Στη συστεμική ψυχοθεραπεία, υπάρχει ένας κρίσιμος όρος που ονομάζεται "αναπλαισίωση". Χρησιμοποιώ τη λέξη "κρίσιμος" όχι γιατί ταιριάζει με τα δεδομένα της εποχής, αλλά γιατί είναι ο πιο ουσιαστικός σε αυτή την ψυχοθεραπευτική επεξεργασία. Είναι ο όρος που επιτρέπει στο οικογενειακό σύστημα την αναδιαμόρφωση του, την αλλαγή του, μέσα από συγκεκριμένες εφαρμοσμένες τεχνικές και πάντα με τη βοήθεια του ψυχολόγου. Το σύστημα, εκείνη τη στιγμή βρίσκεται σε κομβικό σημείο. Έχει μόλις αναγνωρίσει τι ακριβώς γινόταν στο παρελθόν, ποιο είναι το πρόβλημα, ποιος ο ταυτοποιημένος ασθενής και είναι στο όριο να επιλέξει αν επιθυμεί να δεχτεί την αναπλαισίωση στα δυναμικά του από τον θεραπευτή, προκειμένου να πετύχει το θεραπευτικό στόχο του.
