tag:blogger.com,1999:blog-54890557047234110722024-02-06T19:06:57.699-08:00The psychoblogistΗ ψυχολογία μέσα μας.Unknownnoreply@blogger.comBlogger29125tag:blogger.com,1999:blog-5489055704723411072.post-59129586089960168692012-12-26T14:43:00.000-08:002012-12-27T04:04:58.379-08:00Χριστούγεννα από τη ματιά των γονιών.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6QQ3oinFOHvdreMm04INuJAzQ4IZVkNO0GVU12aErDT816ljgeuHzH8e4m3t_i-JQqU-FGPl_HUssyGl61KUuyjmLbgQKnHx1_zmsUNza4VQeL2IfXqKM547NcrkqTyVAAk1KVfvGAIo/s1600/christmas+parents.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6QQ3oinFOHvdreMm04INuJAzQ4IZVkNO0GVU12aErDT816ljgeuHzH8e4m3t_i-JQqU-FGPl_HUssyGl61KUuyjmLbgQKnHx1_zmsUNza4VQeL2IfXqKM547NcrkqTyVAAk1KVfvGAIo/s1600/christmas+parents.jpg" /></a><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
To <span lang="EL">τηλέφωνο έκλεισε και ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο
της. Στράφηκε προς τον σύζυγο της και του ανακοίνωσε με χαρά τα νέα. "Τα
παιδιά θα έρθουν τα Χριστούγεννα να φάνε μαζί μας", αναφώνησε! Ο πατέρας
σηκώθηκε από την καρέκλα και με ένα βλέμμα ικανοποίησης, μπήκε σε διαδικασία
ετοιμασιών. Δεν συνηθίζεται τέτοια επίσκεψη και όλα πρέπει να είναι άψογα.
Είναι καιρός που παρακαλάνε, κυριολεκτικά, τα παιδιά τους να έρθουν στο σπίτι,
χωρίς επιτυχία. Να όμως που η περίοδος των Χριστουγέννων προσφέρεται για αυτό.</span></div>
<a name='more'></a><br /><o:p></o:p>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Και εκεί που το πρόγραμμα περιλάμβανε απλό φαγητό για τους δύο, τώρα οι δύο
σύζυγοι, γονείς, παππούς και γιαγιά, έχουν αλλαγή σχεδίων. Θα ετοιμάσουν φαγητό
για τα δύο τους παιδιά με τους συντρόφους τους και τα εγγόνια τους. Τι
περιλαμβάνει το πρόγραμμα? Ψώνια στο σούπερ μάρκετ, μαγείρεμα, ειδικός
στολισμός, ετοιμασία γλυκών, ακούγεται κάπως δύσκολο το πρόγραμμα, αλλά δεν
τους νοιάζει καθόλου. Μπροστά στην χαρά να δουν τα παιδιά τους, να κάτσουν μαζί
τους, να τους περιποιηθούν, να τους ακούσουν, να τους μιλήσουν, να παίξουν με
τα εγγόνια τους, δεν υπάρχει καμία κούραση. Τα Χριστούγεννα θα είναι στο πατρικό
σπίτι, όπως τον παλιό καλό καιρό, χαρούμενα και γιορτινά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Η ζωντάνια που τους έχει κυριεύσει μπροστά στην παρουσία της οικογένειάς τους,
είναι αυτή που μετράει. Το αίσθημα της οικογένειας, σχεδόν αγγίζεται, είναι
άμεσο και με αυτό τον τρόπο θα έρθουν πιο κοντά, ελπίζοντας να μπορούν να
πάρουν λίγο από το βάρος της καθημερινότητας των παιδιών τους στους ώμους τους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Και να που χτυπάει το κουδούνι. Ήρθαν! Τα παιδιά είναι εδώ! Οι ποδιές
βγαίνουν, το σπίτι έχει στολιστεί, μοσχομυρίζει από τα ψητά που παίρνουν το
τελευταίο ροδαλό τους χρώμα και από τα γλυκά που περιμένουν υπομονετικά τη σειρά
τους για να μπουν στο γιορτινό τραπέζι. Τα δώρα έτοιμα κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο
περιμένουν υπομονετικά τα εγγόνια για να τα ανοίξουν. Ανοίγει η πόρτα και η χαρά
των γονιών έρχεται να απαντήσει την χαρά των παιδιών που περιμένουν να ξαναδούν
τους γονείς τους μετά από καιρό... Ή κάπως έτσι νόμιζαν μέχρι εκείνη τη στιγμή
οι γονείς....<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Χαιρετισμοί, αγκαλιές, χαμόγελα... μέχρι εκεί. Η μητέρα στην κουζίνα τρέχει
να προλάβει να σερβίρει, ο πατέρας φροντίζει να κρατήσει παρέα στα παιδιά και
να χαρεί τα εγγόνια. Θέλει να ακούσει, θέλει να μάθει, θέλει να βοηθήσει, θέλει
να φανεί χρήσιμος στα παιδιά, ρωτάει να μάθει. Οι απαντήσεις των παιδιών ίδιες,
μίζερες, μαύρες, χωρίς καθόλου χρώμα, μονολεκτικές. Μετά τις τυπικότητες,
ανοίγει η τηλεόραση. Πρέπει να μπει ένας τρίτος παράγοντας για να μπορέσει η
συζήτηση να έχει συνέχεια. Απευθείας, δεν προχωράει η θεματολογία, δεν υπάρχει
ενδιαφέρον από τα παιδιά. Ο πατέρας επιμένει, αλλά βρίσκει τοίχο. Το ζευγάρι
κουβαλάει τα εσωτερικά του από το σπίτι στο τώρα και ενώ είχαν πει να τα
αφήσουν για λίγο στην άκρη, πάντα κάτι θα βρεθεί, εκούσια μάλιστα, για να ξανανοιχθούν
ενώπιον όλων. Ο πατέρας προσφέρεται να βοηθήσει. Η βοήθειά του δεν είναι
επιθυμητή, η μιζέρια του τσακωμού έχει περισσότερο ενδιαφέρον στο ζευγάρι.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Στρέφεται προς τα εγγόνια του, να τα δει, να παίξει μαζί τους, τόσο καιρό
έχει να τα δει. Ρωτάει και εδώ να μάθει για το σχολείο, για τους φίλους, για τα
μαθήματα, για ενδιαφέροντα. Τα μεγάλα εγγόνια με το κινητό στο χέρι και τα </span>social media <span lang="EL">σε αναβρασμό, απαντάνε καταφατικά σε όλα τα ερωτήματα, χωρίς να
σηκώσουν το κεφάλι τους. Τα μικρά εγγόνια με τις παιχνιδοκονσόλες στο χέρι, να
ρωτάνε πότε θα πάρουν τα δώρα τους από τον Άγιο Βασίλη και να ζητάνε επιτακτικά
να δουν παιδικά κανάλια στην τηλεόραση. Διαμάχες μεταξύ των μικρών για τα
κανάλια που όταν δεν τσακώνονται παίζουν σε απόσταση 2 εκατοστών από την οθόνη τα
μικροσκοπικά ηλεκτρονικά παιχνίδια που σε άλλες περιπτώσεις θα χρειαζόταν μεγεθυντικός
φακός για να δουν τα χαρακτηριστικά της οθόνης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Ο πατέρας κάθεται αποσβολωμένος στον καναπέ. Κάθε διάθεση και κάθε χαμόγελο
έχει υποχωρήσει, αλλά δεν είναι ικανά να του χαλάσουν τα Χριστούγεννα. Αρκεί που έχει
τα παιδιά του κοντά του, μετά από τόσο καιρό. Η μητέρα έχει στρώσει το τραπέζι
και τους καλεί όλους να φάνε. Θυμάται κάθε ιδιομορφία, κάθε παραξενιά του
καθενός και έχει φτιάξει ειδικά για τον καθένα από ένα πιάτο ξεχωριστό. Έχει
κουραστεί πολύ για να τα πετύχει αλλά δεν υπολογίζει τίποτα μπροστά στη χαρά
που δίνει στα παιδιά της. Το φαγητό ξεκινάει, τα χαμόγελα των γονιών είναι
τεράστια, όλη η οικογένεια και οι απόγονοί τους μπροστά στα μάτια τους. Νιώθουν
υπερήφανοι για μια πορεία ζωής που επιβραβεύεται με αυτή την παρουσία αλλά και
την αποτελεσματικότητα που έχουν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Οι συζητήσεις όμως συνεχίζονται στο τραπέζι, κουβαλιέται η μιζέρια του
καναπέ και του σπιτιού από πιο πριν. Οι διαφωνίες μεταβάλλονται σε πολιτικές,
σε κοινωνικές και δεν αργεί η ώρα που γίνονται προσωπικές και επικριτικές. Δεν
αρκεί το γιορτινό κλίμα να φωτίσει τις αξίες της ημέρας, είναι από τις στιγμές
που η προσωπικότητα υπερκαλύπτει το πλαίσιο, ίσως γιατί είναι απλά
καταναγκαστικό και όχι ουσιώδες. Μία ένταση επικρατεί χωρίς λόγο, μία γκρίνια
που δηλητηριάζει το συναίσθημα των γονιών. <i>"Μα,
δεν μπορείτε τουλάχιστον σήμερα να μην τα σκέφτεστε, έχουμε Χριστούγεννα</i>",
είπε ο πατέρας για να εισπράξει την αρνητική και απότομη απάντηση των παιδιών
του να μην ανακατεύεται. <i>"Και αν
θέλεις να μάθεις για τα εγγόνια ήρθαμε περισσότερο, που μας έχετε πρήξει ότι
δεν τα βλέπετε. Όρίστε εδώ είναι, δείτε τα"</i> και έδειξε τα εγγόνια που
σαν υπνωτισμένα συνέχιζαν να παίζουν με τα ηλεκτρονικά τους, χωρίς να έχουν
πάρει είδηση το τι γίνεται.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Το φαγητό ολοκληρώνεται με την ίδια διάθεση, οι γονείς αμίλητοι, αναμένουν
τουλάχιστον μία γνώμη για το φαγητό, κάτι να κρατήσουν μαζί τους, όταν φύγουν,
έστω ως ανταμοιβή. <i>"Παλιότερα, το
πετύχαινες το φαγητό καλύτερα μαμά"</i>, ακούστηκε η φωνή της κόρης. Που
να ήξερε όμως ότι η όρασή της μαμάς έχει μειωθεί ακόμα περισσότερο, η μέση της
πονάει πιο έντονα και δυσκολεύεται να σταθεί όρθια για πολύ... Το ό,τι έτρεξε
να ψωνίσει και να τα έχει έτοιμα όλα αυτά, θεωρούνται αυτονόητα. Ο καλός λόγος
δεν περισσεύει, είναι υποχρέωση της μητέρας να φροντίζει να τα έχει όλα στην
εντέλεια. Κουνάει συγκαταβατικά το κεφάλι, γνωρίζει το ρόλο της, καταπίνει τη
γνώμη της κόρης της, το αφήνει να περάσει. Απλά χαίρεται που τη βλέπει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Η ώρα του γλυκού. Πόσο καιρό έχουν να φάνε τα μελομακάρονά της, αναρωτιέται...
Τώρα θα ευχαριστηθούν! <i>"Πέρασε η
ώρα, πρέπει να φύγουμε, μας περιμένουν σε ένα φιλικό σπίτι. Βάλ' τα μας σε ένα
τάπερ να τα πάρουμε μαζί, δεν προλαβαίνουμε"</i>, αναφώνησαν και τα δύο
παιδιά. Μα, δεν θα δοκιμάσουν τίποτα, σκέφτεται η μητέρα? Ναι, βεβαίως να τους
τα βάλω σε τάπερ, να τα έχουν για το σπίτι τους. Να τα δοκιμάσουν, να
γλυκαθούν, είναι το γλυκό των γιορτών.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Ο πατέρας κοιτάει το ρολόι του. Δεν έχουν περάσει ούτε δύο ώρες από τότε
που ήρθαν. Σε εστιατόριο να πήγαιναν, θα είχαν κάτσει περισσότερο και θα είχαν
και καλύτερη διάθεση, σκέφτεται. Τα παιδιά έχουν ήδη ετοιμαστεί και βρίσκονται
στην πόρτα. Το "ευχαριστούμε για όλα" ακούγεται ως φιλοφρόνηση αλλά
είναι αρκετό για τους γονείς. Τους φτάνει, δεν ζητάνε κάτι άλλο. Έχουν
προσφέρει πολλά και θα συνεχίζουν να προσφέρουν αν τους ζητηθεί. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Κλείνουν την
πόρτα και κοιτάζονται με αμφιθυμία, μία χαρμολύπη τους κυριεύει που γρήγορα
μεταλλάσσεται σε χαμόγελο. Το ίδιο που είχαν και πριν έρθουν. Για αυτούς είναι
τα παιδιά τους και δεν θα το αλλάξει τίποτα. Αρκεί που ήταν για λίγο κοντά
τους...<o:p></o:p></span></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5489055704723411072.post-5396674878194594162012-12-01T06:34:00.003-08:002012-12-01T06:35:06.893-08:00Η αυθεντική έκφραση της ανάγκης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="rtejustify" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', Times, serif; font-size: 14px; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHeKzzW9Rdzsy8rD6gN3et08nyJi7ZWcblOEdJ9S13Yq1iWaEVbnP_FwHQiP2RgVZdLQPTVzBwxSEf9zMgiAx9osiNpvkfZ91IOQzCsFPDf2Yi7k3UGVqNOt2YPaE_xgGP7S_wqZoVab0/s1600/fly.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHeKzzW9Rdzsy8rD6gN3et08nyJi7ZWcblOEdJ9S13Yq1iWaEVbnP_FwHQiP2RgVZdLQPTVzBwxSEf9zMgiAx9osiNpvkfZ91IOQzCsFPDf2Yi7k3UGVqNOt2YPaE_xgGP7S_wqZoVab0/s320/fly.jpg" style="cursor: move;" width="320" /></a></div>
<div class="rtejustify" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', Times, serif; font-size: 14px; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
Η καθημερινή επικοινωνία βασίζεται στις αξίες, στις γνώσεις, στους στόχους, στην ανάγκη να βρεθούμε με το σημαντικό περιβάλλον. Κάθε φορά, φιλτράρουμε εσωτερικά τις σκέψεις μας, μέσα από βιώματα και εμπειρίες ώστε να μετουσιωθούν σε εκφράσεις, βάσει νορμών και στερεοτύπων. Μία επικοινωνία που καθορίζει τις σχέσεις, τις καλλιεργεί και τους δίνει ένα συγκεκριμένο νόημα.</div>
<a name='more'></a><br />
<div class="rtejustify" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', Times, serif; font-size: 14px; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
Η επικοινωνία όμως γίνεται δυσκολότερη όταν αφορά στην εκδήλωση των αναγκών και των συναισθημάτων μας. Εκεί δυσκολευόμαστε να ανοιχθούμε και αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα με σκεπτικισμό, με συναίσθημα φόβου. Παλεύουμε μόνοι μας να τα αντιμετωπίσουμε, θέλοντας να πιστεύουμε ότι είμαστε οι δυνατοί, ότι δεν χρειαζόμαστε καμία βοήθεια. Η έκφραση ανάγκης στον σημαντικό συνάνθρωπό μας, αντιμετωπίζεται από εμάς τους ίδιους ως εκδήλωση αδυναμίας, σαν ένας κρίκος στην αλυσίδα της ανημπόριας μας, που έρχεται να προστεθεί στην αρνητική εικόνα που έχουμε φτιάξει οι ίδιοι.</div>
<div class="rtejustify" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', Times, serif; font-size: 14px; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="rtejustify" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', Times, serif; font-size: 14px; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
Ενεργώντας με αυτόν τον τρόπο έχουμε ήδη μπει, χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε, σε ένα φαύλο κύκλο αυτοεκπληρούμενης προφητείας. Η μελλοντική προβολή που κάνουμε στην αντίδραση των άλλων, είναι ο σημαντικότερος παράγοντας που μας «απαγορεύει» να μιλήσουμε για αυτό. Έχουμε ήδη προδιαγράψει την μη παροχή βοήθειας από τον σημαντικό διπλανό μας, που απλά σταματάμε να σκεφτόμαστε ότι θα πάρουμε βοήθεια από αυτόν. Η πιο συνήθης, και λανθασμένη, σκέψη είναι να μην τον επιβαρύνουμε με τα δικά μας προβλήματα, όταν έχει και ο ίδιος αντίστοιχα ή και μεγαλύτερα.</div>
<div class="rtejustify" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', Times, serif; font-size: 14px; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="rtejustify" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', Times, serif; font-size: 14px; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
Μία τέτοια διαχρονική κατάσταση, όχι μόνο δεν σπάει αλλά σε κάθε στοπ που βάζουμε οι ίδιοι στην έκφραση ανάγκης μας, τη μεγαλώνουμε μέσα μας, τη γιγαντώνουμε, τη χτίζουμε περισσότερο με αρνητισμό, με απαισιοδοξία και πάνω από όλα με φόβο. Έχοντας ήδη ακυρώσει αυτή τη βοήθεια, έχουμε ήδη απορριφθεί από τον ίδιο μας τον εαυτό. Δεν θα γνωρίσουμε ποτέ, αν θα μπορέσουμε να πάρουμε την υποστήριξη που ψάχνουμε, εκτός αν ανοιχτούμε και μιλήσουμε για αυτό που μας απασχολεί. Παρελθοντικές εμπειρίες, βιώματα, γονεϊκά σύνδρομα και άλλοι παράγοντες ενδέχεται να συντελούν στην μή έκφραση αυτών των αναγκών.</div>
<div class="rtejustify" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', Times, serif; font-size: 14px; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="rtejustify" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', Times, serif; font-size: 14px; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
Η αληθινή επικοινωνία όμως, δεν χρειάζεται δεκανίκια ωραιοποίησης, ούτε σμίλευση. Βασίζεται στην απλή καταγραφή της ανάγκης, στην εκδήλωση του συναισθήματος, γιατί πολύ απλά απευθύνεται στον συνάνθρωπό μας. Η ανταπόδοση της ανάγκης, έρχεται μόνο όταν εμπιστευτούμε τον εαυτό μας ότι αντέχει να αναγνωρίσει τη δυσκολία. Το ζόρικο κομμάτι θα μιληθεί, θα βγει από την απομόνωση, θα ακουστεί, θα μπορέσει να ελεγχθεί. Όσο παραμένει κρυμμένο, μας τρώει τα σωθικά... Όταν ο φόβος μοιράζεται, διαλύεται. Το βάρος, φεύγει από τους ώμους του ενός και διανέμεται ισόποσα σε όσα άτομα μιληθεί. Τα περισσότερα άτομα, ενισχύουν την θετικότητα, την προσπάθεια, την αντοχή.</div>
<div class="rtejustify" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', Times, serif; font-size: 14px; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="rtejustify" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', Times, serif; font-size: 14px; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
Η βοήθεια έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις λένε. Δεν θα διαφωνήσω. Αλλά για το μόνο που μπορώ να είμαι σίγουρος, είναι ότι η βοήθεια έρχεται από εκεί που τη δηλώνεις. </div>
<div class="rtejustify" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', Times, serif; font-size: 14px; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="rtejustify" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', Times, serif; font-size: 14px; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
Πηγή: www.sinaisthisi.gr</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5489055704723411072.post-56072362580839094182012-07-07T12:15:00.001-07:002012-07-07T12:15:32.421-07:00Πως με ψυχολογείς;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrD0hW1ksSqUF9yQf1j7uZUfymyX-QGCJ5j1X3Ht5fFar8J7JDHUJBCfeYdhl9JaVydV5uL_hzlOfm5FsOGuLZNC4Z-hCaNzudlJB2q5Z0yTi5TSkPiuAT9Ju4tmfxEvL6Z7K2Pe21R2c/s1600/books.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrD0hW1ksSqUF9yQf1j7uZUfymyX-QGCJ5j1X3Ht5fFar8J7JDHUJBCfeYdhl9JaVydV5uL_hzlOfm5FsOGuLZNC4Z-hCaNzudlJB2q5Z0yTi5TSkPiuAT9Ju4tmfxEvL6Z7K2Pe21R2c/s320/books.jpg" width="261" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Ομολογώ ότι υπάρχει μία προκατάληψη απέναντι στους ψυχολόγους. Και δεν
αναφέρομαι σε αυτήν που μας βάζουν στο ίδιο καζάνι με τους ψυχιάτρους και
επικρατεί το γνωστό ότι "όποιος πάει σε ψυχολόγο είναι τρελός". (Ανοίγω
παρένθεση: Εγώ υποστηρίζω ότι όποιος έρχεται σε εμάς, είναι ο πραγματικά υγιής
γιατί ξεχωρίζει ότι αντιμετωπίζει δυσκολίες στην καθημερινότητά του και θέλει
να τις επιλύσει. Ανησυχώ για αυτόν που επιμένει να τις βάζει κάτω από το
χαλάκι. Θα τις βρει κάποια στιγμή μπροστά του και δεν θα ξέρει πως να τις
διαχειριστεί. </span>K<span lang="EL">λείνει η
παρένθεση).</span></div>
<a name='more'></a><o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Θα αναφερθώ σε μία εικόνα που έχει ενσωματωθεί στην γνωστική λειτουργία των
ανθρώπων. Στη γνωστική αποτύπωση ότι ο ψυχολόγος γνωρίζει, μπορεί να δει πίσω
από τις λέξεις και ξέρει τα πάντα για τον άνθρωπο που έχει απέναντί του και μάλιστα
από την πρώτη στιγμή. Προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο και να αναδείξουμε
δυναμικά και συνδέσεις μετά από ερωτήσεις, διερεύνηση, χρόνο και κυρίως με τη
βοήθεια του θεραπευόμενου. Πάντα όμως σε θεραπευτικό πλαίσιο και υπό
συγκεκριμένες συνθήκες.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Χαρακτηριστικές είναι οι στιγμές γνωριμίας μου με ανθρώπους που δεν ήξερα,
όπου μόλις μάθαιναν ότι είμαι ψυχολόγος, η επόμενη ερώτησή τους ήταν: " Α, μάλιστα. Και πως με ψυχολογείς?"
με ύφος που υποδήλωνε ότι έπρεπε να τους κάνω ψυχοσυναισθηματική διάγνωση και
εντοπισμό προβληματικών συμπεριφορών από το βλέμμα. Διαφορετικά, εισέπραττα ότι
δεν άξιζα για αυτούς ως ψυχολόγος. Άλλωστε τι σόι ψυχολόγος είσαι, αν δεν
μπορείς να καταλάβεις από το ντύσιμο, το βλέμμα, τη γλώσσα του σώματος, το
χτένισμα και τόσα άλλα "φανερά" σημάδια του άλλου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Μάλιστα, το αστείο είναι ότι με το που λέγεται αυτή η φράση, το άτομο που τη
λέει παίρνει πόζα και ύφος με διπλή σημασία. Η πρώτη είναι " οκ για να δω
τώρα θα πέσεις μέσα σε αυτό που είμαι" και η δεύτερη " εγώ τώρα θα
τον δυσκολέψω για να μην ξέρει τι να πεί". Αν του πω κάτι και ισχύει, θα αρχίσει
τα ψυχολογικο-φοβικά "φύγε μακριά, δεν είναι έτσι, και που το ξέρεις
εσύ" - αν δεν πω κάτι, πρέπει να το αιτιολογήσω και γίνομαι βαρετός για
τον άλλον. Κανείς δεν θέλει να ακούσει αιτιολογίες και αναλύσεις με το που
γνωριστεί με κάποιον. Χαμένος από χέρι, θα μου πεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Οπότε τι κάνω? Αλλάζω θέμα, προτείνω να παραγγείλουμε ποτό ή φαγητό,
γενικότερα προσπαθώ να απαγκιστρωθώ από το θέμα αυτό. Αυτό που θέλω να επισημάνω
εδώ είναι ότι οι ψυχολόγοι δεν μπορούν να διαβάσουν σκέψεις και μυαλά. Βασικά,
δεν πιστεύω ότι υπάρχει κανείς που μπορεί να το κάνει αυτό, </span>anyway<span lang="EL">. Είμαστε εξ επαγγελματικής φύσεως
καλόπιστοι και πιστεύουμε ότι μας πουν οι θεραπευόμενοι στις συνεδρίες. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Στην προσωπική ζωή, φιλτράρουμε, ακούμε και απαντάμε ως άνθρωποι με τον
δικό μας χαρακτήρα και προσωπικότητα. Δεν αναλύουμε τίποτα πέρα από αυτό που
μας δίνει ο συνομιλητής και γνωστός-φίλος μας, οπότε δεν μπαίνουμε σε καμία
περαιτέρω διερεύνηση που θα μας ωφελήσει. Δε λέω, είναι πρόκληση, αλλά χάνεις
τη μαγεία της στιγμής, του συναισθήματος, του αυθορμητισμού. Αν όλα είναι
προγραμματισμένα και συναισθηματικά αποστασιοποιημένα και στην καθημερινότητά μας,
τότε τι νόημα έχει να βγαίνουμε έξω? Θα ήμασταν κλεισμένοι στο γραφείο και θα
επικοινωνούσαμε μέσω των συνεδριών.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Προσωπικά, αποφεύγω να μοιράζω ψυχολογικούς χαρακτηρισμούς ή να δίνω
συμβουλές σε φίλους, γνωστούς και αγνώστους. Αρχικά, δεν είναι δεοντολογικό. Το
κυριότερο όμως είναι ότι είναι επικίνδυνο για όλους. Για γνωστούς και φίλους,
γιατί επικρατεί άλλη σχέση και δεν μπορεί κανείς να με ακούσει όταν πάμε σε πιο
βαριά θέματα και σε αγνώστους γιατί δεν απλά δεν τους γνωρίζω και θα ήταν πολύ ριψοκίνδυνο
να ανοίξω ένα προσωπικό θέμα που έχει πολλά παρακλάδια χωρίς να μπορώ να το
ακουμπήσω ολόκληρο ή να το κλείσω. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Για αυτό αν γνωρίσετε ένα ψυχολόγο και αρχίσει τις ψυχολογίστικες ερμηνείες
ακόμα δεν γνωριστήκατε, να ανησυχήσετε. Μπορεί να το κάνει για δική του
ανασφάλεια, να σας ικανοποιήσει, για χίλιους λόγους που δεν μπορώ να ξέρω. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Ακόμα, μην μπαίνετε και εσείς στη διαδικασία να νιώθετε ότι σας αναλύουμε,
σας κοιτάμε από πάνω μέχρι κάτω προσπαθώντας να βρούμε το αδύνατο σημείο σας,
για να αποκτήσουμε τον έλεγχο και νιώθετε αμήχανα. Ο ασφαλής άνθρωπος, και
κυρίως επαγγελματίας, δεν τα κάνει αυτά. Χαλαρώστε, απολαύστε μία γνωριμία ή συζήτηση
με τον (νέο) φίλο σας και περάστε καλά. Στο κάτω κάτω και οι ψυχολόγοι έχουν
ψυχή :)<o:p></o:p></span></div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5489055704723411072.post-23596660763569164892012-06-07T07:23:00.000-07:002012-06-07T07:25:06.640-07:00Μην με ενοχλείτε, όλα φαίνονται ωραία από εδώ πάνω.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTtLCyJndxchVLDRGChJouaeFIwSZQ2BarxlUb_MeU94b4S4XzJutGhBy7sBC_3mr2_Gg-iTAdhfJEG5PAoIpyJtLGBqYPcO3JC4wjXIN7hw2VJYRqwP2hNmYq7XHPVABEsM8Z9xARh0E/s1600/clouc.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTtLCyJndxchVLDRGChJouaeFIwSZQ2BarxlUb_MeU94b4S4XzJutGhBy7sBC_3mr2_Gg-iTAdhfJEG5PAoIpyJtLGBqYPcO3JC4wjXIN7hw2VJYRqwP2hNmYq7XHPVABEsM8Z9xARh0E/s320/clouc.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Σε αυτό το συννεφάκι που καθόμαστε όλα αυτά τα χρόνια και
αγναντεύουμε με ασφάλεια τι γίνεται από κάτω μας, όλα φαίνονται ιδανικά. Κανείς
δεν μας έχει πει ότι αυτό που διαδραματίζεται κάτω, αφορά, άμεσα και
έμμεσα και εμάς. Το βόλεμα ηρεμεί και διευκολύνει προκειμένου να μην
αναμειχθούμε ενεργά. Αντιθέτως είναι πολύ
εύκολο να κριτικάρουμε αφ’ υψηλού, στην κυριολεξία, και να πετάμε θεωρίες, που
είναι δύσκολα εφαρμόσιμες.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<a name='more'></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Μετά το περιστατικό με την επίθεση του Κασιδιάρη σε
Δούρου και Κανέλλη, όλοι ξαφνικά πέσαμε από τα σύννεφα. Ανακαλύψαμε τον τροχό
της βίας, που ενώ γινόταν δίπλα μας, στη γειτονιά μας, έπρεπε να το δούμε στην
τηλεόραση για να μάθουμε πως υπάρχει. Αυτομάτως, η κοινωνία, έσπευσε να
καταδικάσει και να στηλιτεύσει αυτό το γεγονός, πάλι όμως με ευχολόγια και
θεωρίες. Από πράξη τίποτα – εδώ δεν έγινε θα μου πείτε όταν είχαμε κυβέρνηση,
θα γίνει σε ακυβερνησία;</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Έτσι λοιπόν, ένα ωραίο πρωινό σαν αυτό της 7<sup>ης</sup>
Ιουνίου 2012, βγάλαμε τις μάσκες της αδιαφορίας και φορέσαμε τις μάσκες της
υποκρισίας. Αυτές οι μάσκες βέβαια, εναλλάσσονται με τέτοια ταχύτητα τον
τελευταίο καιρό, που είναι σαν να αποτελούν πλεόν εκφράσεις του προσώπου μας. Ο
κόσμος όμως που κάνει τόσο γρήγορα την εναλλαγή, δεν καταλαβαίνει πως και γιατί
το κάνει. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Λειτουργεί εντελώς αυτοματοποιημένα όπως ακριβώς, έχει μάθει να
φέρεται και να άγεται όλο αυτό το διάστημα. Φυσικά δεν αναφέρομαι σε σκέψη και
κρίση, γιατί αυτό δεν είναι στοιχείο που μας χαρακτηρίζει. Πρόσφατα γνωρίσαμε
τη λέξη κρίση, μέσα από το παρόν οικονομικό γεγονός, όπου λειτουργεί ως
σκιάχτρο ακόμα και για την θετική έννοια της λέξης. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Η τηλεόραση που έχει εκπαιδεύσει γενιές με στερεότυπα και πρότυπα, περνάει το υποσυνείδητο μήνυμα της δικαιολόγησης της επίθεσης. Είναι σε θέση το κοινωνικό σύνολο να ξεφύγει από τον κοινωνικό μιμητισμό και να δει τι κρύβεται πίσω από το γεγονός; Είναι και αυτό μία πρόκληση που ξεβολεύει. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Παράλληλα, οι επιρρίψεις ευθυνών διακατέχονται η μία την
άλλη. Δεν φταίει ο Κασιδιάρης αλλά φταίει το πολιτικό σύστημα που τον έφερε σε
αυτό το σημείο, φταίει ο ίδιος ο κόσμος που τους ψήφισε, φταίει η κρίση, φταίει
το Σύνταγμα που έκαναν τα ίδια στους πολιτικούς, φταίνει οι δημοσιογράφοι,
φταίνε οι εξωγήινοι που ακόμα δεν έχουν αποικίσει την γη και δεν μας έχουν
εξοντώσει όλους.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Δεν θέλω να σας διαλύσω το συννεφάκι, αλλά </span><span style="font-family: Calibri;">όλοι </span><span style="font-family: Calibri;">είμαστε μέρος
ενός φαύλου κύκλου, που διαιωνίζεται γιατί πραγματικά κανείς δεν έχει τη θέληση
ή την ευθύνη να κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό που έχει συνηθίσει να κάνει
μέχρι σήμερα. Ο μεγενθυτικός φακός δεν πέφτει τώρα στο σύστημα, πέφτει στον
καθένα από εμάς που αποτελεί μέρος του συστήματος αυτού που έχουμε
δημιουργήσει. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Το κόψιμο της συνέχισης του φαύλου κύκλου, θα έρθει όταν ο
καθένας από εμάς σταματήσει να φοβάται την αλλαγή ακόμα και στην καθημερινότητά
του και επιλέξει να διαφοροποιηθεί. Όταν πατήσει το </span><span lang="EN-US" style="font-family: Calibri;">pause</span><span style="font-family: Calibri;"> στην ενήλικη ζωή του και δει την ευθύνη που έχει για όλο
αυτό το δημιούργημα στο οποίο επιβιώνει. Να υποψιαστεί, να δει το μέλλον που
έρχεται, να αποστασιοποιηθεί και να αντικρύσει κατάματα το φόβο. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Ο αυθορμητισμός είναι καλός για την παιδική και εφηβική
ζωή αλλά στην ενήλικη, μετράει η ευθύνη. Εύκολα την μεταφέρουμε αριστερά και
δεξιά ή φτιάχνουμε φανταστικούς φταίχτες (πχ νόμος του Μέρφυ) για να
απωθήσουμε το καθημερινό άγχος μας. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Με το καθρέφτισμα που έγινε στο επεισόδιο της
επίθεσης, κάθε ανυποψίαστος άνθρωπος καταδικάζει το γεγονός ως
αποτέλεσμα της υποσυνείδητης ενοχής που νιώθει για αυτή την εικόνα. Πάλι όμως φταίνε οι
άλλοι. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Το δικό του ποσοστό συμμετοχής όποιο και να είναι αυτό, μένει πίσω. Απλά, όταν βλέπει ότι το σύννεφο που ήταν πάνω αρχίζει και
διαλύεται, πηδάει στο επόμενο. Τα σύννεφα όμως κάποια στιγμή διαλύονται και η πτώση στην πραγματικότητα που έρχεται φυσικά, θα πονέσει.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5489055704723411072.post-30863866572077347442012-02-21T14:05:00.003-08:002012-02-21T14:12:31.530-08:00Το τέλος της βεβαιότητας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
<div class="MsoNormal"></div><div class="MsoNormal"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi91sWhhfTPGQJuuKXWQqMyp68-i1bFMWz1YJiPivzujIxZEkG_B4gHFTsI-3O5YcDUNON4QulZhZgrj-aWgLpCjpw1hkShIkr5FUIxFXkiheOb3gSRgBmrSKt5nmKLeIJOwdlRV-eHcP0/s1600/%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B2%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi91sWhhfTPGQJuuKXWQqMyp68-i1bFMWz1YJiPivzujIxZEkG_B4gHFTsI-3O5YcDUNON4QulZhZgrj-aWgLpCjpw1hkShIkr5FUIxFXkiheOb3gSRgBmrSKt5nmKLeIJOwdlRV-eHcP0/s320/%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B2%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%B1.jpg" width="226" /></a></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Is the end of the world as we know it? </span><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Αυτό το τραγούδι των </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">REM</span><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">, παίζει συνέχεια μέσα μου το τελευταίο διάστημα. Κρύβεται στο υποσυνείδητο και ξεπηδάει κάθε τόσο, βάζοντας το μυαλό σε εγρήγορση από την πρώτη στιγμή που ακούω την ιδιόρρυθμη φωνή του </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Michael</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Stipe</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> <span lang="EL">. Αφορμή για να κάνει την εμφάνισή του αυτός ο στίχος, είναι το κάθε τι που αποκαλύπτεται, φανερώνεται και δρομολογείται στη χώρα μας. Σκάνδαλα, πολιτικές αλλαγές, οικονομικά μέτρα, κλείσιμο επιχειρήσεων, όλο αυτό το σκηνικό ευδαιμονίας που γνωρίζαμε, καταρρέει.<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span lang="EL"></span></span></div><a name='more'></a><br />
<br />
<div class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Μαζί με τις κοινωνικές αναδύσεις, ξεπροβάλλουν και οι προσωπικές αναμνήσεις. Εικόνες ευμάρειας από το παρελθόν, έρχονται να αντιπαρατεθούν με τις τωρινές της μιζέριας και της θλίψης που προβάλλονται σε μεγάλη συχνότητα από όλα τα ΜΜΕ. Έρχονται να στοιχειώσουν το σήμερα, να κυριεύσουν το συναίσθημά και να ρίξουν ομίχλη σε κάθε θετική σκέψη, διάθεση και πρόθεση να ειπωθεί έστω και μία καλή κουβέντα. Η σύγκριση που γίνεται, είναι αναπόφευκτη. Το τώρα, γκρεμίζει το παρελθόν της καλοπέρασης και του αυτόματου πιλότου που το κατηύθυνε. Μπαίνοντας σε αυτή τη σύγκριση, το παιχνίδι είναι χαμένο.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Η στάση που είχαμε απέναντι στη ζωή, έχει τελειώσει. Μαζί και η βεβαιότητα για το αύριο. Δεν ξέρουμε πια το αύριο. Αν θα χρεοκοπήσουμε, αν θα έχουμε δουλειά, αν θα έχουμε χρήματα. Δεν το ξέρουμε, γιατί κανείς δεν μπορεί να μας το εγγυηθεί. Η σχέση εξάρτησης που είχαμε με τους παρελθοντικούς δεσμούς δεν μπορεί να μας το εγγυηθεί. Έτσι, αφού νομίζουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο, τι μένει: Η αποδοχή της μοίρας. Η εύκολη επιλογή. Άλλωστε είχαμε εκπαιδευτεί παλιότερα σε αυτή την πορεία και μας είναι πολύ εύκολο να την ξαναεπιλέξουμε.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Κάποιοι θα την δουν ως την ασφαλή επιλογή. Συνεχίζουν να κάνουν αυτό που ξέρουν πιστεύοντας ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι άλλο τώρα. Στις δύσκολες εποχές, επιστρέφουν στην ασφάλεια. Στη σίγουρη σκέψη, στην συνήθεια. Οι συνθήκες έχουν αλλάξει όμως, δεν μπορείς να πηγαίνεις γραμμικά όταν όλο το σύστημα επανακαθορίζεται. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι το μέλλον αυτής της πορείας έχει βραχυπρόθεσμη διάρκεια. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Το ταξίδι που κάναμε προς εκείνον τον κόσμο, έφτασε στο τέλος του. Αυτός ο κόσμος πλέον ανακαλύφθηκε, εξερευνήθηκε και σε πολλές περιπτώσεις λεηλατήθηκε. Δεν εμπνέει για νέες ευκαιρίες, νέες εμπειρίες, έχει πάψει πια να είναι προκλητικός. Δεν παρέχει καμία εμπιστοσύνη σε όποιον τον αναζητήσει. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Την ίδια στιγμή, περιμένει ένας άλλος κόσμος να δημιουργηθεί από την αρχή. Η δημιουργία του θα έρθει από ανθρώπους που έχουν διαφορετική οπτική από την παρελθοντική. Που στη χάραξη του παρόντος και του κοντινού μέλλοντος, θα φιλτράρουν τα λάθη του τότε και θα εκμεταλλευτούν το πλεονέκτημα της γνώσης που προσφέρει η προηγούμενη εποχή για να μην επαναληφθούν τα ίδια λάθη. Η δημιουργία, άλλωστε, έχει τη δική της ηδονή.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Η αλλαγή που παρατηρείται ήδη στη σκέψη και στη στάση των περισσότερων ανθρώπων, είναι αναγκαστική. Είναι κρίμα που έπρεπε να μεταβολιστούν από μία μεγάλη οικονομική ύφεση. Κάθε ισχυρό σοκ, όμως ταρακουνάει και ξυπνάει. Μετά την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, η οικογένεια που έχει βιώσει το σοκ, έρχεται πιο κοντά, μαθαίνει να ζει, βιώνει την ομορφιά της ζωής. Αποκτά θέληση για ζωή. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Είναι βέβαιο ότι βρισκόμαστε στο τέλος του κόσμου, όπως τον ξέρουμε. Και όπως εύχεται και ο λαός μας, «να ζήσουμε, να τον θυμόμαστε». Γιατί κάποιοι θέλουν να ζήσουν μετά από αυτόν τον κόσμο και απλά να κορνιζάρουν τις αναμνήσεις τους. <o:p></o:p></span></div><br />
<br />
</div></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5489055704723411072.post-83647810964164714562012-02-04T14:12:00.000-08:002012-02-06T03:14:55.344-08:00Kαθρέφτη, καθρεφτάκι μου, ποιος είναι πιο "ομορφάντρας"?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ0voTZOC2IafITV_OhbaxzYtNjx9FT4lOz50VCdBvQdkHGBcTJLNNePDJgIUJdDK4GzmyFZW6J63fO25J9_xxOxURK6k25Fy8R4xFiDvjW_WPxy27S5DmDp4mKOB1-2m_jQWzbIUe0pc/s1600/IMG_3367.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ0voTZOC2IafITV_OhbaxzYtNjx9FT4lOz50VCdBvQdkHGBcTJLNNePDJgIUJdDK4GzmyFZW6J63fO25J9_xxOxURK6k25Fy8R4xFiDvjW_WPxy27S5DmDp4mKOB1-2m_jQWzbIUe0pc/s320/IMG_3367.JPG" width="213" /></a><span lang="EL">Κάθε άνθρωπος ζει, εμποτισμένος με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του. Βιώματα, εμπειρίες, απωθημένα και τόσα άλλα ασυνείδητα στοιχεία καθορίζουν την πορεία του. Υιοθετεί μία συμπεριφορά, εκπαιδεύεται από την οικογένεια, την κοινωνία και μαζί με τα κληρονομικά χαρίσματα, άγεται και φέρεται. Στην πορεία, ανακαλύπτονται διάφοροι δρόμοι σκέψης και επιλέγεται ένας, αυτός που προσφέρει περισσότερο ασφάλεια. Όταν αυτός ο δρόμος, φτάνει στο σημείο να οδηγεί σε αδιέξοδο, είναι η στιγμή που αρχίζει το καθρέφτισμα, δηλαδή κάποιος άλλος του αναφέρει τι είναι αυτό που κάνει λάθος. Το καθρέφτισμα, γίνεται πάντα από κάποιον άλλον και όταν αυτός ο άλλος δεν είναι ειδικός, τρομάζει και ακινητοποιεί.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"></span></div><a name='more'></a><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Διάβασα το κείμενο για τον <a href="http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=12309" target="_blank">ομορφάντρα Ελληναρά</a> που δεν αρέσει. Είναι δικαίωμά της συγγραφέως να μην της αρέσει ούτε ο ομορφάντρας, ούτε ο Ελληναράς, ούτε ο Ιταλαράς, ούτε η δραχμή. Είναι καθαρά δική της άποψη και δεν μπορεί να κριθεί ως σωστή ή λανθασμένη. Πέρα όμως από την προσωπική της γνώμη, τι άλλο λέει το κείμενο? Όποιος μπορεί να διακρίνει πίσω από την προσωπική γνώμη της συγγραφέως θα καταλάβει για τι άλλο μιλάει. Αναφέρεται σε μία Ελλάδα εκπαιδευμένη στη διαφθορά, στην αρπαχτή, στην μαγκιά, στην ανισοτιμία και στην έλλειψη αξιών. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Γιατί ξενίζει αυτή η ανάγνωση? Μήπως δεν ισχύουν όλα αυτά που αναφέρονται στο κείμενο? Ίσχυαν και κατά την ανήλικη ζωή αλλά το άσχημο είναι ότι ισχύουν ακόμα και στο σήμερα. Στη σημερινή εποχή που όλοι διατυμπανίζουν την προσωπική αλλαγή, για να περάσει μετά σε συλλογικό και κοινωνικό επίπεδο, βλέπεις όλο αυτό το ανάξιο ψηφιδωτό, να μην θέλει να φύγει. Και πως να φύγει όταν οι ίδιοι παράγοντες που το σχηματίζουν, δεν θέλουν να αλλάξουν. Οι "ομορφάντρες" και οι "αγαπούλες", υιοθετούν τόσο εύκολα τα προσωνύμια και υπερηφανεύονται για αυτά, που αυτές οι ίδιες εκφράσεις λειτουργούν ως εξαγνισμός ενοχής για να μπορέσουν να την απωθήσουν και να προχωρήσουν παρακάτω. Οι ίδιοι που στα δελτία ειδήσεων, χλευάζουν τους "αγαπούλες" και θέλουν να πάνε φυλακή, την ίδια στιγμή λαχταρούν έστω και λίγο να μπορούσαν να ζούσαν την ζωή εκείνων. Ένας γνωστός έλεγε, με αφορμή τη σύλληψη του γνωστού μεγαλομόδιστρου: " </span>K<span lang="EL">αι εμείς έτσι έπρεπε να είμασταν, να ζούσαμε 20 χρόνια χαϊλίκι και μετά ας πηγαίναμε φυλακή, θα είχαμε ζήσει καλά τουλάχιστον". Η σχιζοφρενική διαταραχή, ανακαλύπτει νέα κριτήρια εν όψει </span>DSM V<span lang="EL">.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Την ίδια στιγμή, όλος αυτός ο κόσμος που αγκομαχά να τα βγάλει πέρα, θα επιλέξει να πάει και στα μπουζούκια να τα σπάσει, έτσι για να ξορκίσει το κακό, γιατί "η φτώχεια θέλει καλοπέραση". (Πόσο ακόμα άλλοθι θα είναι αυτές οι εκφράσεις</span>; <span lang="EL">). Αυτός ο κόσμος που παλεύει να τα βγάλει πέρα, που περνάει τόσο δύσκολα, αποθεώνει τον γνωστό φοροφυγά τραγουδιστή με παρατεταμένο χειροκρότημα αρκετών λεπτών, ενώ μερικούς μήνες πριν, ήθελε να τον δει στη φυλακή. Κάτι τέτοια βλέπω, γιατί το είδα με τα μάτια μου, και θα αρχίσω να πιστεύω ότι όντως μας ψεκάζουν.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Συμφωνώ με διάφορες απόψεις που διάβασα στο διαδίκτυο, ότι δεν υπάρχει μόνο αυτή η Ελλάδα που περιγράφεται στο κείμενο, αλλοίμονο αν υπήρχε μόνο αυτή! Υπάρχει όμως ΚΑΙ αυτή. Αυτή η Ελλάδα είναι το τροχοπέδη στην αλλαγή που επιτελείται από την Ελλάδα που θέλει να προχωρήσει μπροστά και να τα αφήσει αυτά πίσω της. Δεν είναι δυνατόν όμως να ακούγονται όμως μόνο τα καλά, γιατί τα άσχημα θα μπαίνουν κάτω από το χαλί και θα μαζεύονται όλο και περισσότερα. Το καθρέφτισμα που γίνεται, γίνεται για να φανερωθούν τα άσχημα, να ειπωθούν για να γίνουν αντιληπτά και κατανοητά</span>.</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> Όταν το άτομο έρχεται σε επαφή με αυτά, τρομάζει, βλέπει πράγματα για τον εαυτό του που δεν ήξερε ότι υπήρχαν. Στην αρχή αρνείται να το αποδεχτεί και ταρακουνιέται, αμφιβάλλει, δεν είναι σίγουρος. Όταν είναι ασφαλής με τον εαυτό του, θα το αποδεχτεί και θα προσπαθήσει να το αλλάξει. Με σύμμαχο την ανασφάλεια όμως, θα τρομάξει και θα βγει στην επίθεση. Θα καταρρίψει το καθρέφτισμα γιατί ξεβολεύει, πρέπει να κινητοποιηθεί πλέον ο ίδιος και δεν έχει μάθει να το κάνει. Και στη συνέχεια θα επικρατήσει το πάγωμα, η επίρριψη ευθυνών στους άλλους και η επίθεση σε κάθε τι που δεν ικανοποιεί. Λεπτή η γραμμή μεταξύ του καθρεφτίσματος που κινητοποιεί από αυτό που τρομάζει. Προϋποθέτει ασφάλεια, εμπιστοσύνη και θέληση για ολιστική οπτική.</div></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5489055704723411072.post-69261683101833056492012-01-15T13:50:00.000-08:002012-01-24T05:28:12.073-08:00Η επανεφεύρεση της ευτυχίας.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_HD9YGQUSJNGgEpd1rxigllMqIXOgfNq85B-hs1oBAeRRSxT2rFpw2qoAYF2imIwU4cJLfSMOg-R9z3GnWtGgZG3jW6LF82XxBRPjuXaME_bXfxe8sPd0jhApuVhC21dWSk7EyJ9UyxA/s1600/IMG_0979.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_HD9YGQUSJNGgEpd1rxigllMqIXOgfNq85B-hs1oBAeRRSxT2rFpw2qoAYF2imIwU4cJLfSMOg-R9z3GnWtGgZG3jW6LF82XxBRPjuXaME_bXfxe8sPd0jhApuVhC21dWSk7EyJ9UyxA/s320/IMG_0979.JPG" width="213" /></a></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Διαβάζοντας ένα άρθρο στο </span>internet <span lang="EL">σχετικά με ένα κίνημα για την "εφαρμογή της ευτυχίας" στην Αγγλία, προσπαθούσα να σκεφτώ έναν ορισμό για την "ευτυχία" στην Ελλάδα. Ομολογώ ότι δυσκολεύτηκα αρκετά. Δεν έχει να κάνει τόσο με τη σημασία της λέξης αυτής αλλά με τα χαρακτηριστικά που τη διαμορφώνουν. Αυτά είναι σίγουρα υποκειμενικά αλλά έχουν και αντικειμενικές πινελιές που καθορίζονται από τις εκάστοτε οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες. Αν είχαμε ερωτηθεί "τι είναι ευτυχία" πριν λίγα χρόνια, θα ερχόμασταν αντιμέτωποι με μία ποικιλία απαντήσεων όπου σήμερα μας φαίνονται τουλάχιστον άτοπες. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"></span></div><a name='more'></a><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Στην ανέμελη Ελλάδα μας, της προηγούμενης δεκαετίας, προσδίδαμε στην ευτυχία ένα διαφορετικό σχήμα από αυτό που δίνουμε τώρα. Ζώντας σε ένα ανταγωνιστικό και εγωκεντρικό περιβάλλον, δίναμε περισσή σημασία στην κατάκτηση του στόχου, στον καταναλωτισμό, στην επιδίωξη του πλούτου, στο κοινωνικό προφίλ και στο στάτους μας. Όλο αυτό στηριζόταν από το πολιτικό και οικονομικό σύστημα που στόχευε στην αύξηση της οικονομίας, πάνω από οτιδήποτε άλλο. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Έτσι ζούσαμε, ουσιαστικά σε μία αυταπάτη και μάλιστα θεωρούσαμε ότι είμαστε ευτυχισμένοι γιατί απλά κρίναμε, με επιφανειακό τρόπο, ότι αυτά είναι τα στοιχεία που θα μας οδηγούσαν στην ευτυχία. Αναπτυχθήκαμε κοινωνικά αλλά παραμείναμε συναισθηματικά στα ίδια επίπεδα. Περάσαμε και εμείς μία κατοχή και παρόλο που τη δημιουργήσαμε, δεν την αντιληφθήκαμε. Αναφέρομαι στην "Υλική Κατοχή", στον αδυσώπητο ανταγωνισμό του υπερκαταναλωτισμού, που είχε αναχθεί σε προτεραιότητα στη ζωή μας προκειμένου να είμαστε και να παραμείνουμε ευτυχισμένοι. Όσα περισσότερα αντικείμενα κατείχαμε, τόσο μεγαλώναμε την μεγαλώναμε την υλική δικτατορία που μας προσέφερε ηδονή. Νομίζαμε ότι νιώθαμε ευτυχισμένοι, αλλά ήμασταν εγκλωβισμένοι. Και το είχαμε επιλέξει.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Στο εδώ και τώρα, η Ελλάδα έχει αλλάξει. Ωθείται με βίαιο τρόπο στην αλλαγή και αλλάζει. Μαζί της διαμορφώνονται διαφορετικά και τα μέρη που αποτελούν το σύστημα, δηλαδή οι πολίτες. Οι συνθήκες επαναπροσδιορίζουν τον όρο ευτυχία. Η ευτυχία θεωρείται πλέον ξεπερασμένη ή και ταμπού, σίγουρα αφιλόξενη ως συναίσθημα αν συμπεριληφθεί με όλες αυτές τις ιδιότητες που την χαρακτήριζαν πριν λίγα χρόνια.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Δεν χρειάζεται να ρωτήσεις ένα πολίτη για να σου πει πως νιώθει, είναι ολοφάνερο: αγανάκτηση και θυμό. Στο βάθος υπάρχει αδικία. Καθημερινά αναδύονται πολιτικά-οικονομικά-κοινωνικά σκάνδαλα που αφορούν όλο αυτό το "ευτυχισμένο" παρελθοντικό περιβάλλον που γαλουχηθήκαμε. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με μία κατάσταση που δεν ξέρουμε πως να τη διαχειριστούμε και το μόνο που μένει μέσα μας όταν καταλαγιάζει ο θυμός, είναι η αδικία. Η σκέψη και η διάθεσή μας, κινούνται γύρω από αυτά τα γεγονότα, κατακλύζοντας την καθημερινότητά μας και ηδονίζοντας την ανάγνωσή μας. Γινόμαστε σκανδαλολάγνοι της πολιτικής, τιμητές της και μελλοντικοί τιμωροί της. Ευελπιστούμε σε κρεμάλες στο Σύνταγμα, στις στήλες του Ολυμπίου Διός ακόμα και σε όλη την Αθήνα. Δεν μας ενδιαφέρει ποιος θα κρεμαστεί, αρκεί να δούμε έναν από αυτούς που μας οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση να τιμωρείται.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Έχοντας την υπερβολή σε υπερβολικά επίπεδα μέσα μας, δεν έχουμε ανάγκη από δικαστήρια, δικαστές και δικηγόρους και γενικότερα όλους αυτούς τους φορείς της δικαιοσύνης που βασίλευαν μέχρι τώρα, είμαστε οι ίδιοι δικαστές και κατήγοροι. Είναι όλοι υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάντια και το διασυρμό της χώρας. Είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να στήσουμε λαϊκά δικαστήρια και να καταδικάσουμε. Το Γουδή, έχει κυρίαρχη θέση σε κάθε μας συζήτηση και μάθαμε και τι άλλο σημαίνει εκτός από το ό,τι είναι μια Αθηναϊκή περιοχή. Η ανάγκη για κοινωνική δικαιοσύνη είναι έκδηλη, έχει αποκτήσει ταχύτατα συλλογική συνείδηση και μεταφράζεται με υποκειμενικούς τρόπους.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Η κοινωνική δικαιοσύνη μεταφράζεται πλέον ως βασικό παράγοντα για να είναι κάποιος "ευτυχισμένος" στην σημερινή εποχή. Η αναζήτησή της είναι μέλημα του κάθε ατόμου. Σε μία κοινωνία, που μεταλλάσσεται και φέρνει τα μέλη της πιο κοντά, παραμερίζει τα προσωπικά οφέλη και στοχεύει στην ισοτιμία, στην αλληλεγγύη, στην αρμονία ως θεμελιώδεις παράγοντες που οδηγούν σε μία μορφή ευτυχίας. Ξεφεύγει από παρελθοντικά ιδεοληπτικά δεσμά και αναζητά έννοιες και νόημα που συνδέονται με τις συνθήκες στο εδώ και τώρα. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Η κοινωνία δεν είναι ακόμα έτοιμη να αγγίξει την ευτυχία γιατί δεν έχει ακόμα μορφοποιηθεί. Θα καθοριστεί μαζί με την μετάλλαξη του κοινωνικού συστήματος και των μερών που το περιβάλλουν. Έτσι, ώσπου να ολοκληρωθεί ως έννοια, ανθεί κοινωνικά υποκειμενικοποιείται προσωπικά.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Υ.Γ. Η παγκόσμια μέρας της Κοινωνικής Δικαιοσύνης γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 20 Φεβρουαρίου με τις εκδηλώσεις να αρχίζουν από τις 10/02/12 (</span><a href="http://social.un.org/index/InternationalDays/WorldDayofSocialJustice.aspx">http<span lang="EL">://</span>social<span lang="EL">.</span>un<span lang="EL">.</span>org<span lang="EL">/</span>index<span lang="EL">/</span>InternationalDays<span lang="EL">/</span>WorldDayofSocialJustice<span lang="EL">.</span>aspx</a><span lang="EL">) <o:p></o:p></span></div></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5489055704723411072.post-43137170977667991142012-01-06T13:53:00.000-08:002012-01-11T01:56:06.004-08:00Η αυτιστική υστεροφημία των πολιτικών.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhI2VSlba-L1bdHsQU9tjXPOdfdWgoG-8cRO5WijNfPhpX37qB8MnqNXxYkJkFzl6Nl6f0pzXe3gmfEnnyh720paDjEDwkDqieUCdYdm1GFaDDaUWf5SfKOU2_SB8FlF1-gCrmuoQDWWuE/s1600/IMG_3064.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhI2VSlba-L1bdHsQU9tjXPOdfdWgoG-8cRO5WijNfPhpX37qB8MnqNXxYkJkFzl6Nl6f0pzXe3gmfEnnyh720paDjEDwkDqieUCdYdm1GFaDDaUWf5SfKOU2_SB8FlF1-gCrmuoQDWWuE/s320/IMG_3064.JPG" width="213" /></a>H <span lang="EL">υστεροφημία απαντάται στην αρχαιότητα ως βασική έννοια των ηρώων στην γεμάτη ανδρεία ζωή τους. Από τους ήρωες των Ομηρικών επών και τους Σπαρτιάτες, μέχρι τους ήρωες της επανάστασης του 1821 και του Ελληνοιταλικού πολέμου το '40, καθένας από τους επώνυμους ή ανώνυμους ήρωες, σε κάθε κρίσιμη ή μη εποχή, εξέφραζε με ποικίλους τρόπους τις ευγενείς αξίες και την τόλμη του και έχτιζε μία φήμη που τον συνόδευε και μετά το θάνατό του. Δεν χρειαζόταν να φτάσει στο τέλος της ζωής του για να δημιουργήσει εκείνη την εικόνα που θα ήθελε </span>ο κόσμος να τον θυμάται, αλλά ζούσε όλη τη ζωή του βασιζόμενος σε αυτές τις αξίες.</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"></span><br />
<span lang="EL"></span><br />
<a name='more'></a><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Η υστεροφημία εθεωρείτο αρετή γιατί θα ήταν η μοναδική ανάμνηση που θα είχε ο κόσμος από αυτόν. Η δημιουργία της δεν ήταν συνειδητή, αλλά ασυνείδητη, δηλαδή βασιζόταν σε στοιχεία του χαρακτήρα που ήταν έμφυτα ή αποτέλεσμα ωρίμανσης του ανθρώπου. Δεν χρειαζόταν να τα καλλιεργήσει για να αποδείξει κάτι, αλλά η αναγνώριση ερχόταν από τους άλλους. Αυτό ήταν αρκετό για να δημιουργηθεί μία φήμη για τον ενάρετο άνθρωπο, που στις μέρες μας συμβολίζεται με μνημεία, αγάλματα και θετικές αναφορές σε αυτόν.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Αντιστρόφως ανάλογη παρατηρείται ότι είναι η προσέγγιση της υστεροφημίας των παλαιοτέρων ηρώων με αυτή που αποτυπώνεται στη σημερινή περίοδο από τους δικούς μας "ήρωες". Και όταν αναφέρομαι σε ήρωες, εννοώ τους πολιτικούς μας, αυτούς που έχουν κληθεί να μας βγάλουν από το αδιέξοδο. Οι κινήσεις και οι ενέργειές τους, δείχνουν ξεκάθαρα ότι ενδιαφέρονται μόνο για την υστεροφημία τους. Ο τρόπος όμως που δείχνουν το ενδιαφέρον τους είναι εντελώς διαστροφικός. Μία συνειδητή καλλιέργεια των αρετών με συγκεκριμένη στρατηγική, που ξεκινάει και καταλήγει στο ίδιο σημείο, στους ίδιους. Μία αυτιστική υστεροφημία.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Το κόμμα του ΠΑΣΟΚ, νοιάζεται περισσότερο για την ενότητά του και το μέλλον του. Βλέποντας ότι βρίσκεται κοντά στη διάσπαση, κοιτάει πως θα φτιάξει τις εσωκομματικές πατερίτσες για να μπορέσει και πάλι να σταθεί στα πόδια του. Το βλέμμα που ρίχνει είναι προς τον ίδιο του τον εαυτό, περιέχοντας πολλά αυτιστικά στοιχεία. Θεωρεί ότι η ύπαρξή του είναι απαραίτη στην ελληνική κοινωνία και κάνει όλες τις απαιτούμενες ενέργειες για να επιβιώσει. Στην ουσία, και επειδή το σύνολο αποτελείται από τα μέρη του, κάθε ένα από αυτά, βρίσκεται σε διαρκή εγρήγορση με απώτερο στόχο το χτίσιμο εκείνων των συνθηκών που θα του επιτρέψουν να δημιουργήσει εκ των ουκ άνευ τα χαρακτηριστικά, που θα σβήσουν με μιας όλα τα αρνητικά παρελθοντικά στοιχεία και θα ξαναδώσουν στο κόμμα το πλαίσιο "Μεσσίας" που είχε πριν τις εκλογές.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Την ίδια στιγμή που η χώρα βρίσκεται στο χειρότερο σημείο της μεταπολεμικής της ιστορίας, το ΠΑΣΟΚ δείχνει σαν να έχει απαλλαγεί από ένα βάρος - της κυβέρνησης της χώρας- δίνοντας την πρωθυπουργία σε υπηρεσιακό πρωθυπουργό. Έτσι είναι πλέον απερίσπαστο, να επανασυνταχτεί από το χαστούκι που έφαγε από την κοινωνία και τα μνημόνια και να επανασυνδεθεί με νέες αρχές και αξίες για να διεκδικήσει την... υστεροφημία του από τον ελληνικό λαό. Τα πάντα γίνονται με συστεμικό τρόπο για τον τωρινό εξαγνισμό του και μεταμνημονιακά για την υστεροφημία των μελών του. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχει ενδιαφέρον για τη χώρα παρά μόνο για τη διεκδίκηση της προεδρικής καρέκλας του κόμματος, πετώντας την ίδια στιγμή την καραμέλα στο λαό ότι η Ελλάδα χρειάζεται το κόμμα τους. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Από την άλλη πλευρά η καιροφυλακτούσα Νέα Δημοκρατία κάνει αυτό που κάθε αντιπολίτευση κάνει στην Ελλάδα σεβόμενη τον εαυτό της. Να παραμονεύει, να υπονομεύει και να αντιτίθεται σε ο,τιδήποτε προτείνεται, είτε από τους ξένους εταίρους, είτε από την τωρινή κυβέρνηση. Η σύγχυσή της είναι τόσο μεγάλη, όπως και η έλλειψη εμπειρίας και πολιτικού ελέγχου, ώστε να φτάνει στο σημείο να αντιτίθεται ακόμη και στις ίδιες τις προτάσεις της. Ο στόχος και εδώ είναι ο ίδιος. Η αποσιώπηση όλων εκείνων των στοιχείων που κάνουν την παράταξη αποκρουστική στα μάτια των ψηφοφόρων και η καλλιέργεια των χαρακτηριστικών που θα αναδείξουν την υστεροφημία της στη μετα-μνημονιακή εποχή. Ο πρόεδρος της, επιστρέφει στις βασικές αξίες της κοινωνίας, θεωρώντας ότι αγγίζει την ευαισθησία του μέσου Έλληνα. Οι αναφορές σε θρησκεία και πατρίδα όχι μόνο δεν πείθουν αλλά εξοργίζουν κάθε νοήμων άνθρωπο που έχει το </span>IQ <span lang="EL">να δει πίσω από τα γυαλιά του πρόεδρου. </span>H <span lang="EL">στρατηγική είναι τόσο ψεύτικη και προκλητική που ούτε το πολιτικό κύρος, που φάνταζε παλιά σαν κάτι αδιαπραγμάτευτο, δεν είναι αρκετό για να πείσει τον κόσμο.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Δεν κρίνω ότι κάποιο από τα δύο κόμματα "πάσχει από κάποια διαταραχή" για να μιλήσω και στη γλώσσα μου. Στην πολιτική δεν υπάρχουν εν βρασμώ αποφάσεις ή ψυχασθένειες. Όλα είναι υπολογιστικά μέχρι τελευταίας πινελιάς. Απλά η στρατηγική που ακολουθείται είναι ολοφάνερη στο που αποσκοπεί. Και γίνεται ολοφάνερη γιατί πολύ απλά η κοινωνία έχει ξυπνήσει από το λήθαργο και οι πολιτικοί δεν μπορούν να πετάξουν το παντεσπάνι πια στο λαό για να ηρεμήσει. Το ενδιαφέρον των πολιτικών αυτή τη στιγμή είναι στο μεθαύριο, στην υστεροφημία τους, αλλά κάνουν ένα μεγάλο λάθος. Ξεχνάνε τα βασικά στάδια του μεθαύριο, το "εδώ και τώρα" και το "αύριο", επιβεβαιώνοντας έτσι την αρνητική υστεροφημία τους μετά από ένα βέβαιο πολιτικό θάνατο. <o:p></o:p></span></div></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5489055704723411072.post-47482420684805204382011-12-28T11:58:00.000-08:002011-12-28T12:07:57.674-08:00Γιατί φέτος θα τηρήσω το "new year's resolution" μου.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1jcti22PDiGmAWG1TOi48ZNwi9uwACGC778a7onttOsbGYA5fP5u_YWPf-14KwW0dftHw2JsYDz-Mry25gOufTlrZ4FWxevDwLlNDTFE798JMP8ieRd9VnB3XkkzOUbPtyJeGLHlmFYE/s1600/IMG_3983.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1jcti22PDiGmAWG1TOi48ZNwi9uwACGC778a7onttOsbGYA5fP5u_YWPf-14KwW0dftHw2JsYDz-Mry25gOufTlrZ4FWxevDwLlNDTFE798JMP8ieRd9VnB3XkkzOUbPtyJeGLHlmFYE/s320/IMG_3983.JPG" width="213" /></a><span lang="EL">Έφτασε, λοιπόν, ξανά το τέλος του έτους. Μαζί με το τέλος του, έρχεται και η αρχή ενός νέου έτους. Και στην αρχή του, συνηθίζεται να γίνονται τα περιβόητα "</span>New Year<span lang="EL">'</span>s Resolutions<span lang="EL">" αγγλιστί ή "Οι υποσχέσεις του νέου έτους" στα ελληνικά. Υπάρχουν όλες οι καλές προθέσεις, η θέληση, ο ενθουσιασμός για το νέο ξεκίνημα, χαρτί και μολύβι για να γραφτούν όλα τα "θέλω" του νέου έτους. Φέτος είμαστε αποφασισμένοι να αλλάξουμε αυτά που δεν συμπαθούμε πάνω μας. Μπορεί να μην το κάναμε πέρσι αλλά φέτος θα γίνει οπωσδήποτε. Άραγε πόσο σίγουροι είμαστε για αυτό? Μήπως και πέρσι τα ίδια δεν λέγαμε και τελικά δεν αλλάξαμε τίποτα?<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"></span></div><a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Ας εξαιρέσουμε τα βιβλία και τα εγχειρίδια αυτοβοήθειας, αυτά είναι χάπια που αλλάζουν τη διάθεσή μας χωρίς να έχει γίνει πριν καμία διεργασία επεξεργασίας του ίδιου του εαυτού μας. Ουσιαστικά τα καταπίνουμε αμάσητα όταν διαβάζουμε τέτοια βιβλία. Εδώ όμως υπάρχει κάτι ακόμα πιο βαθύ και σημαντικό. Εισερχόμενοι στην ενήλικη ζωή μας, κουβαλάμε μαζί μας θετικά αλλά και αρνητικά συναισθήματα. Τα αρνητικά είναι αυτά που μας κάνουν να φοβόμαστε τις αλλαγές, όπως ο φόβος της αποτυχίας, η χαμηλή αυτοεκτίμηση, η ανάγκη για έλεγχο, η αντιζηλία, ο θυμός. Αυτά είναι παιδικά συναισθήματα που δεν έχουμε αποβάλλει παρά το ενήλικο της ζωή μας. Ενεργούμε και συμπεριφερόμαστε με αυτές τις σκέψεις, που δημιουργούν αρκετές φορές εσωτερικές συγκρούσεις.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Η διαδικασία της αλλαγής δεν είναι εύκολη ακόμα και για τα πιο απλά. Η συνήθεια που έχει γίνει συνώνυμο της εσωτερικής ασφάλειας, δεν αφήνει τη φαντασία να μετεξελιχθεί σε πραγματικότητα. Η μελλοντική εικόνα που δείχνει τόσο ελκυστική, μπαίνει στο Προκρούστειο κρεβάτι όπου κυριαρχούν συναισθήματα όπως ο φόβος, ο θυμός, η ανασφάλεια, η απογοήτευση, η ενοχή. Δύσκολο πράγμα η ενοχή, η αυτοτιμωρία: " <i>Αν θελήσω να αλλάξω και δεν τα καταφέρω τελικά, θα δείξω στον εαυτό μου ότι είμαι περισσότερο αποτυχημένος τώρα που δεν τα κατάφερα</i>".<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Αρκετές φορές ενθουσιαζόμαστε τόσο πολύ με την ιδέα της αλλαγής όπου δημιουργούμε έναν ιδεατό εαυτό τον οποίο θέλουμε να αγγίξουμε. Θέλοντας όμως να φτάσουμε στο τέρμα, έχουμε ξεχάσει να περπατήσουμε τα σκαλοπάτια που θα μας οδηγήσουν στον προορισμό μας. Πολλές φορές δεν ξέρουμε το δρόμο που θα διαλέξουμε για να φτάσουμε εκεί. Το αποτέλεσμα είναι να μπερδευόμαστε και τελικά να ακυρώνουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Κι όμως, αρχίζουμε να πιστεύουμε, ότι θέλουμε να αλλάξουμε, όταν αυτή η πεποίθηση αρχίζει και παίρνει βαθιά υπόσταση μέσα μας. Κοιτάμε τον εαυτό μας και αναλογιζόμαστε ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να είμαστε στον ίδιο δρόμο. Δημιουργούμε ένα πλαίσιο αυτοδέσμευσης που αποτελείται από θετικά συναισθήματα όπως ελπίδα, έμπνευση και περηφάνεια για τον εαυτό μας. Συγκεκριμενοποιούμε την υπόσχεση και αποφασίζουμε να την στηρίξουμε μέχρι τέλους, αλλιώς να μην την πάρουμε καθόλου. Με αυτό τον τρόπο, καταφέρνουμε να την "φυτέψουμε" μέσα μας και να μην μπορεί να ξεριζωθεί.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Είναι πολύ σημαντικό η υπόσχεση που δίνουμε για το νέο έτος να προέρχεται από σωστή και συνειδητή επεξεργασία. Ας κάτσουμε κάτω λοιπόν, να υπολογίσουμε τα υπέρ και τα κατά. Αυτή η υπόσχεση χρειάζεται να έχει ρεαλιστική βάση όχι ουτοπική π.χ. είναι σχεδόν αδύνατον να ξεχρεώσεις ένα μεγάλο δάνειο που έχεις, σε ένα χρόνο επιλέγοντας να κάνεις δύο και τρεις δουλειές που είναι δύσκολο στην εποχή μας. Οι κινήσεις χρειάζεται να γίνουν βήμα βήμα. Ο στόχος είναι εκεί και θα πραγματοποιηθεί αργά ή γρήγορα. Σε μία τέτοια συγκυρία που βρισκόμαστε, χρειάζεται να παίρνουμε υπόψη μας και τις συστεμικές παραμέτρους αλλά και να είμαστε ευέλικτοι όπου χρειάζεται. Κανείς δεν πρόκειται να μας κατηγορήσει για αυτό. Ας αποτινάξουμε την ενοχή από πάνω μας. Όσο δεν αυτοενοχοποιούμαστε, τόσο μπορούμε πιο απερίσπαστοι να υλοποιήσουμε τις υποσχέσεις μας. Θέλουμε εμείς οι ίδιοι να τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας και να αλλάξουμε, δεν "πρέπει" να το κάνουμε, δεν μας το υπαγορεύει κανείς. Αν το δούμε έτσι, δεν πρόκειται να το πετύχουμε ποτέ.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Τα "</span>new year<span lang="EL">'</span>s resolutions<span lang="EL">" μου θυμίζουν το κλασικό ανέκδοτο των ψυχολόγων με τη λάμπα: " Πόσοι ψυχολόγοι χρειάζονται για να αλλάξει μία λάμπα; - Ένας, αρκεί να θέλει η λάμπα να αλλάξει". Και με την απαραίτητη προσθήκη: "Αρκεί να θέλει η λάμπα να αλλάξει - και να υποσχεθεί στον εαυτό της ότι θα το τηρήσει".<o:p></o:p></span></div></div>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5489055704723411072.post-61046020455865704792011-12-04T11:16:00.000-08:002011-12-25T02:05:22.079-08:00Τα φετινά είναι τα πιο αληθινά Χριστούγεννα.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3SAN9LNZpj1FnM-e4ON5um-iHBr8D5peDqDoDwdEUnjSAYTbgJdIDnXFLy0EKD3Co26AJSHEVEqNKe4mRI3aQXOp3fiirtxMgg6lmmjd2TywBd1EcTk2JOQIpO56MN0fE07ePQsRInzc/s1600/IMG_3053.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3SAN9LNZpj1FnM-e4ON5um-iHBr8D5peDqDoDwdEUnjSAYTbgJdIDnXFLy0EKD3Co26AJSHEVEqNKe4mRI3aQXOp3fiirtxMgg6lmmjd2TywBd1EcTk2JOQIpO56MN0fE07ePQsRInzc/s320/IMG_3053.JPG" width="213" /></a><span lang="EL">Έχουμε μάθει ότι τα Χριστούγεννα είναι περίοδος χαράς, ευχαρίστησης και επαφής με την οικογένεια και τους κοντινούς μας ανθρώπους. Η πόλη στολίζεται, τα μαγαζιά το ίδιο, οι άνθρωποι βγαίνουν έξω να διασκεδάσουν και να ψωνίσουν δώρα για τους αγαπημένους τους ανθρώπους. Όμως είναι σύνηθες φαινόμενο, αρκετά μεγάλο ποσοστό ανθρώπων να αντιμετωπίζουν διαταραχές διάθεσης με κορύφωση καταθλιπτικά συναισθήματα. Ειδικοί ψυχικής υγείας αναφέρουν ότι οι περιπτώσεις ατόμων που σπεύδουν για θεραπευτική υποστήριξη, αυξάνονται αυτή την περίοδο. Αντίστοιχες είναι και οι περιπτώσεις ατόμων σε θεραπεία, όπου κορυφώνεται ο προβληματισμός τους αυτή την περίοδο. Γιατί όμως ενώ κυκλοφορεί τόση "χαρά" εκεί έξω, κάποιοι άνθρωποι δυσκολεύονται να την βρουν?<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"></span></div><a name='more'></a><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Μήπως είναι λόγω του χειμώνα που κάνει κρύο και του μουντού καιρού που καλλιεργεί αυτή τη διάθεση; Σίγουρα παίζει και αυτό το δικό του ρόλο, όμως έχει να κάνει και με άλλους παράγοντες που βασίζονται σε μη αληθινές προσδοκίες.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Αρκετοί άνθρωποι, δημιουργούν διάφορες ψευδαισθήσεις γύρω από το πνεύμα των Χριστουγέννων με όλες αυτές τις υπερβολικές απαιτήσεις που βάζουν οι ίδιοι στον εαυτό τους. Στην προσπάθεια να κάνουν τους άλλους χαρούμενους και πάντα υπό την προσταγή της επιβαλλόμενης χαράς, ξοδεύουν πολλά χρήματα για δώρα, συνδέοντας το ακριβό με τη χαρά. Μπαίνουν, ταυτόχρονα, σε μία διαδικασία υπερβολής, προσπαθώντας να ξεπεράσουν τον εαυτό τους, στις προετοιμασίες, στο στόλισμα, στην διοργάνωση του χριστουγεννιάτικου τραπεζιού, σαν να επιθυμούν να ξορκίσουν τα αρνητικά συναισθήματα ή στην καλύτερη να τα βάλουν κάτω από το χαλάκι.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Σε μία τέτοια γιορτινή περίοδο, άλλοι άνθρωποι μπαίνουν σε μία διαδικασία αυτογνωσίας και επεξεργασίας της ζωής τους. Αυτά τα </span>new years resolutions<span lang="EL"> που γίνονται κάθε χρόνο, δεν είναι εποικοδομητικά για όλους. Κάνοντας ανασκόπηση στη ζωή μας και έχοντας την τάση να σκεφτόμαστε το αρνητικό ή αυτό που δεν έχουμε καταφέρει τον περασμένο χρόνο, βουλιάζουμε περισσότερο, μένοντας με συναίσθημα αποτυχίας. Την ίδια στιγμή, κάνουμε ασυναίσθητα σύγκριση με τους διπλανούς μας και τους εξυψώνουμε, χωρίς κανένα ρεαλισμό, αποδίδοντάς τους ιδιότητες που δεν έχουν, μόνο και μόνο για να επιβεβαιώσουμε οι ίδιοι το συμπέρασμα που θέλουμε να καταλήξουμε.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Επίσης, άλλοι άνθρωποι, δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στην υπερ-προβολή που προστάζει αυτή τη περίοδος. Αυτή η ψυχαναγκαστική χαρά που επιβάλουν τα Χριστούγεννα, η ανάγκη να είναι μαζί με τους συγγενείς, δεν είναι για όλους ευχάριστη. Η προσταγή να περάσουν μαζί τις διακοπές, δεν είναι επιθυμητή και γυρίζει μπούμερανγκ στη διάθεση του καθενός.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Όλοι οι παραπάνω λόγοι, είναι καλή αφορμή για να περάσει κάποιος με άσχημη διάθεση τα Χριστούγεννα. Η επιταγή της χαράς, που έρχεται ως δώρο μαζί με αυτά, είναι για πολλούς ακάλυπτη. Μπορεί να δείχνει ότι έχει αρκετά μηδενικά από πίσω, αλλά στην ουσία παραμένει μόνο το μηδέν. Άρα, πώς μπορεί να εξαργυρώσει κανείς αυτή την επιταγή;<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες που αντιμετωπίζουμε, οφείλουμε να κάνουμε ένα δώρο στον εαυτό μας. Ένα δώρο συναίσθησης. Να αλλάξουμε τη ματιά μας και να χαρούμε τα Χριστούγεννα όπως αξίζει στον καθένα μας. Δε χρειάζεται να προβούμε σε καμία σύγκριση με το παρελθόν και κυρίως δε χρειάζεται να κρίνουμε τη χαρά μας από τις πλαστές οικονομικές επιταγές του παρελθόντος. Αν μπούμε στη διαδικασία σύγκρισης, πως περνάγαμε παλιότερα, με το πώς "καταντήσαμε" (από τις πιο άκυρες λέξεις που μπορεί να επιλέξει κανείς για να τον χαρακτηρίσει) φέτος, είναι σίγουρο ότι θα αγγίξει τα όρια της κατάθλιψης. Φτάνοντας σε αυτό το σημείο, θα αρχίσει να κατηγορεί όλους τους άλλους, τις συνθήκες, την κατάσταση, θα του φταίνε τα πάντα... εκτός από τον ίδιο που δεν επέλεξε να δει την πραγματικότητα και να αντλήσει το μεγαλύτερο κέρδος που μπορεί να είχε από αυτή.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Τα Χριστούγεννα οφείλουν να μεταλλαχθούν από μία ταμπέλα χαράς, σε εργαστήρι χαράς. Σε ένα συνειδητοποιημένο συναίσθημα που ο καθένας επιλέγει πως θα το αναδείξει. Είναι στις δυνατότητες του καθενός να περάσει τα Χριστούγεννα όπως ακριβώς επιθυμεί. Δεν υπάρχει "τέλειος" τρόπος διακοπών των γιορτών, ας μην αφήσουμε να μας επηρεάσουν ειδήσεις και αναφορές, "τέλειων" διακοπών με τις "τέλειες" οικογένειες που η "τελειότητά" τους αποτυπώνεται μόνο στα ΜΜΕ. Ο τρόπος να περάσει κανείς τις γιορτές είναι μοναδικός, γιατί είναι ο ίδιος ο άνθρωπος μοναδικός προσδίδοντας σε αυτές το δικό του στίγμα. Με αυτόν τον τρόπο, θα έχει πετύχει να περάσει τα δικά του τέλεια Χριστούγεννα, όπως ακριβώς επέλεξε. Δεν αφήνει να του κλέψει κανείς τη δική του χαρά.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Δεν χρειάζεται να δούμε τα Χριστούγεννα σαν αφορμή για να μας πάρει όλη τη θλίψη, όλον τον προβληματισμό, όλο το βάρος που νιώθουμε αντιμετωπίζοντας αυτές τις δυσκολίες. Τα Χριστούγεννα έρχονται και φεύγουν, το γνωρίζουμε. Αν επενδύσουμε σε αυτά, μόνο ως φάρο που μας δείχνει το δρόμο για να περνάμε καλά, θα φύγουν και μετά θα μείνουμε περισσότερο κενοί από πριν, ερχόμενοι αντιμέτωποι με την πραγματικότητα. Η ουσία είναι να είμαστε εμείς καλά με αυτό που κάνουμε, όχι να περνάμε καλά. Αποενοχοποιούμε τον εαυτό μας από αρνητικές παρελθοντικές σκέψεις και βλέπουμε τις πραγματικές διαστάσεις των γιορτών. Απολαμβάνουμε τα Χριστούγεννα για αυτό που είναι, για τις αξίες που πρεσβεύουν, τις κρυμμένες αξίες, που οφείλουμε να φέρουμε πλέον στην επιφάνεια.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Η περίοδος των Χριστουγέννων είναι δύσκολη για αρκετούς ανθρώπους, με πολλούς να παρουσιάζουν καταθλιπτικά συμπτώματα. Όσοι δεν αντιμετωπίζουν δυσκολίες αυτή την περίοδο, μπορούν να βοηθήσουν αυτούς που αισθάνονται μόνοι ή καταθλιπτικοί. Ας αναγνωρίσουμε όμως ότι τα πάντα, ξεκινάνε από την ευχή που δίνουμε στον άλλον. Ας είναι πηγαία, χαμογελαστή και επιτρέπεται να μην συνοδεύεται φέτος από δώρο. <o:p></o:p></span></div></div>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5489055704723411072.post-6504974810277365872011-11-15T14:05:00.000-08:002011-11-15T14:07:48.289-08:00Διάλεξη: " Άνθρωπος και Κοινωνία μπροστά στις Προσωπικές και Επαγγελματικές προκλήσεις: Διαφορετικές προσεγγίσεις που αλλάζουν την οπτική μας"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; tab-stops: 63.0pt;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOEB9J3daxFny_GEdr07o1S3sI-aD2Wl-7ToGWCenvkqe-eKU4MJH-Bp5qF07drWiF0sbJ3g7bRBrPWzmhe908mEloILwauCSJsm6ccvy0swv3aa6aRFbyOrf7IL4iB2IhPG4ItlDjM7Q/s1600/%25CE%25A0%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%259D.+%25CE%25A3%25CE%25BC%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOEB9J3daxFny_GEdr07o1S3sI-aD2Wl-7ToGWCenvkqe-eKU4MJH-Bp5qF07drWiF0sbJ3g7bRBrPWzmhe908mEloILwauCSJsm6ccvy0swv3aa6aRFbyOrf7IL4iB2IhPG4ItlDjM7Q/s1600/%25CE%25A0%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%259D.+%25CE%25A3%25CE%25BC%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" /></a><span lang="EL" style="color: #2a2a2a;">Ο <b>Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου Νέας Σμύρνης</b> σας προσκαλεί την <b>Τετάρτη 23/11 και ώρα 19:30</b>, στο <b>Δημοτικό Πολυχώρο "Γαλαξίας"</b> (κεντρική πλατεία Νέας Σμύρνης), στην εκδήλωση με τίτλο:<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; tab-stops: 63.0pt;"><span lang="EL" style="color: #2a2a2a;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span lang="EL" style="color: #2a2a2a;"> </span><span class="apple-converted-space"><span lang="EL" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial;"> </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="EL" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial;"> <b>« Άνθρωπος και Κοινωνία μπροστά στις Προσωπικές και Επαγγελματικές προκλήσεις: Διαφορετικές προσεγγίσεις που αλλάζουν την οπτική μας. »</b></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span class="apple-style-span"><span lang="EL" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial;"><b><br />
</b></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">με ομιλητές τον Χάρη Πίσχο, Ψυχολόγο-Κοινωνικό Λειτουργό, μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και την Αργυρώ Γκόλφη, Εργασιακή Ψυχολόγο ΜSc.</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span class="apple-style-span"><span lang="EL" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial;"><b><br />
</b></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span class="apple-style-span"><span lang="EL" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial;"><b></b></span></span></div><a name='more'></a><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-size: 11pt; line-height: 150%;">Η σημερινή κατάσταση περιγράφεται με γλαφυρά και όχι τόσο αισιόδοξα σχόλια, σχεδόν από όλες τις πηγές. Διαβάζοντας κανείς εφημερίδες, κείμενα ή ανοίγοντας την τηλεόραση, πέφτουμε στο ίδιο θέμα που απορρέει το ίδιο συναίσθημα. Η γενικότερη αβεβαιότητα και η ανασφάλεια, τείνει να κυριαρχήσει στην καθημερινότητά μας αλλά και στον εσωτερικό μας κόσμο. Δυσκολευόμαστε να τα διαχειριστούμε, κανείς δεν ήταν προετοιμασμένος. Τι γίνεται όμως σε αυτήν ακριβώς τη χρονική περίοδο; Οι εξελίξεις είναι τόσο απότομες που δεν προλαβαίνουμε να πατήσουμε ένα pause και να αναλογιστούμε τι έχει γίνει μέχρι τώρα, ποιες είναι οι διαφορές και ενδεχομένως οι αιτίες που μας οδήγησαν εδώ, πώς φτάνει η πολιτική αβεβαιότητα ως μήνυμα μέχρι εμάς και την αφήνουμε να καθορίζει την καθημερινότητα και την εργασία μας; </span><b><span lang="EL" style="color: #2a2a2a; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-size: 11pt; line-height: 150%;">Σε αυτή τη διάλεξη, ο <b>Χάρης Πίσχος</b> και η <b>Αργυρώ Γκόλφη</b>, πατάνε το pause. Κάνουν ένα flash back στις ανάγκες και στον τρόπο ζωής του πριν. Αναλύουν τα συναισθήματά μας στο εδώ και το τώρα. Ξεφεύγοντας από τις ευχαριστιακές αγκιστρώσεις του παρελθόντος, οι εισηγητές δείχνουν και πρακτικά πως μεταβολίζεται η ενοχοποιητική ανάγκη σε προσωπική δυναμική, σε μια υπέρβαση σε ατομικό και επαγγελματικό επίπεδο. Εστιάζουν στις εναλλακτικές που καλείται να ανακαλύψει πλέον κάθε άνθρωπος, για να καθορίσει τις συνθήκες ο ίδιος και όχι να αφήσει να τον καθορίσουν.<o:p></o:p></span></div><br />
</div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5489055704723411072.post-60043409530232134952011-11-09T14:18:00.000-08:002011-11-10T04:51:26.043-08:00Έλληνας πολιτικός 2011: "Δεν καίγομαι, ζεσταίνομαι".<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBDxoJkcVVYcWQ8DyU_rldAZveH-ihl9jbLeECzvuI19BU1EGSle2qZa4sg-pAj_rdEkC6LJ3XfcUQPlNPSPY4ntfvKg5CSDCAlXE4_BIh313lTa-Vw8Y0cPm5hMJV4IPlEj8LvYBWcWg/s1600/IMG_0197.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBDxoJkcVVYcWQ8DyU_rldAZveH-ihl9jbLeECzvuI19BU1EGSle2qZa4sg-pAj_rdEkC6LJ3XfcUQPlNPSPY4ntfvKg5CSDCAlXE4_BIh313lTa-Vw8Y0cPm5hMJV4IPlEj8LvYBWcWg/s320/IMG_0197.JPG" width="213" /></a></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Αναρωτιέμαι αν μετά από όλο αυτό το σκηνικό που γίνεται τις τελευταίες μέρες στην Ελλάδα, θα κατηγορούμε πάλι τις αγορές ή τους κακούς Ευρωπαίους για την μοίρα μας... Ομολογώ ότι αυτό που γίνεται είναι εντελώς πρωτόγνωρο για την χώρα μας. Με φόντο την πολιτική μικροπρέπεια, ο κάθε πολιτικός-πολιτικάντης, αντλεί και το τελευταίο κυβικό εξουσιαστικού οξυγόνου που διαθέτει για να μπορέσει να κρατηθεί στην καρέκλα του. Σε τέτοιες στιγμές, έγραφα και στο τουίτερ, πριν λίγες μέρες, όλοι θέλουν να μιλήσουν, όλοι έχουν θέση, αλλά κανένας δεν ακούει. Πάνω από όλα το προσωπικό συμφέρον και όχι το εθνικό. Το κομματικό πριν το πατριωτικό και άσε τη χώρα ακυβέρνητη για μέρες, κοντεύουμε να κλείσουμε βδομάδα.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"></span></div><a name='more'></a><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Σε τέτοιες στιγμές, το πολιτικό σκηνικό, δίνει την αίσθηση ότι παλινδρομεί σε πρώιμα πολιτικά σκαλοπάτια. Εκεί που ορισμένοι άρχιζαν την κομματική τους σταδιοδρομία στα πανεπιστήμια και κοίταζαν να απειλήσουν καθηγητές και συμφοιτητές για μερικές ψήφους και άλλοι όταν ξεκινούσαν τον συνδικαλιστικό τους αγώνα, στην πάλη για τη θέση στο ΔΣ της ήδη χρεωκοπημένης ΔΕΚΟ. Μέσα στο μυαλό τους εκτυλίσσεται μία πολιτική αναδρομή, όπως όταν λένε ότι λίγο πριν το θάνατό του ανθρώπου, νιώθει να περνάει η ζωή του από μπροστά του σε δευτερόλεπτα. Έτσι γίνεται και εδώ, όλη η πολιτική ιστορία τους περνάει από μπροστά τους, από τα πανεπιστήμια μέχρι τις πορείες. Η εθελοτύφλωση δεν αφήνει περιθώρια για καμία άλλη σκέψη. Χρειάζεται να πατήσουν πάνω στον άλλον για να μην αφήσουν την καρέκλα τους.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Οπότε, αυτός ο ενστικτώδης προσωπικός συλλογισμός λειτουργεί ως </span>pattern<span lang="EL"> στη συνείδηση του κάθε πολιτικού. Η ισχυροποίηση της θέσης, ακόμα και με παραλογισμούς που υπερβαίνουν την κοινωνική λογική, είναι απαραίτητη για την επίτευξη του κομματικού σκοπού. Δεν είναι ανάγκη να είναι αρεστοί στο κοινωνικό σύνολο, όταν αυτό αντιμετωπίζεται ως μάζα που μπροστά στην έλλειψη ασφαλών και αξιόπιστων προτάσεων, με μερικά επικοινωνιακά τεχνάσματα, θα καταφέρουν να ξανακερδίσουν την εμπιστοσύνη του. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Έτσι, αντιμετωπίζουμε μία πολιτική Βαβέλ, όπου κάθε κόμμα, κάθε παράταξη, κλείνεται στον εαυτό της, αδιαφορώντας για το κοινωνικό σύνολο, για τη χώρα. Μιλώντας διαφορετική γλώσσα, έχοντας διαφορετική ιδεολογία, διαφορετική προσέγγιση για το πως μπορεί να λυθεί το πρόβλημα, γίνονται ένα με το πρόβλημα και βουλιάζουν μαζί του. Αυτοκαταστροφικοί τύποι που δεν έχουν συναίσθηση τι γίνεται πέρα από το δικό τους μικρόκοσμο. Προστατευμένοι από το κομματικό τους περιβάλλον, οδηγούν τα πράγματα με μαθηματική ακρίβεια στη διάλυση. Εκπαιδευμένοι σε έναν ιδανικό κομματικό κόσμο, όταν έρθουν μπροστά στο μοιραίο και αποφευκτό, το μόνο που έχουν να κάνουν είναι αυτό που πάντα ξέρουν. Να επιρρίψουν τις ευθύνες στους άλλους. </span><br />
<br />
<span lang="EL"> </span><br />
<span lang="EL" style="font-size: small;">email: hapischos@yahoo.gr</span><br />
<span lang="EL" style="font-size: small;">twitter: @ha_pi_</span><br />
<span lang="EL"></span><br />
<span lang="EL"><o:p></o:p></span></div></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5489055704723411072.post-50516247525164868812011-11-02T16:09:00.000-07:002011-11-04T04:52:56.881-07:00Το σύνδρομο του κοκαλωμένου λαγού.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHpYoMW8gZtWWcvvo-aA_6rhZgksphD9qAS2yY-Ky8sqVcxC6NijO_ynYFPiRYWoayfeLiuEgwf-JSCuiyQS_9wXNX3xp97EP1ECjBZEaj71PfBa5N9jPVfiUQB9OypZbzv0ArKDDhyphenhyphencE/s1600/IMG_0198.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHpYoMW8gZtWWcvvo-aA_6rhZgksphD9qAS2yY-Ky8sqVcxC6NijO_ynYFPiRYWoayfeLiuEgwf-JSCuiyQS_9wXNX3xp97EP1ECjBZEaj71PfBa5N9jPVfiUQB9OypZbzv0ArKDDhyphenhyphencE/s320/IMG_0198.JPG" style="cursor: move;" width="213" /></a></div><span lang="EL">Ο λαγός είναι ένα αξιαγάπητο ζώο. Έχει τη δυνατότητα να κινείται ελεύθερα στη φύση και με τις ικανότητες του να ξεφεύγει από κινδύνους και από παγίδες. Με το ισχυρό του άλμα, πετάγεται εύκολα από το ένα μέρος στο άλλο, μην επιθυμώντας να γίνει θύμα. Παρ' όλη την ευελιξία του, υπάρχει μία στιγμή που ακινητοποιείται. Είναι η στιγμή που κοκαλώνει μπροστά στα δυνατά φώτα ενός αυτοκινήτου τη στιγμή που διασχίζει το δρόμο. Για δέκατα του δευτερολέπτου, δεν ξέρει τι πρέπει να κάνει, αν και βλέπει το αυτοκίνητο να έρχεται κατά πάνω του, απειλώντας τη ζωή του. Όπως ο λαγός είναι σαστισμένος από τα φώτα, έτσι και οι Έλληνες, έχουν σαστίσει από την ξαφνική κρίση που αντιμετωπίζουν αναπάντεχα. Πως αντιδρούν άραγε;<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><b>Οι Συμβιβασμένοι:</b><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Ή αλλιώς οι κοκαλωμένοι λαγοί μπροστά στα φώτα. Ξύπνησαν σε έναν εφιάλτη χωρίς να ξέρουν τι γίνεται, πως βρέθηκαν σε αυτή την κοινωνική φάση. Κάποιοι άλλοι επέλεξαν για αυτούς να βρεθούν εδώ και όπως έτσι τους έμπλεξαν αυτοί, οι ίδιοι είναι που θα τους ξεμπλέξουν. Όχι γιατί υπάρχει εμπιστοσύνη σε εκείνους που αποφασίζουν, αλλά γιατί οι ίδιοι δεν έχουν εμπιστοσύνη στους εαυτούς τους. Άρα δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά, από το να περιμένουν. Μία μαγική σκέψη, ένα ευχέλαιο, μία προσευχή σε ό,τι πιστεύουν και θα έρθει η λύση από ψηλά (στην καλύτερη εύχονται να είχαν έστω τα μισά χρήματα από αυτά που δείχνουν συνέχεια τα οικονομικά ρεπορτάζ των δελτίων ειδήσεων.) Μοιρολάτρες, αποδεχόμενοι ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει, αλλά τον αλλάζει η μοίρα, αφήνουν εκείνη να τους ορίσει. Κοκαλωμένοι όπως ο λαγός μπροστά στο αυτοκίνητο, δεν μπορούν να μετακινηθούν, έχουν παγώσει. Η βοήθεια δεν έρχεται από πουθενά και εδώ δεν είναι ταινία να πεταχτεί κάποιος να τους γλιτώσει βγάζοντάς τους από το δρόμο την ύστατη στιγμή. Παραμένουν στη θέση τους, περιμένοντας να έρθει το μοιραίο. Δεν έχουν σκεφτεί ότι μπορούν να το αλλάξουν, γιατί δεν είναι ικανοί αλλά και γιατί η δική τους συμμετοχή είναι πολύ μικρή για να είναι ουσιαστική. Έτσι αποδέχονται το πεπρωμένο τους και υπομένουν ματαιοπονώντας τη στιγμή που θα περάσει το αμάξι από πάνω τους. Γιατί απλά έτσι έπρεπε να γίνει.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><b>Οι Αγανακτισμένοι:</b><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Άνθρωποι που έχουν κυριευτεί από το στιγμιαίο συναίσθημα της αγανάκτησης, δεν μπορούν να το αποβάλλουν. Παρά τη γνωστή βραχυπρόθεσμη παρουσία του, το συναίσθημα αυτό έχει μετουσιωθεί σε οργή, θλίψη, εκδίκηση, προδοσία, άρνηση και κατηγορία. Ένα σύμπλεγμα, που οδηγεί σε πιο πρωτόγονα ένστικτα. Συναισθήματα που δεν αναγνωρίζονται από τους ίδιους και όταν τους τα υποδείξει κάποιος, αυξάνονται επικίνδυνα. Το κυριότερο όμως συναίσθημα είναι αυτό που απουσιάζει, η ευθύνη. Οι αγανακτισμένοι, ζουν στο παράλληλο σύμπαν των συμβιβασμένων. Ενώ εκείνοι περιμένουν τυπολατρικά την απόφαση της ζωής τους από κάποιους άλλους, οι αγανακτισμένοι εξοργίζονται και επιτίθενται σε αυτούς τους άλλους, αισθανόμενοι ότι τους έχουν προδώσει, καθώς δεν έχουν τηρήσει αυτά που τους υποσχέθηκαν. Ή ακόμα ότι τους πήραν αυτά που δικαιούνταν, ακόμα και αν ήξεραν βαθιά μέσα τους ότι δεν ήταν ποτέ δικά τους. Οι "άλλοι" οφείλουν να επανορθώσουν για το κακό που τους βρήκε. Πως; Με το να τους δώσουν πίσω αυτά που τους πήραν. Αν δεν μπορούν, να φύγουν, να μπουν άλλοι που θα τους υποσχεθούν ότι θα το κάνουν. Αν δεν το κάνουν ούτε αυτοί; Τότε, θα καταστραφούν όλα προκειμένου κανείς να μην έχει κανείς τίποτα, να βράζουν όλοι στο ίδιο καζάνι.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><span lang="EL">Οι Δημιουργικοί</span>:</b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Υπάρχουν άνθρωποι που δεν γκρινιάζουν για όλα τα κακά που τους συμβαίνουν από τους άλλους; Κι όμως είναι άνθρωποι που αναλαμβάνουν την ευθύνη τους, αναγνωρίζοντας τι γινόταν στο παρελθόν, το αναδεικνύουν και επιλέγουν να μην ασχοληθούν ξανά μαζί του με τέτοιο τρόπο. Είναι άνθρωποι που είναι ασφαλείς αρχικά με τον εαυτό τους, που δεν φοβούνται να παραδεχτούν ότι είχαν βολευτεί, αλλά επιλέγουν να ξεβολευτούν για να επιβιώσουν. Να προχωρήσουν μπροστά, αξιοποιώντας τη δυναμική τους, επιτρέποντας στον εαυτό τους να ανακαλύψουν καινούριες προοπτικές που δεν ήξεραν ότι διέθεταν μέχρι τώρα. Είναι άνθρωποι, όχι υπεράνθρωποι με μαγικές δυνάμεις, που μεταβολίζουν τις οικονομικές ανάγκες τους σε προσωπικές δυνατότητες για να ξεφύγουν από το αδιέξοδο. Οι δημιουργικοί ανήκουν στο ποσοστό των ανθρώπων που αναλαμβάνουν την ευθύνη τους, που δεν δέχονται να καθοδηγηθούν από την πραγματικότητα και τις συνθήκες, αλλά να τις ορίσουν οι ίδιοι. Η ευθύνη οδηγεί στην σκέψη και η σκέψη στην πρωτοβουλία. Όλα αυτά μαζί, στην πράξη, στην ουσία. Χωρίς οδηγούς για διεξόδους από την κρίση, κάθε άνθρωπος επιλέγει υποκειμενικά την λύση που θα τον βγάλει αξιοπρεπώς από το επερχόμενο αδιέξοδο. Το αρνητικό, το μαύρο υπάρχει έξω, μπορεί και μέσα, αλλά δεν κάνουν ότι δεν το βλέπουν. Όχι μόνο το βλέπουν, αλλά επιλέγουν να το αντιμετωπίσουν όσο τους παίρνει, αντλώντας δύναμη από τον εαυτό τους αλλά και από τους υπόλοιπους γύρω τους. Ο φόβος αναγνωρίζεται, αλλά αποτελεί κινητήρια δύναμη, όχι αφορμή για ακινητοποίηση. Άνθρωποι που διατηρούν την ίδια στάση ζωής ακόμα και στα δύσκολα, για αυτό και δε δέχονται να ετεροκαθοριστούν.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Ο λαγός που βρίσκεται μπροστά στο αμάξι, τυφλωμένος από τα δυνατά φώτα, κοκαλώνει για δέκατα δευτερολέπτου. Οι επιλογές του τρεις: α) παραμένει στη θέση του και τον πατάει το αμάξι β) επιτίθεται στο αμάξι και έχει την ίδια κατάληξη με το α γ) μαζεύει δύναμη στα πόδια του και κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλά, ένα μεγάλο άλμα, μακριά, προς τη ζωή.<o:p></o:p></span></div></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5489055704723411072.post-37063930951891899752011-10-09T11:33:00.000-07:002011-10-11T09:40:04.382-07:00Το Ψυχολογικό πείραμα του Milgram: Η Ελλάδα υπό καθεστώς υπακοής.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicnfjip4-in6YTwutn7M3W33ooMBCV9-O_xgG0sNyPKZXzY3eyJa2aU3cvn09edI1NYNhMXfqaTkjC5hGj4kCTlgeFs70JtPyioenegwxDXicnHRaj8SA14qR2rV4kgLIXmcNZVm8PEFA/s1600/IMG_2692.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicnfjip4-in6YTwutn7M3W33ooMBCV9-O_xgG0sNyPKZXzY3eyJa2aU3cvn09edI1NYNhMXfqaTkjC5hGj4kCTlgeFs70JtPyioenegwxDXicnHRaj8SA14qR2rV4kgLIXmcNZVm8PEFA/s320/IMG_2692.JPG" width="213" /></a></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Ακούγεται από στόμα σε στόμα ότι η Ελλάδα έχει καταστεί ένα οικονομικό πείραμα για την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο. Καθώς κανείς από τους Ευρωπαϊκούς εταίρους δεν έχει αντιμετωπίσει μία παρόμοια κατάσταση τις τελευταίες δεκαετίες, δεν μπορεί να δώσει και μια ξεκάθαρη λύση για το μέλλον της Ελλάδας. Πίσω όμως από τα δις ευρώ που μνημονεύει το μνημόνιο (</span>chic<span lang="EL">), τη χρεωκοπία και το κούρεμα του χρέους, βρίσκεται ο Ελληνικός λαός. Ένας λαός που βρέθηκε ξαφνικά να επωμίζεται όλες τις "αναγκαίες" διαρθρωτικές αλλαγές που συμβαίνουν στην χώρα, επιβαλλόμενες από τις πολιτικές "αυθεντίες" της Ευρώπης και της Ελλάδας. Ο Ελληνικός λαός "αναγκάζεται" να υπακούσει... ή τον αναγκάζουν μέσω ενός οργανωμένου ψυχολογικού πειράματος;<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"></span></div><a name='more'></a><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Πριν αναφερθώ στο πασίγνωστο πείραμα του </span>Stanley Milgram <span lang="EL">για την υπακοή, αξίζει να ειπωθεί ότι η λέξη "υπακοή" αναφέρεται σε αλλαγή κάτω από άμεση πίεση. Η πίεση αυτή μπορεί να ασκείται με τιμωρία ή αμοιβή. Μπορεί να απορρέει από το κύρος αυτού που της ασκεί ή από τις συνθήκες μέσα στις οποίες ζει το άτομο. Επηρεασμένος από τις φρικαλεότητες της ναζιστικής εποχής και τη συστηματική εξόντωση εκατομμυρίων ανθρώπων στους θαλάμους αερίων, ο </span>Milgram<span lang="EL">, γράφει για την υπακοή*: <i>" </i></span><i>H</i><i> <span lang="EL">υπακοή είναι ένας ψυχολογικός μηχανισμός που συνδέει την ατομική πράξη με την πολιτική σκοπιμότητα. Είναι η συνδετική δύναμη που δεσμεύει τους ανθρώπους σε συστήματα εξουσίας. Τα γεγονότα της πρόσφατης ιστορίας (σ.σ. ΒΠΠ) δείχνουν ότι για πολλούς ανθρώπους η υπακοή είναι μία βαθιά ριζωμένη μορφή συμπεριφοράς, ένα δυνατό ένστικτο που υπερβαίνει την ηθική αγωγή του ατόμου, τα αισθήματα συμπάθειας και γενικά την ηθική του συμπεριφορά".<o:p></o:p></span></i></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i><span lang="EL"><br />
</span></i></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i><span lang="EL"><br />
</span></i></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Ο </span>Milgram <span lang="EL">σχεδίασε το πείραμα για να δει πόσο θα υπάκουε ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα ατόμων στις πιέσεις ενός επιστήμονα. Σαράντα άτομα δείγμα, τυπικοί Αμερικάνοι 20-50 ετών, δέχθηκαν να συμμετάσχουν στο πείραμα. Ο ρόλος τους, ήταν ρόλος "δασκάλου" που τιμωρεί τον μαθητευόμενο κάνοντάς του ηλεκτροσόκ όταν εκείνος έκανε λάθη. Το κάθε επιπλέον λάθος συνοδευόταν από την αύξηση της έντασης του ηλεκτροσόκ που γινόταν στον μαθητή. Αυτό που αναζητούσε ο </span>Milgram <span lang="EL">ήταν, σε ποια ένταση του ηλεκτροσόκ θα έπαυε να υπακούει ο "δάσκαλος" στις πιέσεις του επιστήμονα να συνεχίσει. Από τα 40 άτομα του δείγματος, τα 14 δεν υπάκουσαν στο πείραμα και σταμάτησαν νωρίς. Τα υπόλοιπα 26 υπάκουσαν και έφτασαν στο δυνατότερο ηλεκτροσόκ. Πολλά από τα υπάκουα άτομα αναστέναζαν με ανακούφιση όταν ο επιστήμονας τους σταμάτησε, άλλα ζάρωναν τα φρύδια τους, κάποια κουνούσαν το κεφάλι τους λυπημένα και μερικά παρέμεναν ήρεμα σε όλη τη διάρκεια του προγράμματος.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Το πείραμα έδωσε το πρωτοφανές εύρημα της απόλυτης δύναμης της υπακοής. Τα 26 άτομα εγκατέλειψαν την ηθική τους συμπεριφορά (της μη βλάβης δηλ. άλλου ατόμου) και ακολούθησαν τις οδηγίες ενός προσώπου κύρους που δεν είχε ειδική εξουσία να επιβάλλει τις διαταγές του. Ακόμα και αν δεν υπάκουαν στο πρόσωπο αυτό, δεν θα έχαναν τα χρήματά τους ούτε θα ακολουθούσε τιμωρία. Οι αντιδράσεις τους έδειχναν ότι χαρακτηρίζονταν από άγχος και απογοήτευση κατά τη διάρκεια του πειράματος. Όμως η πλειονότητα συνέχισε το πείραμα μέχρι τέλους.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Η υπακοή μπορεί να διαπαιδαγωγεί και να οδηγήσει σε φιλανθρωπικές πράξεις ή μπορεί να οδηγήσει και σε καταστροφικές ενέργειες. Υψηλή υπακοή παρουσιάζεται όταν απαντώνται συγκεκριμένοι παράγοντες. Ας τολμήσουμε να κάνουμε μία σύνδεση των παραμέτρων του πειράματος του Milgram, με την Ελληνική πραγματικότητα:<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">- Το κύρος του επιστήμονα που "πιέζει" για υπακοή. Ειδικότερα αν έχει το κύρος ενός μεγάλου οικονομικού οργανισμού όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή η Ευρωπαϊκή Ένωση ή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">- Επίσης, αν το πείραμα έχει σχεδιαστεί για έναν πολύ σοβαρό λόγο, όπως η σωτηρία της Ελλάδας από το υπέρογκο δημόσιο χρέος και η επαναφορά της στις αγορές. Τότε η υπακοή έχει υψηλά αποτελέσματα.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">- Ένας ακόμα λόγος είναι η εθελοντική υποταγή του θύματος στο σύστημα του ερευνητή, όπως για παράδειγμα το "βάζω πλάτη" ως σύνθημα υπακοής του Ελληνικού λαού για να πετύχει το σχέδιο σωτηρίας, καθώς μέχρι τώρα δεν έχει παρουσιαστεί κάποια συστηματική και οργανωμένη διαμαρτυρία. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">- Η πληρωμή του "δασκάλου" είναι δεδομένη, ασχέτως αποτελέσματος υπακοής του αντικειμένου, όπως η βέβαιη παραμονή του ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση χωρίς να χρειάζεται να γίνουν εκλογές, όπου η αποφυγή τους προβάλλεται, από ΜΜΕ και λοιπά μέσα, ωφέλιμη για την χώρα, πέραν της προστασίας από τους ευρωπαϊκούς εταίρους. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">- Ο επιστήμονας διαβεβαίωνε ότι τα ηλεκτροσόκ που υπέστησαν τα αντικείμενα είναι επώδυνα αλλά όχι μοιραία, όπως ακριβώς γίνεται με τα μέτρα που συνεχώς ανακοινώνονται. Επώδυνα αλλά αναγκαία για να ορθοποδήσει η Ελληνική οικονομία.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">-Μέχρι το τελευταίο επίπεδο του ηλεκτροσόκ, το θύμα δεχόταν να απαντά, ερμηνευμένο ως θέληση του να συμμετάσχει. Κάτι παρόμοιο γίνεται και με την πλειονότητα του ελληνικού λαού, που δέχεται όλα αυτά τα μέτρα που του επιβάλλονται και συνεχίζει να πληρώνει, πέραν ελάχιστων εξαιρέσεων.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Είναι δύσκολο να πει κάποιος ότι το πείραμα του </span>Milgram <span lang="EL">εφαρμόζεται στη χώρα. Θα ήταν αρρωστημένο. Παρ' όλα αυτά, κάνοντας μερικούς συνειρμούς, δεν μπορούν να παραγνωριστούν οι αιτίες που προκαλούν την υψηλή υπακοή με τις υπάρχουσες συνθήκες. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">1. Το κύρος του επιστήμονα ή την θέση που βρίσκεται στην κοινωνική ιεραρχία στον οποίον πρέπει να υπακούσει το υποκείμενο.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">2. Την αμοιβή που θα έχει υπακούοντας στον επιστήμονα<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">3. Τις αναγκαστικές συνθήκες μίας κατάστασης.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Αν κάποιος κοιτάξει πίσω από τα γεγονότα που συμβαίνουν στο εδώ και τώρα, ίσως διακρίνει μία διαφορετική κοινωνική πραγματικότητα από αυτήν που παρουσιάζεται. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">"Το </span>E<span lang="EL">λληνικό πείραμα": Η πίεση με τον τρόπο που επιβάλλεται από τους φορείς κύρους όπως ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΕΕ (επιστήμονας) αναγκάζει την ελληνική κυβέρνηση (δάσκαλος) με "αμοιβή" τη σωτηρία της Ελλάδας και του Ελληνικού λαού, να φτάσει στο μέγιστο βαθμό ηλεκτροσόκ του ελληνικού λαού (θύμα), υπό το φάσμα των "λαθών" (μη καταβολή φόρων κτλ) του αλλά και των αναγκαστικών συνθηκών που έχουν επέλθει, λόγω μεγάλου δημόσιου χρέους. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Μήπως τελικά η Ελλάδα έχει γίνει ψυχολογικό πειραματόζωο πριν γίνει οικονομικό;<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><i>* Milgram, S. Behavioral study of obedience, J. of Abnormal and Social Psychology, 61, 371-378, 1963</i></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><i><br />
</i></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><i><br />
</i></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Xαράλαμπος Παν. Πίσχος</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">email: hapischos@yahoo.gr</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">twitter: @ha_pi_</div></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5489055704723411072.post-37310334815309092182011-09-24T10:35:00.000-07:002011-09-24T11:24:39.847-07:00Συστεμική αναπλαισίωση: κανείς δεν μας είπε ότι δεν μπορούμε.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKXWzYBV3wtmSKNrWwzcEJFOJz27tZzXhCCp8-PDflvoxA388FJcpUPcBUnSmq5WDDcIdUBVvesYlfM3UEOK841_ke8LUE7S5h-mAQKFZKTLIjuigbtSC1wpV8ergecTSaI2ur_heCEOw/s1600/IMG_2451.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKXWzYBV3wtmSKNrWwzcEJFOJz27tZzXhCCp8-PDflvoxA388FJcpUPcBUnSmq5WDDcIdUBVvesYlfM3UEOK841_ke8LUE7S5h-mAQKFZKTLIjuigbtSC1wpV8ergecTSaI2ur_heCEOw/s320/IMG_2451.JPG" width="213" /></a></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Στη συστεμική ψυχοθεραπεία, υπάρχει ένας κρίσιμος όρος που ονομάζεται "αναπλαισίωση". Χρησιμοποιώ τη λέξη "κρίσιμος" όχι γιατί ταιριάζει με τα δεδομένα της εποχής, αλλά γιατί είναι ο πιο ουσιαστικός σε αυτή την ψυχοθεραπευτική επεξεργασία. Είναι ο όρος που επιτρέπει στο οικογενειακό σύστημα την αναδιαμόρφωση του, την αλλαγή του, μέσα από συγκεκριμένες εφαρμοσμένες τεχνικές και πάντα με τη βοήθεια του ψυχολόγου. Το σύστημα, εκείνη τη στιγμή βρίσκεται σε κομβικό σημείο. Έχει μόλις αναγνωρίσει τι ακριβώς γινόταν στο παρελθόν, ποιο είναι το πρόβλημα, ποιος ο ταυτοποιημένος ασθενής και είναι στο όριο να επιλέξει αν επιθυμεί να δεχτεί την αναπλαισίωση στα δυναμικά του από τον θεραπευτή, προκειμένου να πετύχει το θεραπευτικό στόχο του. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"></span></div><a name='more'></a><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Η περίοδος αυτή που βιώνουμε οι Έλληνες, είναι κρίσιμη, ως προς την έννοια της μεταβατικότητας. Βρισκόμαστε ακριβώς στο μεταίχμιο, όπως και ο θεραπευόμενος που καλείται να επιλέξει τι θέλει να κάνει, αφού έχει δει τι γινόταν στο παρελθόν. Έτσι και εμείς, έχουμε δει τι γινόταν στο παρελθόν, πως ζούσαμε σε μία πλαστή πραγματικότητα, πως γαλουχηθήκαμε σε αυτές τις αξίες, της διαφθοράς, του νεποτισμού, του αμοραλισμού, σε μία εύκολη ζωή. Αξίες που έχουν ριζωθεί μέσα μας και είναι δύσκολο να ξεριζωθούν, ακριβώς γιατί μάθαμε να ζούμε έτσι. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Το υπαρξιακό κοινωνικό σύστημα, το οποίο έχει δημιουργηθεί, επιβάλλει περιορισμούς, τείνει να διατηρεί τις δομές του στην παρούσα μορφή και οργανώνει τα μέλη του προς μία κατεύθυνση προβλέψιμης λειτουργίας. Κάθε εναλλακτικός τρόπος για την οργάνωση του συστήματος, διαφαίνεται σαν μία απειλή. Σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές όμως, όπως η τωρινή, το σύστημα αναπτύσσεται και μεγαλώνει ή σκαλώνει και κολλάει. Ο άνθρωπος, αποτελεί πάντα ένα όλον και την ίδια στιγμή αποτελεί μέρος του πλέγματος που σχηματίζει το σύστημα. Αυτή τη στιγμή, το συναίσθημά του, είναι ο φόβος, που οδηγεί στο πάγωμα. Είναι ανήμπορος να διαχειριστεί όλη αυτή την ξαφνική αλλαγή, καθώς δεν είχε εκπαιδευτεί στη λήψη αποφάσεων παρά μόνο σε εκτελεστικά καθήκοντα.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Όλοι έχουμε ακούσει τη φράση "ο άνθρωπος δεν αλλάζει". Μένουμε σε αυτή, χωρίς να προσπαθήσουμε να την εξηγήσουμε γιατί απλά λειτουργεί ως άλλοθι. Κάθε προσπάθεια για αλλαγή οδηγεί σε αδιέξοδο όταν η ιδεολογική μας ταμπέλα, είναι η παραπάνω έκφραση. Και έτσι έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο, όπου η προσωπική και συστεμική αλλαγή είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία. 'Οχι γιατί χρειάζεται να ακουστεί από τα χείλη ενός πολιτικού συστήματος που έχει πάψει να εμπνέει, αλλά γιατί είναι καθοριστική για την μετέπειτα πορεία του καθενός μας. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Δεν χρειάζεται, επιβάλλεται πλέον, να αποδεχτούμε ότι δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω. Η ακριβή ζωή, η υπερκατανάλωση, η αλόγιστη σπατάλη για την ικανοποίηση της ματαιοδοξία μας, έχει περάσει και κανείς δεν ξέρει αν θα ξαναγυρίσει. Δεν έχει σημασία ποιος φταίει και πόσο αδικημένοι νιώθουμε. Αν μείνουμε στην αδικία, θα χάσουμε την ευκαιρία, δεν κουράζομαι να το επαναλαμβάνω. Δεν καταφέρνουμε τίποτα με την αλόγιστη κατηγόρια στους άλλους. Αυτή είναι μία ευκαιρία για να επανέλθουμε στις αξίες που είχαμε χάσει, στην αλληλεγγύη, στην ανθρωπιά, στη δικαιοσύνη, στην ισοτιμία, στην αξιοκρατία. Αξίες που μέσα στο πήλινο οικοδόμημα των προηγούμενων 30 ετών, όχι μόνο είχαν ξεχαστεί, αλλά χλευάζονταν κάθε φορά που τολμούσε κάποιος να τις αναφέρει.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Η αναπλαισίωση χτυπάει την πόρτα μας, μάλιστα χωρίς την ψυχολογική βοήθεια και εποπτεία. Αναγνωρίζοντας το παρελθόν μας με βαθμούς ελευθερίας και όχι αναξιακούς περιορισμούς, επαναπροσδιορίζουμε τη δυναμική μας, επισημαίνουμε τα όρια μας και χτίζουμε τα αξιακά στοιχεία, που από προσωπικά, μεταλλάσσονται σε συστεμικά στην κοινωνία που έρχεται. Με αυτόν τον τρόπο, η συστεμική συσπείρωση θα έχει ως στόχο, όχι την εξάντληση των δυνάμεων σε αγώνες για την κατάδειξη των "στυγνών οικονομικών φαινομένων" αλλά την εξεύρεση πρακτικών και χρήσιμων λύσεων για το κοινωνικό σύνολο. Λύσεις που σε προσωπικό και σε συστεμικό επίπεδο, μπορεί να φαίνονται δύσκολες και μακρινές αλλά είναι υπαρκτές, ακόμα δεν τις έχουμε ανακαλύψει.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Θυμήθηκα τώρα ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, τον </span>Jorge Bucay<span lang="EL">, να γράφει σε ένα βιβλίο του για ένα 7χρονο παιδί που, παρατημέν</span>o<span lang="EL"> από τη </span>baby sitter<span lang="EL">, έσωσε το μωρό αδελφό του, από τη φωτιά που έπιασε το σπίτι τους, ανοίγοντας το κλειδωμένο παράθυρο και πηδώντας στον κήπο. Οι πυροσβέστες αναρωτήθηκαν πως το έκανε αυτό ένα τόσο μικρό παιδί, για να έρθει η απάντηση από τον αρχηγό της πυροσβεστικής: "</span>K<span lang="EL">ανείς δεν του είπε ότι δεν μπορεί να το κάνει".<o:p></o:p></span><br />
<span lang="EL"><br />
</span><br />
<br />
<span lang="EL" style="font-size: x-small;">email: hapischos@yahoo.gr</span><br />
<span lang="EL" style="font-size: x-small;">twitter: @ha_pischos</span><br />
<span lang="EL"><br />
</span></div></div>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5489055704723411072.post-71618651989159937552011-09-05T14:51:00.000-07:002011-09-11T13:49:00.751-07:00Φόβος, το αυθεντικό συναίσθημα της μετακίνησης.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggOWBH1aaoiGHGrCAYiARYfAfdHUKn_Ad2tYdyVRycCVgpdkZVnu-Pz-Q0qrpRUaOKuSAUyEeeZgcQul8wI6ZGU9TcUA6ne0lm3e6JZjdB_kaxbXnVBul7b5TuOyr6mUd_reYV8XDMPCw/s1600/IMG_4132.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggOWBH1aaoiGHGrCAYiARYfAfdHUKn_Ad2tYdyVRycCVgpdkZVnu-Pz-Q0qrpRUaOKuSAUyEeeZgcQul8wI6ZGU9TcUA6ne0lm3e6JZjdB_kaxbXnVBul7b5TuOyr6mUd_reYV8XDMPCw/s320/IMG_4132.JPG" width="213" /></a>Σε κάποιες αφρικάνικες φυλές, μόλις τα παιδιά φτάνουν στην εφηβεία, οι γονείς τα οδηγούν στη μέση του δάσους όπου τα εγκαταλείπουν μόνα τους και γυμνά. Τα παιδιά έρχονται αντιμέτωπα με τους θορύβους από τα άγρια ζώα, το σκοτάδι και τη μοναξιά, ουρλιάζοντας πολλές φορές από το φόβο. To τελετουργικό αυτό που κρατάει τρεις μέρες και τρεις νύχτες, σηματοδοτεί το πέρασμα από την εφηβεία στην ενηλικίωση. Συνίσταται στο να κοιτάξεις το φόβο σου κατάματα και να πάψεις να φοβάσαι. Στον δυτικό πολιτισμό, τέτοιες πρακτικές δεν ευσταθούν καθώς έχουμε διαφορετικές ευαισθησίες. Μήπως όμως αν αλλάξουμε μερικές συνθήκες, η ουσία είναι ίδια?</div><a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">Οι σημερινές καταστάσεις διαφέρουν μόνο αισθητικά από εκείνες των αφρικάνικων φυλών. Δεν κάνουμε υποθέσεις, βιώνουμε την πραγματικότητα. Κατά την παιδική και εφηβική ηλικία, ο άνθρωπος βρίσκεται γυμνός και μόνος απέναντι σε γεγονότα που δεν τα έχει ορίσει ο ίδιος. Οι μέντορές του, οικογενειακοί και παιδαγωγικοί, φροντίζουν να του διοχετεύσουν όλους αυτούς τους φόβους που καλείται να κουβαλήσει και να μάθει να ζει μαζί τους. Το διαφορετικό εδώ είναι, ότι ενώ οι νέοι στις αφρικανικές φυλές, παλεύουν και ξεπερνούν τους φόβους τους, οι δικοί μας είναι πιο πολύπλοκοι. Δεν αφορούν ζώα, επιβίωση ή θορύβους. Αφορούν συναισθήματα, δημιουργία παράλογων φόβων (φοβίες), αποτέλεσμα της επαναλαμβανόμενης βίωσής τους. Αν είναι πρόσκαιροι, δεν δημιουργούν συνέπειες. Αν είναι υπερβολικά έντονοι ή βιώνονται κατά αυτόν τον τρόπο, τότε παγιώνονται στο εσωτερικό του κάθε ατόμου.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ο άνθρωπος μεγαλώνει και καλείται να αντιμετωπίσει αυτούς τους φόβους. Υπάρχουν πολλές φορές που ακούω κόσμο να σκέφτεται να κάνει το επόμενο βήμα σε συναισθηματικό, επαγγελματικό ή προσωπικό χώρο και απλά δεν το κάνει. Γιατί δεν το επιλέγει? Γιατί έχει μάθει να σκέφτεται το μέλλον μέσα από τους φόβους του. Η απώλεια ελέγχου του μέλλοντος και η αδυναμία εμπιστοσύνης στον εαυτό του, είναι ένα σύνθετο cocktail που οδηγεί τον άνθρωπο να χάνει τις αισθήσεις του, ενισχύοντας ταυτόχρονα τον φόβο του. Εκεί εξηγείται γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ανατρέχουν σε αστρολογίες και άλλες "υπερφυσικές" δυνάμεις, πέφτουν εύκολα θύματα εκμετάλλευσης από τους επιτήδειους. Γιατί η ανάγκη να γνωρίσει ο άνθρωπος το μέλλον του, είναι πιο απλό για εκείνον από το να το φτιάξει ο ίδιος. Η αδυναμία του να ελέγξει την ίδια του τη ζωή, τον κρατά καθηλωμένο στο ίδιο σημείο, σταματημένο, στατικό. Ο φόβος υπερτερεί μπροστά στην ευθυνοφοβία.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Πόσες φορές έχω ακούσει την ίδια και την ίδια ιστορία, από ανθρώπους που έχουν επιχειρήσει να τολμήσουν, μετακινούμενοι κυριολεκτικά σε νέα μονοπάτια? "<i>Αυτό ήταν, τελικά δεν ήταν και τόσο δύσκολο</i>" ή "τ<i>ο περίμενα χειρότερο από ό,τι είναι στην πραγματικότητα τελικά</i>". Όταν σκεφτόμαστε το μέλλον, έχουμε την τάση να το σκεφτόμαστε φοβικά. Δεν ευθυνόμαστε εμείς, έτσι μας έχουν μάθει. Ασφάλεια και σιγουριά, "κάλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρει". Πόσο πιο οπισθοδρομικό και βαθιά ριζωμένο? </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Οι περιπτώσεις είναι σε κάθε άτομο διαφορετικές. Δεν υπάρχει αυτόματο πάτημα κουμπιού για να γίνει η μετάβαση. Χρειάζεται διεργασία, προγραμματισμός, οργάνωση, συνδυασμός λογικής και θέλησης. Όταν βλέπεις την πρόκληση, νομίζει ότι είναι μόνο παγίδα, αποτυχία, άρνηση. Φυσιολογικό, χωρίς προετοιμασία κανείς δεν πετυχαίνει, χωρίς προπόνηση κανείς δεν μπορεί να γίνει πρωταθλητής. Την ώρα που βιώνει κανείς όλη αυτή την προσπάθεια, έχοντας βάλει στόχο και θέληση να πετύχει, δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής. Η νίκη είναι μονόδρομος και θα έρθει στην ώρα της. Εμπόδια θα υπάρξουν, όπως όμως θα υπάρξουν και ελιγμοί, σχέσεις, ενισχύσεις. Ανακαλύπτουμε το θετικό στη διάρκεια της προσπάθειας και όχι το αρνητικό. Στηρίζουμε την προσπάθεια γιατί το οφείλουμε στον εαυτό μας και δεχόμαστε όλο το θετικό που απορρέει από αυτήν.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Ο φόβος είναι παγωμάρα, σάστισμα, αλλά ταυτόχρονα σηματοδοτεί την αίσθηση της αυτοσυντήρησης. Τι κάνεις όταν φοβάσαι? Παγώνεις ή αρχίζεις να τρέχεις να σωθείς από την απειλή? Τι κάνεις όταν φοβάσαι στην καθημερινότητά σου? Μένεις στάσιμος και κατηγορείς τους άλλους ή επιλέγεις να πάρεις την ευθύνη και να προσπαθήσεις μέχρι τέλους? Η κορυφή του βουνού είναι ψηλά, κάποιοι την κατακτούν, άλλοι απλά κάθονται στους πρόποδες και ζηλεύουν αυτούς που γυρνάνε νικητές.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;"><span lang="EL" style="color: black; font-size: 10pt;"><b>Χαράλαμπος Παν. Πίσχος</b><o:p></o:p></span></div><div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;"><span lang="EL" style="color: black; font-size: 10pt;">Ψυχολόγος Πανεπ. Αθηνών<o:p></o:p></span></div><div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;"><span style="color: black; font-size: 10pt;">email</span><span lang="EL" style="color: black; font-size: 10pt;">: </span><span style="color: black; font-size: 10pt;">hapischos</span><span lang="EL" style="color: black; font-size: 10pt;">@</span><span style="color: black; font-size: 10pt;">yahoo</span><span lang="EL" style="color: black; font-size: 10pt;">.</span><span style="color: black; font-size: 10pt;">gr</span><span lang="EL" style="color: black; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div><span style="color: black; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 115%;">twitter</span><span lang="EL" style="color: black; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 115%;">: @</span><span style="color: black; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 115%;">ha</span><span lang="EL" style="color: black; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 115%;">_</span><span style="color: black; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 115%;">pischos</span></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5489055704723411072.post-5329004523135426442011-08-19T15:00:00.000-07:002011-08-21T04:19:14.800-07:00Η άβυσσος είναι γένους θηλυκού.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4JYz-VJU4bxKLhyphenhyphengby2NZ7eoTEJEjad1LwaZFctcpthWyuGPTgKofT6bZApqZZAo2q4ShRJ_ow0UBxrlCoyVjmJfbs89wksjln9c85WuAVVDZRcIqrwPPI_rzRGBnkIDy-pprl2KCVMg/s1600/IMG_3721.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4JYz-VJU4bxKLhyphenhyphengby2NZ7eoTEJEjad1LwaZFctcpthWyuGPTgKofT6bZApqZZAo2q4ShRJ_ow0UBxrlCoyVjmJfbs89wksjln9c85WuAVVDZRcIqrwPPI_rzRGBnkIDy-pprl2KCVMg/s320/IMG_3721.jpg" width="213" /></a><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">Είχα την ευτυχία να βρεθώ χθες σε μία φιλική συζήτηση γυναικών, λίγο πάνω από τα 30, για θέματα σχέσεων. Ακούγοντας τη συζήτηση τους, μου ήρθε ασυναίσθητα στο μυαλό η φράση «άβυσσος η ψυχή της γυναίκας». Μία φράση που όποτε την συνδυάζουμε με περιστάσεις, αδυνατούμε να καταλάβουμε το νόημα τους. Καθώς με ενδιαφέρει να ακούω γυναίκες να μιλάνε για αυτά τα θέματα, κάθησα δίπλα τους ως παρατηρητής, προσπαθώντας να κερδίσω κάτι από όλη αυτή την «αβυσσαλέα» συναισθηματική οπτική της γυναίκας. Παρά το φιλικό </span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">status</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"> της παρέας, καθώς βρίσκονταν και άντρες εκεί, η φράση όδευε προς επαλήθευση. Ούτε κατανόηση για τις φυλετικές ισορροπίες βρέθηκε, ούτε κοινό συμπέρασμα υπήρξε. Το πρόσημο είναι θηλυκό, αλλά η άβυσσος έχει τόσα θηλυκά στοιχεία;</span></div><a name='more'></a><br />
<span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Τα θέματα που συζητούσαν μεταξύ τους ήταν ποικίλα και μου θύμισαν μαγειρική συνταγή. Ας δούμε τα συστατικά:</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">- 500 γρ από την τωρινή σχέση της πρώτης κοπέλας (ας την ονομάσουμε Μ) με έναν άντρα 8 χρόνια μικρότερο, <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">- 350 γρ από ανεξαρτησία της δεύτερης κοπέλας (ας την ονομάσουμε Ρ) που την επιζητούσε με τον πρώην μακρόχρονα σύντροφό της, <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">- 1 κουταλιά σούπας από τους επιφανειακούς λόγους που οδήγησαν τη Μ σε αυτή τη σχέση και που τους κρατάει για την ίδια, <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">- 100 γρ από γλυκανάλατους πρώην συντρόφους που δεν τους ήθελαν γιατί δεν άντεχαν τόση τρυφερότητα, <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">- 150 γρ από αδιαφορία που επιζητούσαν από τον σύντροφό τους για να καταλάβουν ότι έχουν χάσει το παιχνίδι (;) και να μετατραπεί η σκέψη τους ώστε να γίνουν υποτακτικές στον άντρα. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">Δεν πρόκειται να το βάλω στο φούρνο αυτό το φαγητό, γιατί είμαι σίγουρος ότι ο φούρνος, αν είχει υπόσταση, θα ήθελε να καεί πριν ψήσει το φαγητό.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">Καθισμένος δίπλα τους προσπαθούσα να παρακολουθήσω τον ειρμό των σκέψεών τους και τα θέματα που έτρεχαν το ένα μετά το άλλο. Ομολογώ ότι ήταν αρκετά δύσκολο. Τα θέματα πολλά, η επιχειρηματολογία άγγιζε τα όρια της διαπλοκής, η δικαιολόγηση των πράξεων τους, ήταν ένα ανείπωτο στοίχημα που έπρεπε να κερδηθεί, σύμφωνα με κάποιους κώδικες που γνωρίζουν καλά μόνο οι γυναίκες. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsLqxirN5yNKXCRU-0mDN0cR-gKyQy7JZjoV-4kxD2hZli3FEwBWsxiPM89gv0ADXfVQXNE8o6dbP8hy6TjZkBM-AkWizcr48DPtnl0KCvOEFefCpxEtfyvO0xQ0Vn6yz8qZdZdIJ6ZOU/s1600/IMG_3949.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsLqxirN5yNKXCRU-0mDN0cR-gKyQy7JZjoV-4kxD2hZli3FEwBWsxiPM89gv0ADXfVQXNE8o6dbP8hy6TjZkBM-AkWizcr48DPtnl0KCvOEFefCpxEtfyvO0xQ0Vn6yz8qZdZdIJ6ZOU/s320/IMG_3949.jpg" width="213" /></a><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">Η επικοινωνία τους χειμαρρώδης, αρκετές φορές ακατάληπτη και ακατανόητη, τα συμπεράσματα ήταν τα ίδια και από τις δύο πλευρές, χωρίς να προβούν σε καμία δικαιολογία για αυτά, έτσι απλά επειδή πρέπει να πράξουν και να το εφαρμόσουν. Όλη η συζήτηση μου έδινε τη μορφή μίας «ομερτά», μίας μυστικής συμφωνίας που τα μέλη της ανήκουν σε μία αδελφότητα που επικοινωνεί με σημάδια και πράξεις που μόνο οι ίδιες μπορούν να καταλάβουν. Καθισμένες και οι δύο, η μία διπλά στην άλλη, συμφωνούσαν ότι ήταν σωστές οι ενέργειες που έκαναν σε πρώην συντρόφους, ανέφεραν κρυμμένους συνειρμούς που τις οδήγησαν σε αυτές τις πράξεις και που ποτέ ένας άντρας δεν θα μπορούσε να καταλάβει. Μυστικά που κρατάνε για τις ίδιες και που αν τα εκμυστηρεύονταν θα έλυναν(;) πολλά αντρικά ερωτηματικά. Οι κοπέλες αυτές αποκωδικοποιούσαν όλο το ανεμοστροβιλικό μυαλό της γυναικείας φυλής. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">Η αίσθηση και η σκέψη τους εντελώς διαφορετικές από την υλοποίηση. Τα τελικά λεγόμενά τους και η πράξη τους, δεν είχε καμία σχέση με αυτό που είχαν σκεφτεί στην αρχή. Σαν να υπήρχε ένας μηχανισμός μετάλλαξης σκέψεων όπου ξεκινάνε τρυφερά και λογικά και καταλήγουν σε προγραμματιστικές πράξεις και κοφτές, κυνικές δηλώσεις. Η άβυσσος είναι λίγη για να περιγράψει αυτό το συναίσθημα. Αγαπητέ άντρα, είσαι a priori χαμένος σε μία τέτοια κατάσταση.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">Κοινός παρανομαστής σε όλα αυτά τα θέματα που έλεγαν οι φίλες μου, ήταν οι ίδιες. Αυτό όμως δεν το καταλάβαιναν. Μίλαγαν για σχέσεις όπου ενώ απαρτίζονται από δύο μέρη, με το σχεσιακό δυναμικό να κατανέμεται ισομερώς, εκείνες δεν έβλεπαν τίποτα στις ίδιες ενώ διέκριναν τα πάντα στους συντρόφους τους. Οι διαρκείς και επαναλαμβανόμενες φράσεις τους, ήταν «να το κάνει αυτός», «θα έπρεπε να το είχε σκεφτεί ο ίδιος», « δεν με καταλαβαίνει, δεν ξέρει τι θέλω». Τι εννοούσαν όμως: Όταν εκείνος επιλέγει να είναι στοργικός και γλυκανάλατος, τον απέρριπταν γιατί ήθελαν έναν άντρα με πυγμή. Όταν γνώριζαν έναν άντρα δυναμικό, τους έβγαινε η φεμινιστική ανασφάλεια. Όταν πήγαινε να τις αγγίξει σε δημόσιο χώρο, νόμιζαν ότι τις οδηγούσαν σε φυλακή και επιζητούσαν την ελευθερία τους. Όταν μακροπρόθεσμα στη διάρκεια της σχέσης, οι ισορροπίες ανατραπούν, τότε άλλαζαν και έμπαιναν υποτακτικά κάτω από τον άντρα. Η απορία είναι εύλογη: όταν δεν ξέρουν οι ίδιες τι θέλουν, πως το περιμένουν από το σύντροφό τους;<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"><o:p><br />
</o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">Ειδικά στην τελευταία περίπτωση, το καμπανάκι του Παβλόφ, χτύπησε, όχι όμως για να τρέξουν τα σάλια του σκυλιού. Αλλά για να γίνει η σύνδεση με το αρχετυπικό στάδιο της φυλετικής σχέσης. Τον άντρα κυνηγό και τη γυναίκα θήραμα. Όσο ανεξάρτητες, όσο απελευθερωμένες έδειχναν οι φίλες μου, τόσο περισσότερο επιζητούσαν την αντρική επίδειξη δύναμης στη σχέση με την μορφή της ασφάλειας αλλά και της «τιμωρίας», με τη μορφή της υποταγής, σε περίπτωση που ξεπέρναγαν τα όρια. Και το καλύτερο: εκεί ήταν που συμφωνούσαν και οι δύο ότι αν γινόταν αυτό, το παιχνίδι θα άλλαζε υπέρ του άντρα. Το αποδέχονταν χωρίς να αισθάνονται την ανάγκη να απολογηθούν για την προηγούμενη συμπεριφορά τους, σαν να είναι κάτι αυτονόητο. Πάλι ο άντρας ευθύνεται για αυτό και θα έπρεπε να το είχε κάνει στην αρχή για να ισορροπήσει η σχέση. Η επίδειξη πυγμής ακόμα και αδιαφορίας από μέρους του άντρα, ήταν ικανά στοιχεία για να τις κάνουν να ξανανιώσουν τον αρχετυπικό ρόλο της υποτακτικής γυναίκας. Η ανεξαρτησία και η χειραφέτηση, έχουν συρρικνωθεί όταν ο άντρας παίρνει τα ηνία της σχέσης.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVqcwjqOd43arOd2USQyQP2w35yuG3vUJAR42m-1XWeKIWE6stDGhAnfVewXwFKUePl3HQ5pNJjGbdxBmgM8_vKk9DTdeBOAHc_h1YLe1kNZG2_sS4tnGd2xo6qAp8oxzojQNCi9R7A7o/s1600/IMG_3700.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVqcwjqOd43arOd2USQyQP2w35yuG3vUJAR42m-1XWeKIWE6stDGhAnfVewXwFKUePl3HQ5pNJjGbdxBmgM8_vKk9DTdeBOAHc_h1YLe1kNZG2_sS4tnGd2xo6qAp8oxzojQNCi9R7A7o/s320/IMG_3700.jpg" width="320" /></a></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">Η ευθύνη δεν είναι μία προσφιλής ιδιότητα στη γυναίκα όταν βρίσκεται σε σχέση. Βρίσκεται χωμένη βαθιά στην ντουλάπα με τα ρούχα που δεν φοράει σχεδόν ποτέ. Ακόμα και να της έλεγαν ότι θα είχε έκπτωση 50% σε πανάκριβα αξεσουάρ για να την πάρει μαζί της, πάλι θα το σκεφτόταν. Η γυναίκα περιμένει από τον άντρα τα πάντα, να κάνει την κίνηση, να πάρει την πρωτοβουλία, να κινήσει τη σχέση. Την ίδια στιγμή όμως, μέσα τους εκτυλίσσεται μία απίστευτη μηχανορραφία, που κατευθυνόμενη από την συνειδητή χειραφέτηση των σύγχρονων κοινωνικών συνθηκών, μεταλλάσσεται σε κατηγόρια. Επιλέγουν τον εύκολο δρόμο της κριτικής και της επίκρισης αρκετές φορές, σαν να βρίσκονται αποστασιοποιημένες συναισθηματικά από τη σχέση, κοινώς σαν να περιμένουν στη γωνία το σύντροφό τους να κάνει λάθος. Περιμένουν υπομονετικά για να βρεθεί η κατάλληλη στιγμή όπου θα μπορέσουν να επικρίνουν σε ευνουχιστικό βαθμό το σύντρόφο τους. Δεν θα το κάνουν από την πρώτη φορά, θα μαζέψουν τις περιπτώσεις και θα τις εκστομίσουν όλες μαζί με μία ασήμαντη αφορμή. Η απορία του άντρα και η προσπάθεια εκλογίκευσής του, πάνω σε αυτά τα φαινόμενα, είναι αποτυχημένη από την αρχή. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">Δεν ξέρω αν η φράση που λένε «άβυσσος η ψυχή της γυναίκας» ισχύει, δεν είμαι οπαδός των γνωμικών που βάζουν ταμπέλες. Γνωρίζω ότι για μία τέτοια φράση, ο λαός μας, έχει βγάλει άλλη μία που αντιπαρατίθεται. Παρ’ όλα αυτά, είναι μία φράση αποδεκτή στην ψυχοσύνθεση της γυναίκας. Είναι αυτή η εκλαϊκευμένη αποδοχή, που χρησιμοποιείται ως άλλοθι για τη δικαιολόγηση όλων των γυναικείων συμπεριφοριστικών εκφάνσεων. Οι γυναίκες καταφεύγουν στην εύκολη λύση, μη θέλοντας να το αναλύσουν περισσότερο. «Αφού το λέει όλος ο κόσμος, μέχρι και τραγούδι έχει γίνει, ποια είμαι εγώ που θα το αμφισβητήσει;» Όχι μόνο δεν θα το αμφισβητήσει αλλά βολεύει κιόλας, θα προσέθετα.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">Ακόμα και άβυσσος, όμως, να είναι, μπορεί η γυναίκα να δημιουργήσει μονοπάτια και να δώσει τα απαραίτητα υλικά στον σύντροφό της, για να μπορέσει εκείνος να την εξερευνήσει. Σε αυτό το ταξίδι, οι γυναίκες είναι οι οδηγοί προς την άβυσσο, εκείνες μπορούν να διευκολύνουν τον άντρα. Με την επικοινωνία, την ειλικρίνεια, την εμπιστοσύνη, την αλληλοκατανόηση, που θα προβάλλουν προς εκείνον. Οι γυναίκες σκέφτονται πιο συναισθηματικά και διφορούμενα από τον άντρα. Αυτό γίνεται γιατί είναι και οι ίδιες μπερδεμένες. Από τη μία οι αυθόρμητοι οικογενειακοί ρόλοι της υποτακτικής γυναίκας, από την άλλη η σύγχρονη κοινωνική πολυποίκιλη χειραφέτηση. Μετά την κατάκτηση τόσων στόχων, σε κοινωνικό και επαγγελματικό επίπεδο, η σύγκρουση μέσα τους, είναι αναπόφευκτη. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">Οι γυναίκες έχουν το πάνω χέρι στη σχέση γιατί έχουν γνωρίσει πλέον και τις δύο πλευρές. Την γυναικεία που έχουν μεγαλώσει και την χειραφετημένη που έχουν επιτύχει. Οι άντρες είναι σταθεροί, αυτό που έχουν μάθει ως στερεότυπο, αυτό πράττουν, δεν υπάρχει καμία έκπληξη από εκείνους. Η έκπληξη προέρχεται από την ίδια τη γυναίκα και τις περισσότερες φορές έχει αρνητική όψη. Η πρόκληση για τις γυναίκες είναι μεγάλη. Το κάθε πόδι πατάει σε διαφορετική ιδεολογία. Υπάρχει η πρόκληση της επαγγελματικής καριέρας και της συντροφικής σχέσης, των δουλειών του σπιτιού και της θηλυκότητας, της κατανόησης αυτής της σύγκρουσης και της μετατροπής της ως πλεονέκτημα. Η μετάβαση της γυναίκας σε αυτό το στάδιο, ήταν φυλετική διεκδίκηση και κατάκτηση. Τώρα έρχεται αντιμέτωπη με τις φωνές του παρελθόντος που συγκρούονται με το σήμερα. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">Δύσκολη η εξερεύνηση της αβύσσου, αλλά όχι ακατόρθωτη. Η γυναίκα κρατάει το οξυγόνο, το σκάφανδρο, τη στολή, τα εργαλεία για την κατάδυση. Εκείνη θα επιτρέψει ή θα απαγορεύσει στον σύντροφό της να καταδυθεί μαζί της στην «άβυσσό» της. Το ταξίδι άγνωστο, για αυτό χρειάζεται εμπιστοσύνη στον σύντροφο την ώρα της κατάδυσης και αλληλεγγύη στις δύσκολες στιγμές που θα έρθουν. Ο στόχος κοινός, η ομορφιά της ανακάλυψης θα μοιραστεί. Βαθιά ανάσα και το ταξίδι ξεκίνησε.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
email: hapischos@yahoo.gr<br />
follow me on twitter: @ha_pischos</div></div>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5489055704723411072.post-26839070820851284952011-08-12T04:27:00.000-07:002011-08-19T14:20:49.636-07:00Πως η Ψυχολογία μας "τρελαίνει" για να γίνουμε καλύτεροι.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqxqnq4i-xDpuNy0QDh65L7Z5TRsfZ_7FKb6Ed9KsYvd924IQZSdfTvqyp5XUnl6bOziirR3eahEI8RLRhvQa8608QAYqe_7BzRyU2dymWXuE5-nzAnRwL3X66kPi_hWdZZAa22SiO5ck/s1600/IMG_4063.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqxqnq4i-xDpuNy0QDh65L7Z5TRsfZ_7FKb6Ed9KsYvd924IQZSdfTvqyp5XUnl6bOziirR3eahEI8RLRhvQa8608QAYqe_7BzRyU2dymWXuE5-nzAnRwL3X66kPi_hWdZZAa22SiO5ck/s320/IMG_4063.jpg" width="213" /></a></div><div style="text-align: justify;"><sup style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;">H Ψυχολογία είναι στη συνείδηση και στη συναίσθηση του κόσμου πολύ πριν την "επίσημη" ανακάλυψή της από τον Freud. </sup><sup style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;">Έχοντας περάσει πάνω από 2,5 αιώνες από τότε και έχοντας διανύσει μεγαλειώδη πορεία εξέλιξης και ανάπτυξης, φτάνουμε στο σήμερα, όπου μεγάλο ποσοστό του κόσμου την αποδέχεται ως βασικό παράγοντα στη καλή διατήρηση της υγείας του, ψυχικής και σωματικής. Γνωρίζοντας ότι υπάρχει ακόμα πεδίο σύγχυσης, με τα ψυχιατρικά στερεότυπα, τη ψυχοθεραπεία, την επιλογή και τη βοήθεια του ψυχολόγου, κάνω μία αναφορά στο πλαίσιο εργασίας της ψυχολογίας, προσπαθώντας να ξεκαθαρίσω το τοπίο.</sup><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia; font-size: x-small;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 150%;"> </span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia; font-size: x-small;"></span><br />
<a name='more'></a><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia; font-size: x-small;"><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia; font-size: 13px; line-height: 19px;">Η ψυχολογία δεν είναι ψυχιατρική. Η Ψυχολογία βασίζεται στη διαλεκτική μέθοδο μεταξύ του ψυχολόγου-ψυχοθεραπευτή και του θεραπευόμενου, ομάδας, ζευγαριού, οικογένειας. Ο Ψυχολόγος δεν δίνει φάρμακα γιατί τα θεωρεί εξαρτήσεις, προσπαθεί με τις ψυχοθεραπευτικές μεθόδους στις οποίες έχει εκπαιδευτεί να βοηθήσει τον θεραπευόμενο. Σε σοβαρές ψυχιατρικές ή νευρολογικές περιπτώσεις, συνεργάζεται με τον ψυχίατρο και δίνεται φαρμακευτική αγωγή, μόνο τότε χρειάζεται. Σε απλές περιπτώσεις υπαρξιακών θεμάτων, δεν χορηγούνται φάρμακα.</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;"><o:p><br />
</o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;"><b>Τι είναι η θεραπεία</b>: η θεραπεία είναι μία φροντίδα για ψυχολογικά θέματα. Οι Ψυχολόγοι και οι θεραπευόμενοι εργάζονται μαζί για να κατανοήσουν τα προβλήματα και να καταλήξουν σε πλάνα για να τα επιλύσουν. Η εστίαση γίνεται στην αλλαγή αναποτελεσματικών σκέψεων, συναισθημάτων ή συμπεριφορών. Θάνατος, διαζύγιο, απόλυση από τη δουλειά, χρόνιες παθήσεις - αυτές οι περιπτώσεις μπορεί να προκαλέσουν απίστευτο άγχος και δυσλειτουργίες στην καθημερινότητα του ατόμου. Ακόμα όμως και απλά, καθημερινά θέματα, από αυτά που νομίζουμε ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε, μπορούν να μας επηράσουν αρνητικά και να μας κάνουν να χάσουμε την ψυχολογική αλλά και την σωματική μας ισορροπία.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;"><o:p><br />
</o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;">Ψυχολογικές έρευνες έχουν διατυπώσει ότι η ψυχή και το σώμα είναι άμεσα συνδεδεμένα. Όσο η ψυχική μας υγεία ασθενεί, τόσο νοσεί και η σωματική μας… και αντίθετα. Βελτιώνουμε την ποιότητα της ζωής μας όσο χτίζουμε την ικανότητα της προσαρμοστικότητας. Ο αναπτυξιακός ψυχολόγος </span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;">Jean</span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;">Piaget</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;"> (1896-1980), είχε αναφερθεί στην ικανότητα του ατόμου για «συμμόρφωση» και «προσαρμογή». Αποτυπώνοντας τα τέσσερα στάδια της αναπτυξιακής ψυχολογικής του θεωρίας, αναφέρει ότι η γέφυρα για να μπορέσει το παιδί να περάσει από το ένα στάδιο στο άλλο, είναι αυτές οι δύο έννοιες που υπάρχουν στον άνθρωπο. Διαφορετικά, το παιδί δεν θα μπορούσε να ανταπεξέλθει σε αυτή τη μετάβαση. Στην πορεία, ο ενήλικας, έρχεται αντιμέτωπος με πιο υπαρξιακά και συναισθηματικά θέματα, όπου εμπλουτισμένος με τα βιώματα του παρελθόντος, τη σκέψη του παρόντος και την αγωνία του μέλλοντος, δυσκολεύεται να την επαναφέρει και να την χρησιμοποιήσει ουσιαστικά. Οικοδομώντας λοιπόν, την πτυχή της προσαρμογής, βοηθάμε τον εαυτό μας να ενσωματωθεί στους στρεσσογόνους παράγοντες και να επανέλθει από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Την δυναμική της προσαρμογής την χτίζει ξανά από την αρχή. Οι άνθρωποι που προσαρμόζονται είναι άτομα με ισχυρή τάση για ζωή, που έχουν υγιείς σχέσεις με άλλους ανθρώπους και σκέφτονται αισιόδοξα. Η αισιοδοξία και οι υγιείς σχέσεις συνδυαζόμενοι, έχουν δείξει ότι βελτιώνουν την υγεία και την μακροζωία.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;"><b>Πως μπορεί να βοηθήσει ο ψυχολόγος</b><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;">Ο Ψυχολόγος μπορεί να βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε τις φοβίες και τις δυσλειτουργίες της ζωής μας και να μας κατευθύνει, οργανώνοντας μαζί ένα πλάνο για να αποκτήσουμε διέξοδο στα προβλήματά μας. Δεν συμβουλεύει και δεν λέει τι να κάνουμε. Ακούει προσεκτικά, προσπαθεί να βρει τι υπάρχει πίσω από ιστορίες και γεγονότα που φέρνουμε και επιλέγοντας τις ιδανικές τεχνικές, βρίσκει μαζί μας την κατάλληλη λύση, οδηγώντας μας να πάρουμε την ευθύνη για τις επιλογές μας. Σημαντικό στάδιο είναι η μετάβαση από την μαθημένη και αυθόρμητη σκέψη, στην υπεύθυνη σκέψη και στην υλοποίησή της. Σε αυτό το σημείο, νιώθει ο θεραπευόμενος ότι «τρελαίνεται». Ναι, γιατί σκέψεις, βιώματα και εξηγήσεις ανατρέπονται. Όχι γιατί ευθύνεται ο ίδιος, αλλά γιατί έτσι έμαθε. Η αλλαγή της σκέψης είναι θεωρητικά «τρελή», αλλά στην πράξη τόσο μα τόσο λυτρωτική. Η ευθύνη είναι βασικός παράγοντας για να πετύχει η θεραπεία. Η λειτουργία της θεραπείας ξεκινάει από τη λήξη της συνεδρίας, από την ώρα που βγαίνουμε από το γραφείο. Ο στόχος είναι η αυτονόμηση του ατόμου και η μη εξάρτησή του από τον ψυχολόγο.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;"><o:p><b><br />
</b></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;"><b>Ο ψυχολόγος μπορεί να βοηθήσει όταν δεν μπορούμε εμείς να το κάνουμε στον εαυτό μας.</b><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia; font-size: x-small;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 19px;"><b><br />
</b></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVgoPWCBSPXhTqZg1ovTvY4qs4PkDpEtT2z_-0TR5_3dEv0Eu05-H8IVfs7f-gj1Bb6EqFNYttHujOIPOBOAoG-eeRror2RkrVyQtTqhMcrszx2dp_o6Zk-O6TsGUxh_-rqyRYK_9u-d8/s1600/IMG_3960.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVgoPWCBSPXhTqZg1ovTvY4qs4PkDpEtT2z_-0TR5_3dEv0Eu05-H8IVfs7f-gj1Bb6EqFNYttHujOIPOBOAoG-eeRror2RkrVyQtTqhMcrszx2dp_o6Zk-O6TsGUxh_-rqyRYK_9u-d8/s320/IMG_3960.jpg" width="213" /></a></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;">Η ψυχολογία έχει δείξει ότι μπορεί να διαχειριστεί και να θεραπεύσει την κατάθλιψη, το άγχος αλλά και ένα πλήθος από συναισθηματικές και υπαρξιακές δυσκολίες. Ακόμα και άτομα με ιατρικά προβλήματα, έχει διαπιστωθεί ότι μπορούν να θεραπευτούν και να ζήσουν καλύτερα με συνδυασμό φαρμακευτικής και ψυχολογικής θεραπείας. Όταν έρχεται η στιγμή που νιώθουμε ότι μας δυσκολεύουν συγκεκριμένα θέματα και θέλουμε κάπου να μιλήσουμε, στρεφόμαστε σε συγγενείς και φίλους. Εκείνοι μπορεί να μας ακούσουν και να μας συμβουλέψουν αλλά αυτό δεν φτάνει. Είναι άνθρωποι που σίγουρα θέλουν το καλό μας, αλλά είναι συναισθηματικά μπλεγμένοι και μεροληπτούν. Είναι δύσκολο να δουν το θέμα που αντιμετωπίζουμε, αμερόληπτα και αποστασιοποιημένα, ώστε να δώσουν την κατάλληλη λύση. Αξίζει να σημειωθεί ότι θεωρείται αντιδεοντολογικό μέχρι και «επικίνδυνο» στους ψυχολόγους να δίουν εντολές σε συγγενείς, γνωστούς και φίλους για αυτόν ακριβώς το λόγο. Αυτό γιατί, υπάρχει ήδη σχέση μεταξύ των δύο πλευρών που δυσκολεύει και τους δύο να προχωρήσουν ουσιαστικά σε ένα ουσιώδες συμπέρασμα. Ο ψυχολόγος γιατί δεν μπορεί να πει όλη την αλήθεια στον συγγενή-φίλο φοβούμενος μήπως τον στεναχωρήσει και ο συγγενής-φίλος είναι πολύ εύκολο να τον ακυρώσει, επικαλούμενος αυτή τη φιλική σχέση, αν δεν του αρέσει αυτό που θα ακούσει.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;"><o:p><br />
</o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;">Ο Ψυχολόγος στηρίζεται σε αυτήν την αποστασιοποιημένη εικόνα και η σχέση που συνάπτεται μεταξύ ψυχολόγου και θεραπευόμενου είναι καθαρά θεραπευτική. Δεν επιτρέπεται καμία άλλη επαφή ή συνεύρεση με τον θεραπευόμενη, προκειμένου να βελτιωθεί η ψυχική του υγεία. Ο Ψυχολόγος έχει τις ικανότητες και την επαγγελματική εκπαίδευση να βοηθήσει τον θεραπευόμενο όταν εκείνος έχει ανάγκη.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;"><o:p><br />
</o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;">Επίσης:<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><span lang="EL" style="font-size: 10pt; line-height: 150%;">-<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;">Οι ψυχολόγοι έχουν πανεπιστημιακά πτυχία από Ελλάδα και εξωτερικό, με άδεια ασκήσεως επαγγέλματος από τις τοπικές Περιφέρειες. H πιστοποίηση από τον Σύλλογο Ελλήνων Ψυχολόγων, ενισχύει το επιστημονικό τους status.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><span lang="EL" style="font-size: 10pt; line-height: 150%;">-<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;">Έχουν περάσει ώρες προσωπικής θεραπείας για να μπορέσουν να είναι αποστασιοποιημένοι και να μην μεταφέρουν τα προσωπικά τους θέματα στην θεραπεία.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><span lang="EL" style="font-size: 10pt; line-height: 150%;">-<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;">Κάνουν συνεχώς μετεκπαιδεύσεις, μαθήματα, συμμετέχουν σε συνέδρια για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της δουλειάς και να προσφέρουν τις καλύτερες επιλογές ως προς την αντιμετώπιση των προβλημάτων του θεραπευόμενου.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;"><o:p><br />
</o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;">Επομένως, είναι ώρα να απευθυνθούμε σε ένα ψυχολόγο όταν:<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><span lang="EL" style="font-size: 10pt; line-height: 150%;">-<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;">Θέλουμε να αποτρέψουμε τους στρεσσογόνους παράγοντες της ζωής μας να απειλήσουν την υγεία μας.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><span lang="EL" style="font-size: 10pt; line-height: 150%;">-<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;">Θέλουμε να χτίσουμε την εμπιστοσύνη σου και την προσαρμοστικότητά μας για να αντιμετωπίσουμε τις επερχόμενες προκλήσεις.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><span lang="EL" style="font-size: 10pt; line-height: 150%;">-<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;">Θέλουμε να αποκτήσουμε άριστη ψυχική υγεία για να είμαστε καλύτεροι στις προσωπικές και στις επαγγελματικές μας σχέσεις<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><span lang="EL" style="font-size: 10pt; line-height: 150%;">-<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;">Έχουμε διαγνωσθεί εμείς ή ένα μέλος της οικογένειάς μας με ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><span lang="EL" style="font-size: 10pt; line-height: 150%;">-<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;">Νιώθουμε «πεσμένοι» για μεγάλο χρονικό διάστημα και αδυνατούμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα μόνος μας.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;"><o:p><br />
</o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;">Αν σπάσεις ένα πόδι ή ασθενήσεις με πνευμονία, θα τρέξεις στο γιατρό για να σε θεραπεύσει. Υπάρχει η αίσθηση όμως στους ανθρώπους ότι αν αγνοήσουν τα ψυχικά τους προβλήματα, αυτά θα περάσουν μόνα τους ή είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπονται, σημάδια αδυναμίας, καλυμμένα με άλλα συναισθήματα, όπως θυμό ή επιθετικότητα. Αυτός ο τρόπος σκέψης αποτρέπει τους ανθρώπους από την αίτηση βοήθειας από ένα ψυχολόγο. <b>Το άτομο που απευθύνεται σε ψυχολόγο αναγνωρίζοντας ότι δυσκολεύεται, είναι ο υγιής, αυτός που επιμένει να τα κουκουλώνει και να τα καλύπτει, είναι ο «τρελός».</b> Η αίτηση βοήθειας τις περισσότερες φορές, είναι απλά αλλαγή τρόπου σκέψης. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt; line-height: 150%;">Χαράλαμπος Πίσχος</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia; font-size: x-small;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 19px;">hapischos@yahoo.gr</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia; font-size: x-small;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 19px;">twitter: @ha_pischos</span></span></div></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5489055704723411072.post-31942200090702387492011-08-06T04:14:00.000-07:002011-08-06T04:16:52.601-07:00Οι όροι των reality shows. Μία νέα πρόκληση για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQPvSecqUL65Z0OXquyo50wBuqaDQygjxnd0k9hmDVsJ2_53UEwYEi0C_srDGo7Jd4Y3IECuJgxmTxQ_KFgPJ6Yv-WOhtWA2qJir8ixWljQ_ZqI30OqtpI5Sfwp4f9_3FotCFZMd3p4_o/s1600/IMG_3726%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQPvSecqUL65Z0OXquyo50wBuqaDQygjxnd0k9hmDVsJ2_53UEwYEi0C_srDGo7Jd4Y3IECuJgxmTxQ_KFgPJ6Yv-WOhtWA2qJir8ixWljQ_ZqI30OqtpI5Sfwp4f9_3FotCFZMd3p4_o/s320/IMG_3726%255B1%255D.jpg" width="213" /></a><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia; font-size: x-small;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">Ομολογώ ότι δεν είμαι θαυμαστής της τηλεόρασης. Αν και έχω μεγαλώσει μαζί με αυτήν, παρακολουθώντας την εξέλιξή της όλα αυτά τα χρόνια, πριν ακόμα τη γέννηση της ιδιωτικής. Στην πορεία φυσικά πολλά άλλαξαν και με την είσοδο της ιδιωτικής τηλεόρασης, οι επιλογές αυξήθηκαν, όπως και το ενδιαφέρον των τηλεθεατών αλλά και των ανθρώπων που έβλεπαν σε αυτό το μέσο την ευκαιρία για επαγγελματική εξέλιξη. </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia; font-size: 13px;">Μιλώντας για επαγγελματική εξέλιξη, αναφέρομαι φυσικά στις θέσεις που αφορούν καθαρά το μέσο που λέγεται τηλεόραση. Ηθοποιοί, τηλεσκηνοθέτες, παρουσιαστές κτλ. Στην πορεία προέκυψε και ένας ακόμα τρόπος για να οδηγηθεί κάποιος στην επαγγελματική εξέλιξη μέσω της τηλεόρασης, αλλά όχι με τον τρόπο που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. </span></div><a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">Αναφέρομαι στα </span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">reality</span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"> </span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">shows</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"> (και όχι στα </span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">talent</span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"> </span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">shows</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">). Ένα αποτύπωμα της καθημερινότητας της ζωής πολλών ατόμων που βρίσκονται μαζί υπό την ομπρέλα ενός παιχνιδιού, μίας δραστηριότητας ή και απλά της βίωσης της αληθινής ζωής τους. Τα κείμενα που γράφτηκαν πολλά, για την παραβίαση της ιδιωτικοποίησης, για τον έλεγχο των ανθρώπων, για την υπερύψωση του κέρδους εις βάρος του ανθρώπου, για τα αμείλικτα τηλεοπτικά κανάλια που εκμεταλλεύονται τον αδαή κόσμο και για τον τρόπο που επιδρά η </span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">reality</span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"> </span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">tv</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"> στην ψυχοσύνθεση του τηλεοπτικού κοινού.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">Τα αποτελέσματα από αυτά τα </span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">reality</span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"> </span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">shows</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">, είναι γνωστά σε όλους. Μετά από το προκατασκευασμένο κάστινγκ, η στημένη αγωνία, βγαίνει ο νικητής και το συντριπτικό ποσοστό των συμμετεχόντων παραμένει στην αφάνεια. Ο στόχος για την επαγγελματική καταξίωση μέσα από την τηλεοπτική αναγνώριση παρέμεινε ένα ιδεολόγημα. Ακόμα και ο νικητής, δεν ήξερε να διαχειριστεί τα χρήματα και την επιτυχία, καθώς δεν είχε την απαιτούμενη γνώση για να μπορέσει να τα εκμεταλλευτεί. Απλά, προσέθεσαν λίγο ρόζ στο μαύρο του και τις περισσότερες φορές τον οδήγησαν σε πιο καταθλιπτικά μονοπάτια. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"><o:p><b>Οι όροι</b></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"><o:p><br />
</o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">Ενώ όμως γνωρίζουμε το αποτέλεσμα, όλων αυτών των </span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">reality</span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"> </span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">shows</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">, δεν ήταν γνωστή η εισαγωγή. Όταν γράφω εισαγωγή αναφέρομαι στους όρους που βάζουν οι εταιρίες παραγωγής και τα κανάλια για να μπορέσει να συμμετάσχει κάποιος στα </span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">reality</span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"> </span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">shows</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">. Οκ, εντάξει το ξανθό μαλλί, οι κοιλιακοί και οι πλούσιες καμπύλες, αλλά αν δεν υπογραφούν και μερικοί όροι, δεν γίνεται δεκτή η συμμετοχή τους. Τι όροι είναι αυτοί; Μην φανταστούμε τίποτα ιδιαίτερο, απλά γράμματα, που περιμένουν μόνο την υπογραφή τους. Λίγο δυσνόητα μόνο, για αυτά τα άτομα που (νομίζουν ότι) βλέπουν μία τηλεοπτική καριέρα στο τέλος του </span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">show</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">. Με αφορμή το άρθρο στον Ελεύθερο Τύπο, «Ο 20λογος του ριαλιτοαστέρα» αντιγράφω μερικούς από τους όρους:<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><span lang="EL" style="font-size: 10pt;">-<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">Μπορεί να πεθάνεις, να χάσεις άκρα και να πάθεις νευρικό κλονισμό.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><span lang="EL" style="font-size: 10pt;">-<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">Μπορεί να εξευτελιστείς και να προβληθεί ο χαρακτήρας σου για τις ανάγκες του σόου με λάθος τρόπο.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><span lang="EL" style="font-size: 10pt;">-<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">Εάν κολλήσεις </span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">AIDS</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"> ή άλλες σεξουαλικές μεταδιδόμενες ασθένειες, το </span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">MTV</span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"> <span lang="EL">δεν φέρει καμία ευθύνη.<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><span lang="EL" style="font-size: 10pt;">-<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">Εσύ μπορεί να μην έχεις κάποιο σεξουαλικό μεταδιδόμενο νόσημα αλλά αποδέξου ότι άλλοι άνθρωποι στο σόου μπορεί να έχουν.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><span lang="EL" style="font-size: 10pt;">-<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">Σ’ αρέσει δεν σ’ αρέσει... παραχωρείς τα δικαιώματα της ιστορίας της ζωής σου στην παραγωγή.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><span lang="EL" style="font-size: 10pt;">-<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">Τα μέλη της παραγωγής μπορούν να εμφανιστούν οποιαδήποτε στιγμή στο σπίτι σου για να βιντεοσκοπήσουν ή να πάρουν ό,τι θέλουν, αρκεί να επιστραφούν τα πράγματα όταν τελειώσει το σόου.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><span lang="EL" style="font-size: 10pt;">-<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">Ο παραγωγός μπορεί να κάνει ό,τι θέλει με την ιστορία της ζωής σου, συμπεριλαμβανομένης και της ψευδούς παρουσίασης ή διαστρέβλωσής της.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"><o:p><br />
</o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">Δεν θα ηθικολογήσω με το να πω ότι μου προκαλεί εντύπωση, η σκληρότητα των όρων. Η παραγωγή έχει σχεδιάσει ένα πρόγραμμα και θέλει να το υλοποιήσει με τον τρόπο που επιθυμεί – και έτσι θα πράξει. Οι όροι είναι αντικειμενικά προσαρμοσμένοι στο πλαίσιο που κινείται το κοινωνικό σύνολο αλλά και η κάθε εταιρία τηλεοπτική και μή. Στο πλαίσιο της απάλειψης της ευθύνης από μέρος τους. Επιδιώκεται να βγάλουν το μερίδιο της ευθύνης από πάνω τους και να το μεταθέσουν στον διπλανό τους, με όποιο τρόπο μπορούν. Σε αυτή την περίπτωση, γίνεται με αντάλλαγμα την προβολή του συμμετέχοντα σε πανεθνική εμβέλεια, την αναγνώρισή του από το τηλεοπτικό κοινό και την μη δέσμευση της μελλοντικής επιτυχίας. Το γεγονός ότι μπορεί να εξευτελιστεί, λίγο ή πολύ, είναι κάτι που αναφέρεται ρητά και καθαρά. Και αυτό είναι που μου προκαλεί περισσότερο εντύπωση.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"><o:p><b>Η σκιά πριν την λάμψη</b></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"><o:p><br />
</o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">Με εντυπωσιάζει γιατί ενώ οι όροι είναι ξεκάθαροι, το αποτέλεσμα της αθρόας συμμετοχής, δείχνει το μέγεθος της εικόνας που έχουν αυτοί οι άνθρωποι για τον εαυτό τους. Η έλλειψη αυτοσεβασμού, η απουσία προσωπικής αξιοπρέπειας, είναι μερικά από τα στοιχεία που τους χαρακτηρίζουν. Δεν είναι ορατά με γυμνό μάτι στους ίδιους όμως. Είναι έννοιες δυσνόητες, θαμμένες βαθιά μέσα τους ακόμα μή ανακαλύψιμες. Οι δικές τους αξίες ζωής, περικλείονται σε μία ώρα μεσημεριανής τηλεοπτικής εκπομπής. Η εύκολη ανάβαση και η εφήμερη αναγνώριση και το εξώφυλλο σε περιοδικό αρκεί για να τους ικανοποιήσει την ματαιοδοξία. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"><o:p><br />
</o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">Υπάρχει μία γερή δόση ανασφάλειας σε κάθε συμμετέχοντα σε </span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">reality</span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"> </span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">show</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">, που τ</span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">o</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">ν χαρακτηρίζει. Ασχέτως αν είναι καλυμμένη από χαμόγελο, ομορφιά, αισιοδοξία, τρέλα, ανάγκη, ματαιοδοξία. Η «πάθηση» είναι η ανασφάλεια, το σύμπτωμα είναι η « βιούμενη αποτυχία», το αντίδοτο είναι η επιτυχία, όπως ορίζεται από τις διάφορες τηλεοπτικές και μη νόρμες. Δεν θέλω για άλλη μία φορά να επιρρίψω τις ευθύνες στην τηλεόραση και στον πονηρό της κόσμο που παραπλανά τα «νεαρά παιδιά» και τα οδηγεί σε ένα περιβάλλον γεμάτο «έννομη» ανομία. Η κοινωνία μας είναι πλέον έμπειρη, ακόμα και σε αυτό τον τομέα. Είναι γεμάτη από παραδείγματα ατόμων που εκδιώχθηκαν, υποτιμήθηκαν και έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους άκαρδους παραγωγούς. Η ουσία είναι ότι οι ίδιοι επιστρέφουν στην αρχή, παρασυρμένοι από τον φαύλο κύκλο της τηλεοπτικής επιτυχίας. Ενώ οι συμμετέχοντες γνωρίζουν τι γίνεται μπροστά αλλά κυρίως πίσω από τίς κάμερες, επιλέγουν να εξευτελιστούν οικειοθελώς με αντάλλαγμα μία μικρή υπόσχεση εφήμερης δόξας.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"><o:p><br />
</o:p></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGPF9uGA6M4NCYlahNtfhB6Ft_rCQoGMNGzxqZhfN6un7eoeJCpwumLyUP6gRLGd9KS4edHJEuH-aTOIoX7tpMVFGdHgxss6jfllSbpbx5CRKkPrT6dvXVY9ocmANtB8ab5T3YYvnVrqY/s1600/IMG_3978%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGPF9uGA6M4NCYlahNtfhB6Ft_rCQoGMNGzxqZhfN6un7eoeJCpwumLyUP6gRLGd9KS4edHJEuH-aTOIoX7tpMVFGdHgxss6jfllSbpbx5CRKkPrT6dvXVY9ocmANtB8ab5T3YYvnVrqY/s320/IMG_3978%255B1%255D.jpg" width="213" /></a></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"> Η προέλευση και το παρελθόν του κάθε ατόμου, αποτελεί οδηγό για το μέλλον του. Η μαγική σκέψη ότι το μοναδικό διέξοδο για να ξεφύγει από την μιζέρια του (δίνοντας αυτόν τον όρο για την ασυνείδητη ανασφάλεια), είναι η δόξα και η αναγνώριση, είναι μία παλινδρόμηση που όχι μόνο τον οδηγεί πίσω στα παιδικά χρόνια, αλλά τον καθηλώνει ταυτόχρονα στο ίδιο στάδιο, εμποδίζοντάς τον να ωριμάσει. Τότε, επιθυμούσε να βρει λίγο χαρά σε απλά πράγματα, σε έναν μαρκαδόρο, σε μία ζωγραφιά, σε μία κατασκευή που θα εκπληρούσαν τη δημιουργικότητά του. Πράγματα φυσιολογικά για εκείνη την εποχή και χωρίς ενσυνείδητη απόφαση. Ο ίδιος αυθορμητισμός, ενυπάρχει και σήμερα σε αυτούς τους ανθρώπους που δέχονται να υπογράψουν τέτοιους εξευτελιστικούς όρους για να συμμετάσχουν σε αυτό το σόου. Η ορμή για την προσωπική ανύψωση, ισοπεδώνει τα πάντα στο πέρασμά της. Δεν δίνει αφορμή για δεύτερη σκέψη, για ενσυναίσθηση. Η ανασφάλεια πρέπει να τραφεί, ακόμα και αν χρειαστεί αυτό να γίνει με αυτο-κανιβαλλιστικό τρόπο.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"><o:p><br />
</o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"> Οι όροι είναι τόσο απροκάλυπτα υποτιμητικοί για το ανθρώπινο είδος, που ακόμα και αναλφάβητοι να είναι και να τους διαβάσουν, θα τους καταλάβουν. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα από την πλευρά τους, το συμβόλαιο είναι πραγματικότητα. Αυτοί που βάζουν την υπογραφή τους, αποδεχόμενοι αυτούς τους όρους, δεν μπορεί να μην γνωρίζουν τι υπογράφουν. Οι μετέπειτα διαπιστώσεις του τύπου «δεν ήξερα τι υπέγραφα», είναι ένα άλλοθι. Παραδέχονται πλέον ότι ο έλεγχος της ζωής τους, έχει παραχωρηθεί σε εταιρίες που θα τον αξιοποιήσουν όπως εκείνες κρίνουν ότι είναι συμφέρον για τις ίδιες. Άνθρωποι πιόνια, που ενεργούν μέσα από μία εθελοτυφλωμένη λοβοτομή.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia;"><b>Το pause της αυθόρμητης σκέψης</b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι μεγαλώνουν με όνειρα, με τις προσδοκίες ότι μία μέρα θα ανακαλυφθεί το ταλέντο τους, θα ανοίξει μία πόρτα και θα τους προσφέρουν απλόχερα όλα αυτά που έχουν φανταστεί. Αυτά τα πρότυπα ανακαλύπτουν στην εξέλιξή τους. Όμως, μετά από μετά από κάποιο χρονικό στάδιο της ζωής τους, που ο καθένας ανακαλύπτει την ωριμότητά του, δεν έχει το περιθώριο να κοιτάξει πίσω και να κατηγορήσει το παρελθόν του. Πλέον γνωρίζει. Γνωρίζει ότι επιβάλλεται να πατήσει ένα </span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">pause</span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"> <span lang="EL">στον αυθορμητισμό του και να δει τι γίνεται στην άλλη πλευρά, «στην σκοτεινή πλευρά της Σελήνης». Κάνοντας αυτό, αποκτά επαφή με εκείνη την πλευρά του εαυτού του, η οποία δεν υποκύπτει στις μεταβολές: με το βαθύτερο είναι του. Έτσι, είναι σε θέση να παρακολουθήσει τα γεγονότα πιο αποστασιοποιημένα, πιο σοφά.<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"><o:p><br />
</o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">Μπορούμε λοιπόν να ξεφύγουμε από την παγίδα που μας στήνεται συνέχεια και να μην πέσουμε μέσα: αυτό που βλέπουμε συνεχώς δίπλα μας και πλάθεται στην φαντασία μας ως πραγματικότητα, είναι μία αμυδρή εξαίρεση με πολλά σκοτεινά μονοπάτια. Μας φαίνεται τόσο εύκολο και χειροπιαστό, όσο και ο διασκεδαστικός τρόπος που απαιτεί η διαδικασία του </span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">reality</span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"> </span><span style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;">show</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; font-size: 10pt;"> για να το αρπάξουμε. Όσο για την αξιοπρέπεια μας και τον αυτοσεβασμό μας; Έννοιες που αξίζει να ισχυροποιηθούν, να αποτελέσουν παράδειγμα και δύναμη για την προσωπική μας ώθηση, χωρίς να χρειαστεί να ευτελίζονται μπροστά στην «επιτυχημένη» εξαργύρωση ενός πλάνου δευτερολέπτων σε μεσημεριανή εκπομπή.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5489055704723411072.post-44652614626071314502011-07-25T14:36:00.000-07:002011-07-26T01:45:12.656-07:00Wishing on a star<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgem0BP-3N07cE5LslyLtnyAjzxMeusg0OFvyUxUquvGPYr69UydUd5yOs5YiiVnwXljXftcdG9cWhDpJi5ogY-2jcmQ1yXfuIywhe4HX6nTDz3lah2_rPVRhDF9oxyp7eeBqphK8reKRo/s1600/IMG_3084.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgem0BP-3N07cE5LslyLtnyAjzxMeusg0OFvyUxUquvGPYr69UydUd5yOs5YiiVnwXljXftcdG9cWhDpJi5ogY-2jcmQ1yXfuIywhe4HX6nTDz3lah2_rPVRhDF9oxyp7eeBqphK8reKRo/s320/IMG_3084.JPG" style="cursor: move;" width="213" /></a><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Επιστρέφοντας την περασμένη βδομάδα στην Αθήνα, μετά από ένα απολαυστικό Σαββατοκύριακο, οδηγούσα στην εθνική οδό. Η διαδρομή είναι απολαυστική, είναι αργά το βράδυ και η συνθήκη κατάλληλη για περισυλλογή και σκέψη. Τέτοιες επιστροφές περικλείουν το ευχάριστο συναίσθημα της χαλάρωσης και της υπερβολικής κούρασης από την ξεκούραση. Το ταξίδι είναι άνετο, νιώθω το αμάξι να πετάει και δεν καταλαβαίνω πότε φτάνω στον προορισμό μου. Φτάνοντας προς τα Μέγαρα, έχει ένα μεγάλο άνοιγμα ο δρόμος, μία κατηφόρα. Σε εκείνο το σημείο, διέκρινα ένα αστέρι να πέφτει. Η αυθόρμητη σκέψη που έκανα, είναι ότι πρέπει να κάνω μία ευχή γρήγορα για να μην χαθεί η ευκαιρία. Μία ευχή που σίγουρα θα πραγματοποιηθεί, γιατί έτσι μου έχουν πει όταν βλέπω να πέφτει ένα αστέρι.... Τι να πρωτοευχηθώ όμως?<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"></span></div><a name='more'></a><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Θυμάμαι αυτή τη φράση, από τότε που ήμουν μικρός. "Αν δεις ένα αστέρι να πέφτει, κάνε γρήγορα μία ευχή και θα πραγματοποιηθεί", μου έλεγαν οι μεγαλύτεροι. Και ποιος δεν έχει ακούσει για αυτή τη φράση, αυτή τη μοναδική ευκαιρία να πραγματοποιηθεί ξαφνικά ό,τι πιο τρελό επιθυμήσει? Κοιτάζαμε τον ουρανό, βλέπαμε τα αστέρια (όχι όμως πολύ ώρα γιατί υπήρχε η άλλη καταπίεση, ότι αν μετράγαμε τα άστρα θα βγάζαμε άσχημα σημάδια στο πρόσωπο) και περιμέναμε να πέσει ένα αστέρι για να κάνουμε ευχή. Τις ευχές τις είχαμε έτοιμες, αφορούσαν παιχνίδια, ποδήλατα, να μην ξαναπάμε σχολείο, να μας μιλήσει η κοπέλα ή το αγόρι που είχαμε δει.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Μεγαλώσαμε αλλά αυτή η σκέψη πάντα έμεινε μέσα μας. Βλέποντας ένα αστέρι να πέφτει, μπορούσαμε να κάνουμε μία ευχή και να πραγματοποιηθεί. Τι ευχή όμως μπορείς να κάνεις σε κλάσματα δευτερολέπτου? Τι είναι σημαντικότερο για τον καθένα μας? Τι θα επιλέξεις, ώστε να αποκλείσεις κάτι άλλο? Με τι κριτήρια θα το επιλέξεις? Κάνεις την ευχή, αυτή που σου έρχεται ασυναίσθητα, βάσει των βιωμάτων σου και των ενδότερων αναγκών σου και μετά μετανιώνεις. Μήπως έπρεπε να βάλω και χρονική παράμετρο? Μήπως έπρεπε να βάλω και υποθετική παράμετρο? Το αποτέλεσμα είναι να μπερδεύεσαι ακόμα περισσότερο. Δεν πειράζει όμως, το αφήνεις έτσι και περιμένεις.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Τις περισσότερες φορές αυτές οι σκέψεις που κάνουμε, μας παλινδρομούν σε ένα παιδικό τρόπο σκέψης. Τότε που όλα ήταν πιο απλά, λειτουργούσαν με ένα τρόπο μαγικό στην καθημερινή μας άγνοια. Οι απαιτήσεις λίγες, οι χαρές πολλές. Στο εδώ και τώρα τι ζητάμε όμως? Κάνουμε την ευχή και περιμένουμε να πραγματοποιηθεί. Αν φιλτράρει κανείς την ευχή που κάνει, θα δει ότι είτε είναι ανυπόστατη, είτε είναι πραγματοποιήσιμη. Το πρώτο επιδιώκεται με ένα μαγικό τρόπο, το δεύτερο δεν υπάρχει περίπτωση να το επιθυμήσεις, πραγματικά και να μην το πετύχεις. Είναι ο στόχος σου, είναι αυτό που σχεδιάζεις. Απλά, θέλεις να επιτευχθεί με ένα απλό και μαγικό τρόπο. Από τη μία στιγμή στην άλλη χωρίς να κοπιάσεις καθόλου.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Τα νέα στην ενηλικίωση δεν είναι και τα καλύτερα. Για αυτό και έρχονται μαζί με την ωρίμανση. Υπάρχει η μαγική σκέψη, δεν υπάρχει η μαγική εκπλήρωση. Οι επιθυμίες δεν εκπληρώνονται από τη μία στιγμή στην άλλη. Ευτυχώς! Φαντάσου όλοι να μπορούσαν να αποκτήσουν τα πάντα με μία ευχή. Θα γινόταν πανικός σε όλο τον κόσμο. Και όχι μόνο. Οι βασικές ανάγκες του ανθρώπου θα είχαν μόνο ικανοποιηθεί. Σύμφωνα όμως με την πυραμίδα του </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Maslow</span><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">, στην κορυφή βρίσκονται αξίες όπως η αυτο-πραγματοποίηση και η αυτο-εκτίμηση που μπορούν να κατακτηθούν μόνο μέσα από προσπάθεια και κόπο. Δεν αγοράζονται και δεν έρχονται ουρανοκατέβατες. Αν γινόταν αυτό, πάλι θα έμενε κενό στον άνθρωπο και μάλιστα ακόμα μεγαλύτερο. Γιατί αν δεν μπορείς να πραγματοποιήσεις τους στόχους της ζωής σου ούτε με μαγικό τρόπο, τότε δεν μπορείς με τίποτα να ολοκληρωθείς.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Άρα, τι ευχόμαστε, όταν δούμε ένα αστέρι να πέφτει? Ή μάλλον... ευχόμαστε? Ναι, αν ξέρουμε την πραγματικότητα. Ευχόμαστε για να νιώσουμε λίγο τη μαγεία που νιώθαμε όταν ήμασταν παιδιά. Εκείνη τη μαγική σκέψη ότι όλα μπορούμε να τα καταφέρουμε και όλα μπορούν να γίνουν αμέσως. Μετά όμως, επανερχόμαστε στο ρεαλισμό, στην προσπάθεια και στην αγωνία για να καταφέρουμε την ευχή μας. Μπορεί να μην είναι η ευχή που κάναμε, αλλά οι μικρές καθημερινές "ευχές" που πετυχαίνουμε να πραγματοποιήσουμε, επιβάλλεται να αναγνωρίζουμε ότι εμείς τις έχουμε πετύχει. Αθροιστικά, θα φτάσουμε στο στόχο μας. Όταν τον πετύχουμε, δεν μπορεί να μας τον πάρει κανείς πίσω. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/IFNVphdH1Ds?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br />
</span></div></div>Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5489055704723411072.post-61576639403254053952011-07-12T11:46:00.000-07:002011-07-12T11:47:31.976-07:00"Μη γελάς πολύ γιατί θα σου βγει σε καλό"! Mία καθημερινή ανατροπή αλλάζει την οπτική μας.<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEjIESRqazmfr7c7XsAkUkW1Yfigesqv9IyNeshFE4T8poXHYLYFxDCP-b1XKVZO4rGASPBqn0Xxm0G1g3K1C-vXCTXExCBwrFU7LqqoIsd3bfqIra_5Vl6UVwLUAVDz8Gk-Y3Nwz0M_c/s1600/IMG_2910.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEjIESRqazmfr7c7XsAkUkW1Yfigesqv9IyNeshFE4T8poXHYLYFxDCP-b1XKVZO4rGASPBqn0Xxm0G1g3K1C-vXCTXExCBwrFU7LqqoIsd3bfqIra_5Vl6UVwLUAVDz8Gk-Y3Nwz0M_c/s320/IMG_2910.JPG" width="213" /></a></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Οι ομάδες θεραπείας είναι μικρές κοινωνίες. Αποτελούνται από μέλη που το καθένα παίρνει το ρόλο που έχει και στο κοινωνικό σύνολο. Αυτός είναι και ο λόγος για να δουλέψουν σε αυτό το πλαίσιο και να πάρουν ανατροφοδότηση, καθρέφτισμα και κατεύθυνση για ο,τιδήποτε θα κάνουν στη ζωή τους. Η διάδραση που γίνεται μεταξύ των μελών, δεν υστερεί σε τίποτα από τη διάδραση που αποτυπώνεται και στην κοινωνία. Από την περασμένη συνεδρία κράτησα μία φράση που ειπώθηκε από το ένα μέλος στο άλλο. "<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Μη γελάς πολύ γιατί μπορεί να σου βγει σε κακό</b>". Αφορμή ήταν ένα όμορφο περιστατικό που συνέβη στο άλλο μέλος και το ανέφερε στην ομάδα με πολύ σεβασμό αλλά και χιούμορ.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL"></span></div><a name='more'></a><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Συγκράτησα αυτή την φράση και καθώς τελείωσε η ομάδα, την επεξεργαζόμουν. "Μη γελάς πολύ γιατί μπορεί να σου βγει σε κακό". Τι σημαίνει δηλαδή αυτή η φράση? Ότι υπάρχει όριο στο γέλιο? Ότι αν γελάω πολύ, θα με βρει κάποιο κακό στην άμεση πορεία της ζωής μου? Ότι το κακό θα με απαντήσει, σαν τιμωρία για το αβίαστο, χαρούμενο γέλιο που θα έχω ρίξει? Ότι δεν πρέπει να γελάμε γιατί υπάρχει μία άγνωστη δύναμη που μετράει το γέλιο μας και μετά αποφασίζει ότι πρέπει να μας βρει κάποιο κακό? Ότι βρισκόμαστε έρμαια μίας συμπαντικής συνομωσίας που αποφασίζει με τους δικούς της νόμους για την προσωπική και συναισθηματική ισορροπία του καθενός? Τα ερωτήματα μπορούν να προχωρήσουν και να αποτυπώνονται συνεχώς, φαντασία να έχει ο καθένας και προσωπικά βιώματα.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Καθένας μπορεί να δώσει τη δική του ερμηνεία, βάσει αυτής της φράσης. Αλλά αυτό είναι που κάνουμε όλοι οι άνθρωποι. Δίνουμε επιφανειακές ερμηνείες πάνω σε αυτές ακριβώς τις φράσεις. Πάνω σε εκφράσεις, λέξεις, ιδέες που έχουν καλλιεργηθεί με το πέρασμα των ετών και εμείς τις βρίσκουμε έτοιμες. Τις συναντάμε στην πορεία της ζωής μας, ως αδιαπραγμάτευτες σκέψεις, αποδεδειγμένα(?) κοινωνικά πορίσματα, που τις περισσότερες, αν όχι όλες τις φορές τις έχουμε ακούσει από τους μεγαλύτερους , γονείς, συγγενείς, δασκάλους, καθηγητές. Η δική τους επιρροή πάνω μας την κρίσιμη περίοδο που μας ανέτρεφαν, είναι αναμφισβήτητη, το ίδιο και η ιδεολογία τους. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Έτσι, υιοθετούμε άκριτα, ο,τιδήποτε μας δίνουν και μαθαίνουμε να πορευόμαστε με αυτό. Η ιδεολογία μας και μετέπειτα ο τρόπος ζωής μας, καθορίζεται από αυτή την ιδεολογία. Δεν μπορούμε να την απομακρύνουμε, δεν μπορούμε να την ανατρέψουμε γιατί έτσι θα είναι σαν να πηγαίνουμε κόντρα στους πνευματικούς μας μέντορες αλλά και στους ίδιους μας τους γονείς. Η ενοχή είναι ένα συναίσθημα που δεν αντιμετωπίζεται εύκολα. Πως θα κοιτάξουμε τους ίδιους τους γονείς μας, αν τους έχουμε πάει κόντρα? Αν έχουμε προδώσει την ιδεολογία τους, όλα όσα μας έχουν μάθει? Το συναίσθημα της προδοσίας φαίνεται ξεκάθαρα στα μεσήλικα πρόσωπά τους. Είναι βαρύ για να μπορέσουμε να το αντέξουμε και εμείς αυτό.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxS-7ELpyE8pMpZKxaH1Ry99Cyea1SD0fBg-ABoG19wmcp7gAAwvFUWoxcS60dEZQ68BR7sqQFgRMzp5PQHE9BK-cuTGroUDKNwxU1AabAWlNxXRzrDqUwWDKMGEVO7Q73rBUwQfoNBb4/s1600/IMG_3126.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxS-7ELpyE8pMpZKxaH1Ry99Cyea1SD0fBg-ABoG19wmcp7gAAwvFUWoxcS60dEZQ68BR7sqQFgRMzp5PQHE9BK-cuTGroUDKNwxU1AabAWlNxXRzrDqUwWDKMGEVO7Q73rBUwQfoNBb4/s320/IMG_3126.JPG" width="213" /></a><span lang="EL">"<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Μη γελάς πολύ γιατί μπορεί να σου βγει σε κακό</b>". Πόσο αντιφατικό, πόσο απαγορευτικό, πόσο μίζερο... Η ωραιότερη έκφραση του ανθρώπου, το αυθόρμητο, πηγαίο γέλιο που τόσο ομορφαίνει τη ζωή μας, πρέπει να περιχαρακωθεί και να οριοθετηθεί. Για ποιο λόγο, λέει ο "σοφός" λαός μας πρέπει να περιχαρακωθεί? Άγνωστο. Και αυτό είναι που προκαλεί περισσότερο αγωνία. Αν υπήρχαν ιστορικά στοιχεία, θα είχε εξηγηθεί και θα είχε καταρριφθεί με το πέρασμα των ετών. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με τον περιορισμό του ωραίου, του όμορφου. Με το πάγωμα του γέλιου, που αδιακρίτως θέματος, έχουμε μάθει ότι δεν πρέπει να γελάμε πολύ γιατί μπορεί να μας συμβεί κάτι κακό. Με αυτόν τον τρόπο, μαθαίνουμε να περιορίζουμε το γέλιο μας, την χαρά μας, την ευτυχία μας, την ικανοποίησή μας. Όλα τα θετικά που συμβαίνουν στη ζωή μας, χρειάζεται να περιοριστούν, να μικρύνουν, να αδυνατίσουν. Γιατί κάπου εκεί έξω, δεσπόζει, παραμονεύει, περιμένει το κακό, να εμφανιστεί από τη γωνία και να μας το χαλάσει. Σαν ένας άγραφος νόμος, να φέρει την συμπαντική(?) ισορροπία στο κάθε άτομο, που εκφράζεται ότι δεν μπορεί να γελάει πολύ, δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος γιατί πρέπει να του συμβεί και κάτι κακό. Όσο περισσότερο γελάει, τόσο προκαλεί την τύχη(?) του, τόσο πρέπει να περιμένει αυτό το κακό να του συμβεί. Και όσο δεν του συμβαίνει, τόσο η αγωνία μέσα του μεγαλώνει.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Αυτή η αγωνία είναι το βασικό συναίσθημα για το κακό, η δίοδος για την αυτο-πρόκληση του κακού. Ο άνθρωπος, εντυπωμένος με την ιδέα αυτής της έκφρασης, υποβάλλει τον εαυτό του σε μία διαδικασία που όχι μόνο τον αδικεί, αλλά και τον ταλαιπωρεί. Περιμένει ο ίδιος το κακό να του συμβεί, πολλές φορές το προκαλεί χωρίς να το θέλει. Αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Το κακό πρέπει να συμβεί γιατί χρειάζεται να επέλθει ισορροπία στην ζωή. Όπως δεν μπορεί για πάντα να μας "τυραννάει" ένα κακό και κάποτε θα γυρίσει, έτσι επιβάλλεται να έρθει το κακό, ως επιβεβαίωση, ως φυσική συνέπεια όλων αυτών που έχουμε μάθει. Αν δεν έρθει, θα προκαλέσει περισσότερη αγωνία.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Η πρόκληση στον άνθρωπο, δεν είναι να βολευτεί πίσω από εκφράσεις και απόψεις, απαρχαιωμένων νοητικά ανθρώπων, που κάποτε συντέθηκαν για να δικαιολογήσουν την αγωνία εκείνης της εποχής. Η πρόκληση είναι να μπορέσει ο άνθρωπος να πατήσει το </span>pause<span lang="EL"> και να δει τι ακριβώς λέει αυτή η έκφραση, το εσωτερικό νόημά της, αντί να την υιοθετεί και να την λέει απερίσκεπτα. Και ποιος λέει ότι δεν μπορούμε να γελάμε όσο θέλουμε, να είμαστε ευτυχισμένοι, να χαιρόμαστε τη ζωή? Αφήνουμε την ίδια μας τη ζωή σε εκφράσεις και λέξεις που πληγώνουν χωρίς να το ξέρουμε. Που μας στερούν την ίδια τη χαρά. Που μας κάνουν συναισθηματικά φτωχούς. Που δεν μας αφήνουν να πετάξουμε, να φτάσουμε στον στόχο μας. Τι θα γινόταν αν απελευθερωνόμασταν από αυτά τα νοηματικά δεσμά? Θα δίναμε άλλη σημασία, άλλη αξία στη ζωή μας. Η οπτική ζωής θα είχε εντελώς διαφορετικό νόημα. Το νόημα που θα επιλέγαμε εμείς οι ίδιοι.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Επομένως, κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη χαρά, το γέλιο μας... Το χειρότερο που θα μπορούσε να μας συμβεί, είναι να κάνουμε το διπλανό μας να γελάσει και έτσι να γελάσουμε και εμείς ακόμα περισσότερο, δημιουργώντας μία όμορφη ανάμνηση. Να γελάμε... όσο γίνεται περισσότερο γιατί ΘΑ μας βγει σε καλό.<o:p></o:p></span></div>Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5489055704723411072.post-61758672870160041202011-06-13T04:40:00.000-07:002011-06-13T04:40:20.334-07:00Internet: ο καλύτερος φίλος για τις διακοπές ;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEienEP3E3B8AxaCf6P4H_ZlKx5iFlA_tj5gmC2H-bzW86FfxcLDHOSnYSdjbVL6VBQuNn8OxQc_SDy0ld2c1UhLqJKYfegKtH0eDZU7maCmcdhGm5cKYUfZuFyYPtsMldSmusxlMPoJ8X8/s1600/i.a..jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEienEP3E3B8AxaCf6P4H_ZlKx5iFlA_tj5gmC2H-bzW86FfxcLDHOSnYSdjbVL6VBQuNn8OxQc_SDy0ld2c1UhLqJKYfegKtH0eDZU7maCmcdhGm5cKYUfZuFyYPtsMldSmusxlMPoJ8X8/s1600/i.a..jpg" /></a></div><br />
<div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Georgia;">H</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"> διαφήμιση του «κολλημένου» με το ίντερνετ, παίζει καθημερινά στους τηλεοπτικούς δέκτες με μεγάλη συχνότητα. Σε αυτή τη διαφήμιση, απεικονίζεται ένας νέος, να περιπλανιέται μόνος του στο Ελληνικό καλοκαίρι. Περνώντας από διάφορα όμορφα μέρη, ταυτίζει τις απλές καθημερινές κινήσεις ή και την επικοινωνία με τους γύρω του, με ενέργειες που κάνει κάποιος στον χώρο των </span><span style="font-family: Georgia;">social</span><span style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="font-family: Georgia;">media</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">. Η αγωνία του κορυφώνεται, όταν δεν μπορεί να έχει πρόσβαση στο ίντερνετ και κυρίως να δει τι γίνεται στα προφίλ του. Την ίδια στιγμή δεν τον αγγίζει τίποτα από αυτά που εκτυλίσσονται μπροστά του.</span></div><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"><a name='more'></a></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">Το συγκεκριμένο σκηνικό, κερδίζει τον τηλεθεατή και μένει στη συνείδησή του, για το επιφανειακό αστείο, την κυριολεκτική αποτύπωση των διαφόρων ενεργειών που γίνονται στα </span><span style="font-family: Georgia;">social</span><span style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="font-family: Georgia;">media</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"> στη ζωή. Πίσω όμως από αυτό, όπως γίνεται και σε κάθε διαφήμιση, κρύβεται κάτι διαφορετικό, αόρατο στο γυμνό μάτι. Δείχνει μία θλιβερή πραγματικότητα. Την εξάρτηση αυτού του ατόμου από το διαδίκτυο. Συγκεκριμένα από τα </span><span style="font-family: Georgia;">social</span><span style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="font-family: Georgia;">media</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">, καθώς μέσα από αυτά, μετουσιώνει τον ζωντανό του κόσμο και του δίνει διαφορετικό νόημα.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">Όσο και να δείχνει «ελαφριά» η εξάρτηση από το </span><span style="font-family: Georgia;">internet</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">, είναι και άλλο τόσο σοβαρή. Μάλιστα σοβαρότερη από ό,τι δείχνει. Αρχικά επισημάνθηκε από το 1995, όταν το διαδίκτυο ήταν σε νηπιακή μορφή, περισσότερο ως </span><span style="font-family: Georgia;">computer</span><span style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="font-family: Georgia;">addiction</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">, χωρίς να πάρει το δρόμο για να χαρακτηριστεί ως ψυχοπαθολογική διαταραχή. Το</span><span style="font-family: Georgia;"> DSM-IV (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Health) </span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">δεν</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia;"> </span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">το</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia;"> </span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">περιέλαβε</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia;"> </span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">στην</span><span style="font-family: Georgia;"> 4</span><sup><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">η</span></sup><span lang="EL" style="font-family: Georgia;"> </span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">έκδοσή</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia;"> </span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">του</span><span style="font-family: Georgia;">. </span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">Υπάρχει ακόμα ισχυρό </span><span style="font-family: Georgia;">debate</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"> μεταξύ των Αμερικάνικων Ψυχολογικών και Ψυχιατρικών Συλλόγων για το αν στην ουσία υπάρχει εξάρτηση από το </span><span style="font-family: Georgia;">internet</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"> και κυρίως ποια είναι τα συμπτώματα για να χαρακτηριστεί κάποιος εξαρτημένος. Μία πρόσφατη έρευνα της </span><span style="font-family: Georgia;">Maressa</span><span style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="font-family: Georgia;">Orzack</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">, με δείγμα από το </span><span style="font-family: Georgia;">Mclean</span><span style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="font-family: Georgia;">Hospital</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">, μέλος του </span><span style="font-family: Georgia;">Harvard</span><span style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="font-family: Georgia;">University</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">, έδειξε ότι ένα ποσοστό 5%<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με 10% ηλικίας 16-25, παρουσιάζει εξάρτηση από το διαδίκτυο. </span><span style="font-family: Georgia;">To</span><span style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="font-family: Georgia;">debate</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"> συνεχίζεται για την 5<sup>η</sup> έκδοση του </span><span style="font-family: Georgia;">DSM</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">, που αναμένεται να κυκλοφορήσει το 2013.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"><o:p><u><b>Kριτήρια</b></u></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"><o:p><br />
</o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">Υπάρχουν διάφορα κριτήρια για να χαρακτηριστεί κάποιος με </span><span style="font-family: Georgia;">internet</span><span style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="font-family: Georgia;">addiction</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">, αλλά ακόμα είναι συγκεχυμένα. Μερικά συμπτώματα που μπορεί να παρουσιάζει κάποιος είναι τα κάτωθι:<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]--><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">Συνεχής ενασχόληση με το διαδίκτυο, σε σημείο που να αδιαφορεί παντελώς για τις καθημερινές ασχολίες.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]--><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">Ευφορία όταν βρίσκεται σε αυτό και απασχολείται.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]--><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">Συναίσθημα κενού όταν δεν βρίσκεται μπροστά από τον υπολογιστή.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]--><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">Επιδίδεται σε ψέμματα για τις ασχολίες του όταν ερωτάται από φίλους ή την οικογένειά του.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><!--[endif]--><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">Παραμέληση σχολείου, φίλων, οικογένειας και προσωπικής ζωής.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">(Αξίζει να σημειωθεί ότι τα συμπτώματα συνυπάρχουν και με άλλα χαρακτηριστικά και δεν είναι απόλυτα)<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia;"><u><b>Εσωτερική επισκόπηση</b></u></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">Τι γίνεται όμως στην ψυχοσύνθεση αυτού του ατόμου, που παρουσιάζει μερικά από τα παραπάνω; Συναισθηματικά προβλήματα, διαταραχές άγχους, κατάθλιψη, χαμηλή αυτοεκτίμηση, έλλειψη κοινωνικοποίησης, αίσθημα ντροπής, ενδέχεται να είναι μερικά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Το ίντερνετ μεταφράζεται σαν ένα διέξοδο. Μία φυγή από την πραγματικότητα που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει. Η καθημερινή ζωή έχει εμπόδια, έχει δυσκολίες, χρειάζεται να παλέψει κανείς για να πετύχει αυτά που θέλει. Το σχολείο έχει εξετάσεις, πτυχία, δασκάλους ενώ στο διαδίκτυο οι γνώσεις προσφέρονται απλόχερα, χωρίς κανείς να ζητήσει τίποτα. Το ίδιο συμβαίνει και με τις σχέσεις φιλικές ή μη. Στην πραγματική ζωή, χρειάζεται να μοχθήσεις για να κερδίσεις το ενδιαφέρον του άλλου, να τον κάνεις να σε αποδεχτεί όπως είσαι μέσα από ένα πλήθος διαδικασιών. Στην ιντερνετική πραγματικότητα σε αποδέχονται όπως είσαι. Αν δεν το κάνουν μεταμφιέζεσαι. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"><o:p><br />
</o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"><b><u>Αναγεννώντας τον ίδιο μας τον εαυτό</u></b><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">Αυτό είναι το κλειδί για την είσοδο στη νέα πραγματικότητα των </span><span style="font-family: Georgia;">social</span><span style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="font-family: Georgia;">media</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">, το χαρακτηριστικό που σαν σειρήνα μαγεύει τον χρήστη. Η αναγέννηση. Το άτομο που δεν του αρέσει η εικόνα που έχει για τον εαυτό του, έχει τη δυνατότητα να αναγεννήσει τον εαυτό του και να δείξει κάτι άλλο διαφορετικό από αυτό που είναι. Πλάθει τον εαυτό του με χαρακτηριστικά που θα ήθελε να έχει. Προβάλλει στοιχεία που δεν μπορεί να αποκαλύψει στην πραγματική ζωή, καθώς νιώθει ότι θα απομονωθεί. Στην κανονική ζωή δεν γίνεται αποδεκτός από τους υπόλοιπους και όπως και σε κάθε μορφή εξάρτησης, προσπαθεί να βρει ενδιαφέρον και ευχαρίστηση από αλλού. Υιοθετώντας μία διαφορετική ταυτότητα στα </span><span style="font-family: Georgia;">social</span><span style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="font-family: Georgia;">media</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">, δημιουργεί την εσωτερική ψευδαίσθηση ότι κοινωνικοποιείται μέσα από μία εικονική πραγματικότητα. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">Η χρησιμοποίηση διαφόρων τίτλων ως ονομάτων και φωτογραφιών ως </span><span style="font-family: Georgia;">avatars</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">, εντελώς διαφορετικών από τα δικά του, φέρνει στο προσκήνιο δύο ζωές. Όταν η κανονική δυσκολεύει, η ιντερνετική είναι εκεί για να σου προσφέρει απλόχερα αυτά που στερεί η πρώτη. Σε αυτή τη ζωή υπάρχει η αποδοχή, το διέξοδο. Έτσι, το άτομο οδηγείται στην δημιουργία μίας «ιδανικής κατάστασης εαυτού», που σταδιακά αρχίζει και παίρνει όλο και περισσότερο χώρο στην ίδια του τη ζωή. Φτάνει σε σημείο να μην μπορεί να διακρίνει τι είναι πραγματικό και τι όχι. Το ιντερνετικό ιδανικό που έχει πλάσει, του καλύπτει όλο του το είναι κάθε μέρα και περισσότερο.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"><o:p><b><u>Αναζήτηση βοήθειας</u></b></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"><o:p><br />
</o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">Η αποτύπωση ότι το άτομο έχει εξαρτηθεί από τον υπολογιστή, είναι δύσκολο να φανεί. Τα συμπτώματα δεν είναι εμφανή όπως στις άλλες εξαρτήσεις και το αντικείμενο της εξάρτησης δεν προκαλεί άμεσα προβλήματα υγείας. Αυτό καθιστά δύσκολη και την διαχείριση μίας τέτοιας κατάστασης καθώς υπάρχει το πρόβλημα της αποδοχής από το άτομο ότι πάσχει από μία τέτοια κατάσταση. Για τους ενηλίκους υπάρχουν συγκεκριμένα κέντρα όπως το ΚΕΘΕΑ που έχουν προγράμματα θεραπείας, αντίστοιχα με άλλες εξαρτήσεις. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">Για τους εφήβους όμως είναι καθοριστικός ο ρόλος των γονέων. Σε πολλές περιπτώσεις, είναι σε μεγάλο ποσοστό και δική τους η ευθύνη για αυτή την εξάρτηση. Μην γνωρίζοντας τι γίνεται σε αυτόν τον υπολογιστή, δεν μπορούν να κατανοήσουν τις ανάγκες του εφήβου και είτε προχωράνε σε μία ακύρωση των πάντων είτε το αγνοούν νομίζοντας ότι θα περάσει. Στην πρώτη περίπτωση καταφέρνουν να έρθουν σε μία κόντρα με τον έφηβο, ισχυροποιώντας αυτό το χάσμα μεταξύ τους και στη δεύτερη υποθάλπτουν με την αδιαφορία τους την εξάρτηση. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">Η διεργασία του θεραπευτή πάνω στη σχέση των γονιών με τον έφηβο είναι η καλύτερη θεραπεία. Στην οικογενειακή θεραπεία επαναδομείται η σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ γονέων και παιδιών και επαναπροσδιορίζονται οι στόχοι και τα δυναμικά. Αναδύονται τα συναισθήματα που κρύβονταν μέχρι πριν λίγο και πλέον το παιδί μπορεί να βγει από την εξάρτηση και να κατευθύνει τη δημιουργικότητά του σε άλλα πεδία. Τα όρια μπαίνουν και από τις δύο πλευρές και το συμβόλαιο στηρίζεται. Πιο εκτενή ανάλυση αυτής της θεραπείας, δεν μπορεί να γίνει, γιατί κάθε περίπτωση είναι διαφορετική.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"><o:p><br />
</o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"><o:p><b><u>Ψευδαίσθηση και όρια</u></b></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"><o:p><br />
</o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">Η κοινωνία μας, γίνεται καθημερινά όλο και περισσότερο εξαρτώμενη από τους υπολογιστές και κυρίως από το ίντερνετ. Οι επιλογές δεν έχουν να κάνουν μόνο με την ενημέρωση αλλά και με τα παιχνίδια και τα </span><span style="font-family: Georgia;">social</span><span style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="font-family: Georgia;">media</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">. </span><span style="font-family: Georgia;">To</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"> κυριότερο είναι ότι όλο και μικρότερες ηλικίες ασχολούνται με το ίντερνετ με την ταυτόχρονη ενθάρρυνση όλων των εταιριών που φυσικά έχουν το αντίστοιχο κέρδος. Είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση. Το διαδίκτυο και τα </span><span style="font-family: Georgia;">social</span><span style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="font-family: Georgia;">media</span><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">, τα εκμεταλλευόμαστε για να κάνουμε τη δική μας ζωή καλύτερη και για καλύτερη πληροφόρηση, όχι για να αποτελέσουμε πειράματα για<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ιδιοτελείς σκοπούς.. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Georgia; mso-ansi-language: EL;">Το καλύτερο είναι να γνωρίζουμε τα όριά μας και να βλέπουμε ρεαλιστικά την κατάσταση. Η φιλία, η επικοινωνία και οι σχέσεις έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Απαιτούν ζωντάνια, αμεσότητα και επικοινωνία με όλες τις αισθήσεις. Απαιτούν δύο ή περισσότερα άτομα να βρίσκονται κοντά, να συνυπάρχουν και να πραγματοποιούν μαζί. Μέσα από τον ιντερνετικό χώρο, οι παραπάνω αξίες, παραποιούνται και αλλοιώνονται, με την υπέρβαση του ορίου και την προσήλωση μας μέσα αυτού. Έτσι, ζούμε σε μία ψευδαίσθηση κοινωνικότητας, σε ένα κόσμο που νομίζουμε ότι υπάρχει. Αν τον πιστέψουμε κιόλας αυτόν τον κόσμο, καταλήγουμε ουσιαστικά να είμαστε μοναχοί μας και να μην έχουμε κανένα πραγματικό φίλο, για να μοιραστούμε ακόμα και τις διακοπές μας. Όπως ακριβώς και στη διαφήμιση...<o:p></o:p></span></div></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5489055704723411072.post-47026624524154948672011-05-30T14:43:00.000-07:002011-05-30T14:43:46.924-07:00Η Ψυχολογία της "Αγανακτισμένης" μάζας του Συντάγματος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWTVdxbjfhmPKMWdfNHWHYmw_WtNwlGLXftNSbbKuLmwzCG_VAr72lagaAWu0rBn9objsOuOTuEcVzDAQBw69aYsz6C8DuSmNfOAbzMVmv3E3x2g-j55yLJ0WveD4hdwNUVw8RaE0aMmA/s1600/IMG_3598.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWTVdxbjfhmPKMWdfNHWHYmw_WtNwlGLXftNSbbKuLmwzCG_VAr72lagaAWu0rBn9objsOuOTuEcVzDAQBw69aYsz6C8DuSmNfOAbzMVmv3E3x2g-j55yLJ0WveD4hdwNUVw8RaE0aMmA/s320/IMG_3598.JPG" width="240" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWTVdxbjfhmPKMWdfNHWHYmw_WtNwlGLXftNSbbKuLmwzCG_VAr72lagaAWu0rBn9objsOuOTuEcVzDAQBw69aYsz6C8DuSmNfOAbzMVmv3E3x2g-j55yLJ0WveD4hdwNUVw8RaE0aMmA/s1600/IMG_3598.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><br />
</a></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 115%;">Παρατηρώ από την Τετάρτη όλο αυτό το γεγονός με τους αγανακτισμένους του Συντάγματος. Ένα ανθρώπινο κύμα που έχει πλημμυρίσει την πλατεία, επιθυμώντας να εκδηλώσει τη δυσαρέσκειά του για τα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης. Ενώ όμως, σχεδόν παντού, γράφονται διθύραμβοι για τον Ελληνικό λαό που "ξύπνησε" και παίρνει την κατάσταση στα χέρια του, πουθενά δεν αναφέρεται το βασικό κοινωνικο-ψυχολογικό χαρακτηριστικό αυτού του γεγονότος. Το γεγονός ότι αυτός ο κόσμος, είναι μία συνάθροιση ατόμων, αλλιώς μία <i>μάζα</i>. Και όπως, περιγράφεται και στο ιστορικό παρελθόν, η μάζα έχει τη δική της ψυχολογία.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL"></span></div><a name='more'></a><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 18px;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 18px;"><br />
</span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 115%;">Η λέξη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">μάζα</i> συμβολίζει μία συγκέντρωση ατόμων, ανεξαρτήτως εθνικότητας, φύλου ή επαγγέλματος. Στην ψυχολογία, η μάζα έχει διαφορετικό νόημα. Μέσα από συγκεκριμένες συνθήκες και μόνο μέσα από αυτές, η συσσώρευση ανθρώπων, αποκτά καινούριους χαρακτήρες, διαφορετικούς από τον άνθρωπο που την συνθέτει. Η συνειδητή προσωπικότητα εξαφανίζεται, τα αισθήματα και οι ιδέες όλων των μονάδων είναι προσανατολισμένα στην ίδια κατεύθυνση. Διαμορφώνεται μία προσωρινή συλλογική ψυχή. Μέσα σε αυτή τη μάζα, το άτομο απομακρύνεται από την ατομικότητά του και οι διαφορές δεν είναι εύκολο να ανακαλυφθούν.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 115%;">Αυτό στηρίζεται πάνω σε γενικές αρχές της ψυχολογίας και εδώ θα επικαλεστώ το ασυνείδητο του </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 115%;">Freud</span><span lang="EL" style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 115%;">. Η συνειδητή ζωή του ατόμου αντιπροσωπεύει πολύ μικρό μέρος δίπλα στην ασυνείδητη ζωή του. Πίσω από τις πράξεις μας, κρύβονται αιτίες που δεν αναγνωρίζονται εύκολα, χρειάζεται κόπος και χρόνος... και ένας καλός ψυχολόγος. Οι περισσότερες από τις καθημερινές μας πράξεις, απορρέουν από κρυμμένα και ενίοτε κληρονομικά κίνητρα που μας διαφεύγουν. Τα ασυνειδητά στοιχεία δένουν μία ανθρώπινη φυλή, ενώ τα συνειδητά κάνει τα μέλη της να διαφέρουν. Μεταξύ μορφωμένων ανθρώπων και αγράμματων, υπάρχει διαφορά στην πνευματική συνάφεια αλλά όχι στα ένστικτα και στις πεποιθήσεις. Αυτές οι γενικές ιδιότητες του χαρακτήρα, καθώς διέπονται από το ασυνείδητο, βρίσκονται συσσωρευμένες στη μάζα.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 115%;">Το ένστικτο και η κοινή πεποίθηση, χαρακτηρίζει τη μάζα των Αγανακτισμένων του Συντάγματος. Η πορεία της είναι προδιαγεγραμμένη μέσα από την ιστορία παρόμοιων περιπτώσεων. Μετά την αγωνιώδη έκφραση των συναισθημάτων με χειρονομίες και συνθήματα, έφτασε η ώρα να αποδείξει για πρώτη φορά στην ιστορία, ότι διαφέρει από τις υπόλοιπες μάζες των περασμένων αιώνων. Αυτό προβάλλεται συνεχώς και υποστηρίζεται. Έφτασε η ώρα που η μάζα θα κληθεί να πάρει το λόγο, να βγάλει συμπεράσματα και να συνελευσιαστεί, προσδοκώντας σε ένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 115%;">Δυστυχώς όμως δεν είναι έτσι. Αυτή η συσσώρευση των ασυνείδητων ενστίκτων, ωθεί στον παραμερισμό των προσωπικών πνευματικών χαρισμάτων και δίνει τη θέση τους στην ασυνείδητη ομοιογένεια. Έτσι εξηγείται γιατί δεν θα μπορέσουν να επιτελέσουν πράξεις που να απαιτούν ένα υψηλό πνεύμα. Οι αποφάσεις γενικού ενδιαφέροντος που λαμβάνονται από μία συνέλευση επιφανών ανθρώπων, αλλά με διαφορετικές ειδικότητες, συγκεντρώνουν μόνο τις μέτριες ιδιότητες που διαθέτει όλος ο κόσμος. Εκπροσωπείται η μετριότητα, όχι το πνεύμα. Την ίδια στιγμή, η ανωνυμότητα της μάζας και κατά συνέπεια η ανευθυνότητά της, επικρατούν έναντι της υπευθυνότητας. Το κάθε άτομο πράττει αυθόρμητα, καλυμμένο από το πέπλο της μάζας, ενεργώντας με τρόπο που δεν επρόκειτο να κάνει διαφορετικό στην ατομικότητά του. Άκουγα τον πυρήνα να φωνάζει ή να βρίζει και αυτομάτως είχε τέτοια τρομερή μεταδοτικότητα που έφτανε μέχρι το τελευταίο άτομο. Είναι τόσο εύκολο αλλά και τόσο επικίνδυνο να θυσιάζει το άτομο το προσωπικό του συμφέρον έναντι του συλλογικού.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 115%;">Τίποτα δεν είναι σίγουρο με τη μάζα. Θα μπορούσε να παρομοιαστεί με αντιφατικά συναισθήματα, με φύλλα που σηκώνει η θύελλα, τα παρασύρει και τα αφήνει να ξαναπέσουν. Αυτή η αστάθεια της, κάνει δύσκολη τη διακυβέρνησή της. Όταν επιθυμεί κάτι με πίεση, είναι ανίκανη για σταθερή βούληση και σκέψη. Ο παρορμητισμός της, δεν αναγνωρίζει κανένα εμπόδιο ανάμεσα στην επιθυμία και στην πραγμάτωση αυτής. Το πλήθος, δίνει την αίσθηση της ακαταμάχητης δύναμης. Κανείς δεν θα έμπαινε στη διαδικασία αν ήταν μόνος του να βρίσει προς τη Βουλή, να ζωγραφίσει κλόουν τον πρωθυπουργό και να τον περιφέρει στην πλατεία Συντάγματος, ούτε να μουτζώσει και να κατηγορήσει για κλεψιά τους κυβερνώντες. Η ισορροπία μεταξύ ισχύς και οργής, είναι εύθραυστη.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 115%;"> Η μάζα είναι οξύθυμη, απρόβλεπτη και δεν θα σταματήσει αν δεν πετύχει το αποτέλεσμά της. Σαν μία άλλη αγέλη, χρειάζεται τον καθοδηγητή της. Δεν μπορεί για πολύ χωρίς αφεντικό. Το άσχημο είναι ότι έχει αποδειχτεί πως καθοδηγητής δεν μπορεί να είναι κάποιος ο οποίος δεν έχει ζυμωθεί μέσα από την μάζα, δεν είναι από την αρχή παρών. Φυτευτούς αρχηγούς δεν θέλει η μάζα. Έτσι, αναπόφευκτα, θα "διοριστεί" ο πιο μάχιμος, ο πιο δραστήριος, αλλά ελάχιστα οξυδερκής. Αυτός που πληροί τα κριτήρια της μάζας. Ρήτορας, απλοϊκός και με δυνατή βούληση. Θα την οδηγήσει εκεί που ασυνείδητα κρίνει ότι η μάζα με τις ενέργειές της θα επιφέρει τις αλλαγές που επιδιώκει και που συνήθως συνοδεύονται με κοινωνικές εξεγέρσεις.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL" style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 115%;"> Αυτή η αγανακτισμένη μάζα, είναι ακόμα ασχημάτιστη και ίσως αυτός να είναι και ο απρόβλεπτος κίνδυνος. Από την άλλη, μπορεί να είναι και το γεγονός που θα την οδηγήσει στην αυτοακύρωση, αν δεν οργανωθεί άμεσα. Όπως και να έχει, για την Ελλάδα είναι πρωτόγνωρη και αξιοσημείωτη αυτή η συνάθροιση ανθρώπων, ακόμα και με πολυποίκιλα αιτήματα που δεν έχουν σχηματοποιηθεί. Το μεγάλο στοίχημα αυτής της μάζας είναι να διαψεύσει τις προηγούμενες εμπειρίες που έχει αποτυπώσει η ιστορία. <span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 115%;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">(Πηγή και έμπνευση αποτέλεσε ο Gustave Le Bon)</span></span></div></div>Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5489055704723411072.post-4872332645852812011-05-22T08:16:00.000-07:002011-05-23T13:15:44.507-07:00Η ευθύνη ως κινητοποιός δύναμη.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKy9QxFbq18k9VJJrRvjovf3AN2U1481KuHRS2_8Wy79Ur_OToDImL8hKZXA1W7UvJ1xaSCtpIAaCTlWQ_2HKhWihGkI08BgQvUO8kbJkB79S77N1iwc3qCpLXoUfUE_e0dWQlYaiOrmo/s1600/IMG_3436+-+Copy.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><br />
<img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKy9QxFbq18k9VJJrRvjovf3AN2U1481KuHRS2_8Wy79Ur_OToDImL8hKZXA1W7UvJ1xaSCtpIAaCTlWQ_2HKhWihGkI08BgQvUO8kbJkB79S77N1iwc3qCpLXoUfUE_e0dWQlYaiOrmo/s320/IMG_3436+-+Copy.JPG" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Πηγαίνοντας μία βόλτα σε κοντινή στην Αθήνα επαρχιακή πόλη και θέλοντας να ξεφύγει κάποιος από την κίνηση του κεντρικού δρόμου, ανεβαίνει προς τον περιφερειακό. Συναντά μία καινούρια οδό, που έχει φτιαχτεί εδώ και αρκετό καιρό αλλά παραμένει ακόμα ανέτοιμη. Η λέξη ανέτοιμη είναι σχετική καθώς υπάρχει μία πινακίδα μπροστά και στις δύο κατευθύνσεις, που αναφέρει με επιβλητικά γράμματα: <b>"Oδηγοί προσοχή. Η οδός είναι υπο κατασκευή, η διέλευση γίνεται με ευθύνη σας"</b>. Ομολογώ ότι όταν την πρωτοείδα, εξεπλάγην. Στεκόμουν μπροστά στην πινακίδα και δεν ήξερα τι να κάνω. Να προχωρήσω και να πάρω την ευθύνη για ό,τι μου τύχει? Για να αναφέρεται έτσι επίσημα από την πινακίδα του κράτους, σημαίνει ότι δεν είναι ακόμα τελειωμένη η οδός, άρα ενδεχομένως να γίνονται έργα, να εγκλωβιστώ ή να κινδυνεύσω? Από την άλλη να σταματήσω και να μην προχωρήσω? Να επιλέξω μία άλλη οδό για να φτάσω στον προορισμό μου?</div><div style="text-align: justify;"></div><a name='more'></a><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Είναι λίγο τραγελαφικό το όλο σκηνικό. Η πρώτη ενστικτώδης αντίδραση είναι το πάγωμα. Δεν ξέρεις τι να επιλέξεις. Σου "πετάει" μία ανεύθυνη, μπερδεμένη πληροφορία, ένας υπεύθυνος κατα τ' άλλα φορέας, όπου τον εμπιστεύσαι για την ομαλή οδική σου πορεία. Και τώρα σε φέρνει αντιμέτωπο με κάτι που δεν έχεις ξαναγνωρίσει. Αναρωτιέσαι, επεξεργάζεσαι, προβληματίζεσαι. Η επιλογή είναι δύσκολη. Μπορεί ασυναίσθητα να μπεις στο δρόμο, γιατί άλλωστε βλέπεις και άλλους να κάνουν το ίδιο αλλά για σκέψου λίγο τι πραγματικά σου λέει αυτή η πινακίδα. Στην ουσία σε καλεί να πάρεις ευθύνη.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Καθημερινά, πόσες φορές παίρνουμε την ευθύνη για σημαντικά πράγματα στη ζωή μας? Και κυρίως πόσες φορές είμαστε έτοιμοι να πληρώσουμε για την επιλογή της υπευθυνότητάς μας? Με αφορμή το παραπάνω σκηνικό, θυμήθηκα μία συνεδρία όπου μία θεραπευόμενη μου είχε φέρει παρόμοιο περιστατικό ευθύνης. Είχε γνωρίσει έναν άντρα που ενώ στην αρχή τα μηνύματα ήταν ενθαρρυντικά και φυσιολογικά για τη δημιουργία σχέσης, όταν ήρθε η κρίσιμη ώρα, της ξεστόμισε κάτι παρόμοιο με το μήνυμα της πινακίδας: <i>" Θέλω να κάνουμε σχέση, αλλά δεν είμαι έτοιμος για δέσμευση. Αν θέλεις, θα σε βλέπω όποτε έχω χρόνο". </i></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Η θεραπευόμενη, πραγματικά ακινητοποιημένη, μου το έφερε χωρίς να ξέρει τι να το κάνει. Το μπαλάκι ήταν στο δικό της τερέν και έπρεπε να πάρει μία απόφαση. Ο "πινακίδας" (χάριν αστεϊσμού για να καταλαβαινόμαστε), θεωρούσε ότι είχε κάνει το χρέος του και είχε ξεκαθαρίσει (όταν ακούω αυτή τη λέξη, καταλαβαίνω ότι τα πράγματα είναι ακόμα πιο μπερδεμένα) τη θέση του. Στην ουσία της έδινε το ίδιο μήνυμα με την πινακίδα. Αν θέλεις να κάνουμε σχέση, θα σε βλέπω όποτε θέλω εγώ, με τους δικούς μου όρους. Αν θέλεις, να περάσεις στο δρόμο, θα τον περάσεις όπως τον έχω φτιάξει εγώ, με λακούβες και χωρίς μπάρες ασφαλείας.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Αυτό το διπλό μήνυμα, στην οικογενειακή θεραπεία, οδηγεί πολλές φορές ακόμα και σε σχιζοφρενικό επεισόδιο. Η συνύπαρξη του λεκτικού μηνύματος "σε αγαπάω" με του σωματικού "δεν σε θέλω", το συναντάμε συνέχεια στις οικογενειακές σχέσεις. Το παιδί που σκέφτεται συναισθηματικά, χωρίς να έχει αναπτύξει ακόμα κριτική σκέψη, εγκλωβίζεται και μπερδεύεται. Πως γίνεται η ίδια η μητέρα του την ίδια στιγμή που τον αγαπάει, να του δείχνει ότι δεν τον θέλει? Τα μηνύματα συνεχίζονται ασυναίσθητα από τους γονείς και το παιδί δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο παρά να εκπαιδεύεται σε αυτή τη συμπεριφορά. Η ανάπτυξη της σχιζοφρενικής συμπεριφοράς είναι συνήθης, μετά από μερικά χρόνια εκπαίδευσής του, σε αυτό το μοντέλο σχέσης.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">'Ετσι γίνεται και στις παραπάνω περιπτώσεις. Δεν υπάρχει δίλημμα. Ή ο δρόμος είναι έτοιμος, τον παραδίνεις και περνάω ή δεν είναι και τον κλείνεις. 'Η θέλεις να έχεις μία ουσιαστική και γόνιμη σχέση ή δεν θέλεις. Δεν υπάρχει μέση λύση. Στο δρόμο ενδεχομένως να χτυπήσεις ή να καθυστερήσεις και στη σχέση να κάνεις εκπτώσεις στα θέλω σου. Ο κοινός παρανομαστής και στις δύο περιπτώσεις, είναι η <b>ευθύνη</b>. Μία έννοια, που πολλοί φοβούνται να την αναφέρουν, συνήθως την αποφεύγουν.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Θα το αναπτύξω με άξονα τη σχέση. Η επιλογή της μίας ή της άλλης απόφασης, γίνεται με κριτήρια που θέτει το άλλο άτομο. Αποφασιστικά και με στόμφο, υπό την ομπρέλα της "ξεκάθαρης" κουβέντας, αναφέρει τα δικά του θέλω. Και το άλλο άτομο, καλείται να τα υιοθετήσει αν θέλει να συνεχίσει μαζί του. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος σε αυτή την απόφαση. Ο καθένας παίρνει την ευθύνη που του αντιστοιχεί και προχωράει. Μπαίνει σε αυτή τη σχέση κάνοντας εκπτώσεις, ακολουθεί τον δρόμο γνωρίζοντας ότι οδεύει στο άγνωστο. Όταν όμως γίνει αυτή η επιλογή και το αποτέλεσμα δεν είναι ικανοποιητικό, η ευθύνη μετατίθεται, είτε στην πινακίδα, είτε στον σύντροφο, ποτέ όμως στο ίδιο το άτομο που έκανε την επιλογή.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Η ευθυνοφοβία, είναι κοινό χαρακτηριστικό. Η ευθύνη δεν επιλέγεται γιατί είναι βαριά, έχει συνέπειες που δεν μπορούν να διαχειριστούν εύκολα. Η ευθύνη μετατίθεται εύκολα αριστερά και δεξιά, αρκεί να μην την έχει το ίδιο το άτομο. Κανείς δεν θέλει να βγει μπροστά και να αναλάβει την ευθύνη των πράξεών του. Τη ρίχνουμε την ευθύνη στον άλλον που μας παγίδεψε, μας έβαλε στο δικό του μονόδρομο και μας ξεγέλασε. <b>Εμείς όμως δεν είμαστε υπεύθυνοι των πράξεών μας? </b>Αποποιούμαστε την ευθύνη γιατί δεν γνωρίζουμε τις δικές μας ανάγκες, τα δικά μας θέλω. Η επιλογή περνάει μέσα και από τα κριτήρια του καθενός ξεχωριστά. Άραγε τι είναι αυτό που ψάχνουμε από μία σχέση... το γνωρίζουμε? Ο άνθρωπος αυτός που τόσο εύκολα βάζει τους όρους τους, είναι αυτό που θέλουμε? Μας καλύπτει? Άραγε, ποιος είναι ο στόχος σε μία σχέση? Να είμαι καλά ή να περνάω απλά καλά?</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Υπάρχει δυσκολία στην ανάληψη των προσωπικών ευθυνών. Αν γυρίσει κάποιος προς τον εαυτό του </div><div style="text-align: justify;">και ρωτήσει:" τι είναι αυτό που ακριβώς θέλω σε μία σχέση?", δεν θα πάρει εύκολη και αβασάνιστη απάντηση. Γιατί δεν είναι σε θέση να γνωρίζει όλες τις πτυχές του εαυτού του και έτσι επιλέγεται ένας ειδικός για να κατευθύνει, όχι να συμβουλεύει. Όταν όμως αναγνωριστούν οι ανάγκες και εξωτερικευθούν, το βάρος που φεύγει, οδηγεί σε μία απίστευτη χαλάρωση, σε μία τρομερή ανακούφιση και μία επανασύνδεση με τον εαυτό του. Γνωρίζει τι ακριβώς θέλει να κάνει και είναι σίγουρος για αυτό. Έχει πάρει την ευθύνη να γνωρίσει τον εαυτό του, να μην φοβηθεί με τα θέλω του και να τα στηρίξει. Νιώθει ασφάλεια με αυτό και γνωρίζει με τι θα είναι ικανοποιημένος. Είναι ένα υπεύθυνο άτομο, που στηρίζει τις επιλογές του και μπορεί να διαχειριστεί και τις συνέπειες.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Όσο μπερδεμένο, ευθυνόφοβο ακόμα και σχιζοφρενικό μπορεί να είναι ένα μήνυμα, χρειάζεται να είναι σε θέση να το αποκωδικοποιήσει και να πάρει την ευθύνη της επιλογής. Επομένως, ας αναρωτηθεί ο καθένας, αν θα πέρναγε το δρόμο.</div><br />
<br />
<br />
</div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5489055704723411072.post-37103652172824089042011-05-09T15:20:00.000-07:002011-05-09T15:20:35.543-07:00Ευκαιρίες υπάρχουν.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEik4X52YVEmH3E8CQ9qkHgv6sULvPYhKMNVI2Z4InnFWbkw5w7d9DSev_A-YnY-CFIeWekDUH4axG9FF6mr0HwWMptu5qm039YgZPbJO-xoSZdIBZxNntHu-2pwC8eUfXmImfM8zIvIFGw/s1600/IMG_3366.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEik4X52YVEmH3E8CQ9qkHgv6sULvPYhKMNVI2Z4InnFWbkw5w7d9DSev_A-YnY-CFIeWekDUH4axG9FF6mr0HwWMptu5qm039YgZPbJO-xoSZdIBZxNntHu-2pwC8eUfXmImfM8zIvIFGw/s320/IMG_3366.JPG" width="213" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Το πιο προσφιλές θέμα στις συνεδρίες που έχω αυτή την περίοδο, είναι φυσικά το θέμα της κρίσης. Οι δυσκολίες σε επαγγελματικό, προσωπικό και συναισθηματικό τομέα. Η αδυναμία της επένδυσης είναι φανερή σε όλους τους τομείς. Την ίδια ώρα που δεν μπορεί ο άνθρωπος να στηριχτεί σε τίποτα, την ίδια στιγμή που η τρομοκρατία περικυκλώνει το μυαλό , ο καθένας πρέπει να σταθεί στα πόδια του. Και όχι μόνο να σταθεί στα πόδια του αλλά να σηκώσει το κεφάλι και να προχωρήσει. Όσο δύσκολο και να είναι αυτό, τόσο πιο προκλητικό γίνεται στο ξεπέρασμά του.</div><a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Δεν πρόκειται να διαβάσετε από εμένα ωραιοποιήσεις και παραμύθια του τύπου "δεν πρέπει να μας παίρνει από κάτω", "στο χέρι μας είναι να μην νιώθουμε έτσι". Aυτά τα άκουγα προχθές από μία γνωστή που πρεσβεύει την προπονητική ζωής και ήθελα να της απαντήσω κατάλληλα. Με πόση ευκολία λέγονται τέτοιες ευχές, χωρίς καμία ουσία. Μόνο κακό μπορούν να προκαλέσουν, χωρίς ουσία, χωρίς νόημα, χωρίς βάθος... Κρατήθηκα γιατί μιλάγαμε μέσω τηλεφώνου και δεν ήθελα να ανοίξω συζήτηση. Τι σημαίνει στο χέρι μας είναι? Από τη μία στιγμή στην άλλη να αλλάξεις διάθεση, ύφος, ψυχολογία και να νιώθεις καλά? Ευτυχώς, μα ευτυχώς επαναλαμβάνω δεν γίνεται. Γιατί διαφορετικά θα είμασταν αυτοματοποιημένες μηχανές που απλά θα έφτανε ένας διακόπτης να γυρίσει για να αλλάξουμε διάθεση.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ευτυχώς, είμαστε άνθρωποι που έχουμε κριτική και λογική σκέψη. Και αυτή τη σκέψη τη χρησιμοποιούμε για να μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε που βρισκόμαστε και πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση. Ναι, χρειάζεται να το συνειδητοποιήσουμε. Δεν μπορούμε να το προσπεράσουμε γιατί έτσι δεν θα μπορέσουμε να ανακάμψουμε, δεν θα είμαστε ρεαλιστές στην πορεία της ζωής. Η ζωή δεν είναι flat line για να είμαστε συνέχεια χαρούμενοι ή συνέχεια λυπημένοι. Είναι ένα καρδιογράφημα, πηγαίνει πάνω κάτω συνέχεια. Και μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την κριτική μας σκέψη και για να προτάξουμε την ψυχραιμία και την αυτοσυγκράτηση.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Με ρώταγε μία φίλη μου, γιατί δεν μπορεί να είναι συνέχεια χαρούμενη, γιατί να μην έχει ένα χαμόγελο πάντα στο πρόσωπό της. Τη ρώτησα να φανταστεί τον εαυτό της μία βδομάδα, συνέχεια με χαμόγελο και πάντα ευδιάθετη, άσχετα με το τι γίνεται γύρω της, στους φίλους της, στην οικογένειά της. Σκέφτηκε λίγο και μετά τρόμαξε. Άλλαξε απευθείας γνώμη! Αν κάποιος γνωστός σας, έχει την ίδια σκέψη, απλά προτείνετέ του το ίδιο.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Το ουσιαστικό εδώ, είναι η συγκρότηση και η ψυχραιμία. Οι δυσκολίες έρχονται για να ξεπεραστούν όχι για να κάνουν τον άνθρωπο να παγώσει. Θα παγώσει, είναι απόλυτα φυσιολογική αντίδραση. Η μετατροπή του παγώματος αυτού όμως σε pause της αυθόρμητης πορείας ζωής είναι το κλειδί για να μπορέσει να ανοίξει η πόρτα της ανάκαμψης. Συνειδητοποίηση της κατάστασης, επαναπροσδιορισμός των συνθηκών, ευελιξία και αξιοποίηση όλων των δυνατών παραγόντων που υπάρχουν δίπλα και μέσα στον καθένα. Οι δυνάμεις που βρίσκονται μέσα στον άνθρωπο, παραμένουν ανεκμετάλλευτες διότι, έχει μάθει να ενεργεί και να πράττει με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Τώρα, καλείται να κάνει πράξη την λαϊκή έκφραση "κάθε εμπόδιο για καλό". Αν το σκεφτεί κανείς, θα δει ότι τα εμπόδια είναι μόνο για κακό. Αλλά η εμπιστοσύνη στον εαυτό του, η δύναμη που διαθέτει που καλείται να αξιοποιήσει και η συνέπεια μαζί με την υποστήριξη που θα δείξει, είναι οι συνοδηγοί του στις κλειστές στροφές αυτής της δύσκολης ειδικής διαδρομής, ενός αδιάκοπου ράλλυ ζωής.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Το οικονομικό μέρος, είναι μεγάλο κομμάτι, έχουμε διδαχτεί να το βάζουμε πρώτο σε όλα. Σε κάποιες περιπτώσεις αποτελεί πρέζα της ζωής, εξάρτηση. Λεφτά μπορεί να μην υπάρχουν, ευκαιρίες όμως υπάρχουν. Οι ευκαιρίες όμως δεν θα έρθουν ουρανοκατέβατες, αλλά θα ξεκινήσουν από τις ευκαιρίες που θα δώσει ο κάθε άνθρωπος στον ευατό του να τον ανακαλύψει και να τον πάει παραπέρα από το αναμενόμενο, από αυτό που ήξερε μέχρι τώρα.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Δεν είναι εύκολο. Χρειάζεται βοήθεια, καθοδήγηση. Δεν μπορούμε να το δούμε μόνοι μας, αν και μερικές φορές είναι τόσο φανερό. Απόδειξη: η περίπτωση ενός ατόμου σε συνεδρία, έχει ξεκινήσει να φτιάχνει ένα site όπου θα ψάχνει και θα παραθέτει, εν όψει κρίσης, όλες τις επαγγελματικές ευκαιρίες. Γιατί όμως δεν μπορεί να βρει τις δικές του?</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Χαράλαμπος Π. Πίσχος</div></div>Unknownnoreply@blogger.com0