Wishing on a star

Επιστρέφοντας την περασμένη βδομάδα στην Αθήνα, μετά από ένα απολαυστικό Σαββατοκύριακο, οδηγούσα στην εθνική οδό. Η διαδρομή είναι απολαυστική, είναι αργά το βράδυ και η συνθήκη κατάλληλη για περισυλλογή και σκέψη. Τέτοιες επιστροφές περικλείουν  το ευχάριστο συναίσθημα της χαλάρωσης και της υπερβολικής κούρασης από την ξεκούραση. Το ταξίδι είναι άνετο, νιώθω το αμάξι να πετάει και δεν καταλαβαίνω πότε φτάνω στον προορισμό μου. Φτάνοντας προς τα Μέγαρα, έχει ένα μεγάλο άνοιγμα ο δρόμος, μία κατηφόρα. Σε εκείνο το σημείο, διέκρινα ένα αστέρι να πέφτει. Η αυθόρμητη σκέψη που έκανα, είναι ότι πρέπει να κάνω μία ευχή γρήγορα για να μην χαθεί η ευκαιρία. Μία ευχή που σίγουρα θα πραγματοποιηθεί,  γιατί έτσι μου έχουν πει όταν βλέπω να πέφτει ένα αστέρι.... Τι να πρωτοευχηθώ όμως?

"Μη γελάς πολύ γιατί θα σου βγει σε καλό"! Mία καθημερινή ανατροπή αλλάζει την οπτική μας.

Οι ομάδες θεραπείας είναι μικρές κοινωνίες. Αποτελούνται από μέλη που το καθένα παίρνει το ρόλο που έχει και στο κοινωνικό σύνολο. Αυτός είναι και ο λόγος για να δουλέψουν σε αυτό το πλαίσιο και να πάρουν ανατροφοδότηση, καθρέφτισμα και κατεύθυνση για ο,τιδήποτε θα κάνουν στη ζωή τους. Η διάδραση που γίνεται μεταξύ των μελών, δεν υστερεί σε τίποτα από τη διάδραση που αποτυπώνεται και στην κοινωνία. Από την περασμένη συνεδρία κράτησα μία φράση που ειπώθηκε από το ένα μέλος στο άλλο. "Μη γελάς πολύ γιατί μπορεί να σου βγει σε κακό". Αφορμή ήταν ένα όμορφο περιστατικό που συνέβη στο άλλο μέλος και το ανέφερε στην ομάδα με πολύ σεβασμό αλλά και χιούμορ.