H υστεροφημία απαντάται στην αρχαιότητα ως βασική έννοια των ηρώων στην γεμάτη ανδρεία ζωή τους. Από τους ήρωες των Ομηρικών επών και τους Σπαρτιάτες, μέχρι τους ήρωες της επανάστασης του 1821 και του Ελληνοιταλικού πολέμου το '40, καθένας από τους επώνυμους ή ανώνυμους ήρωες, σε κάθε κρίσιμη ή μη εποχή, εξέφραζε με ποικίλους τρόπους τις ευγενείς αξίες και την τόλμη του και έχτιζε μία φήμη που τον συνόδευε και μετά το θάνατό του. Δεν χρειαζόταν να φτάσει στο τέλος της ζωής του για να δημιουργήσει εκείνη την εικόνα που θα ήθελε ο κόσμος να τον θυμάται, αλλά ζούσε όλη τη ζωή του βασιζόμενος σε αυτές τις αξίες.Η υστεροφημία εθεωρείτο αρετή γιατί θα ήταν η μοναδική ανάμνηση που θα είχε ο κόσμος από αυτόν. Η δημιουργία της δεν ήταν συνειδητή, αλλά ασυνείδητη, δηλαδή βασιζόταν σε στοιχεία του χαρακτήρα που ήταν έμφυτα ή αποτέλεσμα ωρίμανσης του ανθρώπου. Δεν χρειαζόταν να τα καλλιεργήσει για να αποδείξει κάτι, αλλά η αναγνώριση ερχόταν από τους άλλους. Αυτό ήταν αρκετό για να δημιουργηθεί μία φήμη για τον ενάρετο άνθρωπο, που στις μέρες μας συμβολίζεται με μνημεία, αγάλματα και θετικές αναφορές σε αυτόν.
Αντιστρόφως ανάλογη παρατηρείται ότι είναι η προσέγγιση της υστεροφημίας των παλαιοτέρων ηρώων με αυτή που αποτυπώνεται στη σημερινή περίοδο από τους δικούς μας "ήρωες". Και όταν αναφέρομαι σε ήρωες, εννοώ τους πολιτικούς μας, αυτούς που έχουν κληθεί να μας βγάλουν από το αδιέξοδο. Οι κινήσεις και οι ενέργειές τους, δείχνουν ξεκάθαρα ότι ενδιαφέρονται μόνο για την υστεροφημία τους. Ο τρόπος όμως που δείχνουν το ενδιαφέρον τους είναι εντελώς διαστροφικός. Μία συνειδητή καλλιέργεια των αρετών με συγκεκριμένη στρατηγική, που ξεκινάει και καταλήγει στο ίδιο σημείο, στους ίδιους. Μία αυτιστική υστεροφημία.
Το κόμμα του ΠΑΣΟΚ, νοιάζεται περισσότερο για την ενότητά του και το μέλλον του. Βλέποντας ότι βρίσκεται κοντά στη διάσπαση, κοιτάει πως θα φτιάξει τις εσωκομματικές πατερίτσες για να μπορέσει και πάλι να σταθεί στα πόδια του. Το βλέμμα που ρίχνει είναι προς τον ίδιο του τον εαυτό, περιέχοντας πολλά αυτιστικά στοιχεία. Θεωρεί ότι η ύπαρξή του είναι απαραίτη στην ελληνική κοινωνία και κάνει όλες τις απαιτούμενες ενέργειες για να επιβιώσει. Στην ουσία, και επειδή το σύνολο αποτελείται από τα μέρη του, κάθε ένα από αυτά, βρίσκεται σε διαρκή εγρήγορση με απώτερο στόχο το χτίσιμο εκείνων των συνθηκών που θα του επιτρέψουν να δημιουργήσει εκ των ουκ άνευ τα χαρακτηριστικά, που θα σβήσουν με μιας όλα τα αρνητικά παρελθοντικά στοιχεία και θα ξαναδώσουν στο κόμμα το πλαίσιο "Μεσσίας" που είχε πριν τις εκλογές.
Την ίδια στιγμή που η χώρα βρίσκεται στο χειρότερο σημείο της μεταπολεμικής της ιστορίας, το ΠΑΣΟΚ δείχνει σαν να έχει απαλλαγεί από ένα βάρος - της κυβέρνησης της χώρας- δίνοντας την πρωθυπουργία σε υπηρεσιακό πρωθυπουργό. Έτσι είναι πλέον απερίσπαστο, να επανασυνταχτεί από το χαστούκι που έφαγε από την κοινωνία και τα μνημόνια και να επανασυνδεθεί με νέες αρχές και αξίες για να διεκδικήσει την... υστεροφημία του από τον ελληνικό λαό. Τα πάντα γίνονται με συστεμικό τρόπο για τον τωρινό εξαγνισμό του και μεταμνημονιακά για την υστεροφημία των μελών του. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχει ενδιαφέρον για τη χώρα παρά μόνο για τη διεκδίκηση της προεδρικής καρέκλας του κόμματος, πετώντας την ίδια στιγμή την καραμέλα στο λαό ότι η Ελλάδα χρειάζεται το κόμμα τους.
Από την άλλη πλευρά η καιροφυλακτούσα Νέα Δημοκρατία κάνει αυτό που κάθε αντιπολίτευση κάνει στην Ελλάδα σεβόμενη τον εαυτό της. Να παραμονεύει, να υπονομεύει και να αντιτίθεται σε ο,τιδήποτε προτείνεται, είτε από τους ξένους εταίρους, είτε από την τωρινή κυβέρνηση. Η σύγχυσή της είναι τόσο μεγάλη, όπως και η έλλειψη εμπειρίας και πολιτικού ελέγχου, ώστε να φτάνει στο σημείο να αντιτίθεται ακόμη και στις ίδιες τις προτάσεις της. Ο στόχος και εδώ είναι ο ίδιος. Η αποσιώπηση όλων εκείνων των στοιχείων που κάνουν την παράταξη αποκρουστική στα μάτια των ψηφοφόρων και η καλλιέργεια των χαρακτηριστικών που θα αναδείξουν την υστεροφημία της στη μετα-μνημονιακή εποχή. Ο πρόεδρος της, επιστρέφει στις βασικές αξίες της κοινωνίας, θεωρώντας ότι αγγίζει την ευαισθησία του μέσου Έλληνα. Οι αναφορές σε θρησκεία και πατρίδα όχι μόνο δεν πείθουν αλλά εξοργίζουν κάθε νοήμων άνθρωπο που έχει το IQ να δει πίσω από τα γυαλιά του πρόεδρου. H στρατηγική είναι τόσο ψεύτικη και προκλητική που ούτε το πολιτικό κύρος, που φάνταζε παλιά σαν κάτι αδιαπραγμάτευτο, δεν είναι αρκετό για να πείσει τον κόσμο.
Δεν κρίνω ότι κάποιο από τα δύο κόμματα "πάσχει από κάποια διαταραχή" για να μιλήσω και στη γλώσσα μου. Στην πολιτική δεν υπάρχουν εν βρασμώ αποφάσεις ή ψυχασθένειες. Όλα είναι υπολογιστικά μέχρι τελευταίας πινελιάς. Απλά η στρατηγική που ακολουθείται είναι ολοφάνερη στο που αποσκοπεί. Και γίνεται ολοφάνερη γιατί πολύ απλά η κοινωνία έχει ξυπνήσει από το λήθαργο και οι πολιτικοί δεν μπορούν να πετάξουν το παντεσπάνι πια στο λαό για να ηρεμήσει. Το ενδιαφέρον των πολιτικών αυτή τη στιγμή είναι στο μεθαύριο, στην υστεροφημία τους, αλλά κάνουν ένα μεγάλο λάθος. Ξεχνάνε τα βασικά στάδια του μεθαύριο, το "εδώ και τώρα" και το "αύριο", επιβεβαιώνοντας έτσι την αρνητική υστεροφημία τους μετά από ένα βέβαιο πολιτικό θάνατο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου