είμασταν αυτοματοποιημένες μηχανές που απλά θα έφτανε ένας διακόπτης να γυρίσει για να αλλάξουμε διάθεση.

Ευτυχώς, είμαστε άνθρωποι που έχουμε κριτική και λογική σκέψη. Και αυτή τη σκέψη τη χρησιμοποιούμε για να μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε που βρισκόμαστε και πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση. Ναι, χρειάζεται να το συνειδητοποιήσουμε. Δεν μπορούμε να το προσπεράσουμε γιατί έτσι δεν θα μπορέσουμε να ανακάμψουμε, δεν θα είμαστε ρεαλιστές στην πορεία της ζωής. Η ζωή δεν είναι flat line για να είμαστε συνέχεια χαρούμενοι ή συνέχεια λυπημένοι. Είναι ένα καρδιογράφημα, πηγαίνει πάνω κάτω συνέχεια. Και μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την κριτική μας σκέψη και για να προτάξουμε την ψυχραιμία και την αυτοσυγκράτηση.

Με ρώταγε μία φίλη μου, γιατί δεν μπορεί να είναι συνέχεια χαρούμενη, γιατί να μην έχει ένα χαμόγελο πάντα στο πρόσωπό της. Τη ρώτησα να φανταστεί τον εαυτό της μία βδομάδα, συνέχεια με χαμόγελο και πάντα ευδιάθετη, άσχετα με το τι γίνεται γύρω της, στους φίλους της, στην οικογένειά της. Σκέφτηκε λίγο και μετά τρόμαξε. Άλλαξε απευθείας γνώμη! Αν κάποιος γνωστός σας, έχει την ίδια σκέψη, απλά προτείνετέ του το ίδιο.

Το ουσιαστικό εδώ, είναι η συγκρότηση και η ψυχραιμία. Οι δυσκολίες έρχονται για να ξεπεραστούν όχι για να κάνουν τον άνθρωπο να παγώσει. Θα παγώσει, είναι απόλυτα φυσιολογική αντίδραση. Η μετατροπή του παγώματος αυτού όμως σε pause της αυθόρμητης πορείας ζωής είναι το κλειδί για να μπορέσει να ανοίξει η πόρτα της ανάκαμψης. Συνειδητοποίηση της κατάστασης, επαναπροσδιορισμός των συνθηκών, ευελιξία και αξιοποίηση όλων των δυνατών παραγόντων που υπάρχουν δίπλα και μέσα στον καθένα. Οι δυνάμεις που βρίσκονται μέσα στον άνθρωπο, παραμένουν ανεκμετάλλευτες διότι, έχει μάθει να ενεργεί και να πράττει με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Τώρα, καλείται να κάνει πράξη την λαϊκή έκφραση "κάθε εμπόδιο για καλό".  Αν το σκεφτεί κανείς, θα δει ότι τα εμπόδια είναι μόνο για κακό. Αλλά η εμπιστοσύνη στον εαυτό του, η δύναμη που διαθέτει που καλείται να αξιοποιήσει και η συνέπεια μαζί με την υποστήριξη που θα δείξει, είναι οι συνοδηγοί του στις κλειστές στροφές αυτής της δύσκολης ειδικής διαδρομής, ενός αδιάκοπου ράλλυ ζωής.

 Το οικονομικό μέρος, είναι μεγάλο κομμάτι, έχουμε διδαχτεί να το βάζουμε πρώτο σε όλα. Σε κάποιες περιπτώσεις αποτελεί πρέζα της ζωής, εξάρτηση. Λεφτά μπορεί να μην υπάρχουν, ευκαιρίες όμως υπάρχουν. Οι ευκαιρίες όμως δεν θα έρθουν ουρανοκατέβατες, αλλά θα ξεκινήσουν από τις ευκαιρίες που θα δώσει ο κάθε άνθρωπος στον ευατό του να τον ανακαλύψει και να τον πάει παραπέρα από το αναμενόμενο, από αυτό που ήξερε μέχρι τώρα.

Δεν είναι εύκολο. Χρειάζεται βοήθεια, καθοδήγηση. Δεν μπορούμε να το δούμε μόνοι μας, αν και μερικές φορές είναι τόσο φανερό. Απόδειξη: η περίπτωση ενός ατόμου σε συνεδρία, έχει ξεκινήσει να φτιάχνει ένα site όπου θα ψάχνει και θα παραθέτει, εν όψει κρίσης, όλες τις επαγγελματικές ευκαιρίες. Γιατί όμως δεν μπορεί να βρει τις δικές του?

Χαράλαμπος Π. Πίσχος